گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»- مصطفی خدابخشی؛ تعرفه های جدید پزشکی از اردیبهشت ماه به مرحله اجرا گذاشته می شود تا برای اولین بار خدمات ارائه شده به بیماران به تعرفه واقعی خود نزدیک شود و بیماران بتوانند با خیالی آسوده تر دل به محیط بیمارستانی بسپارند؛ تعرفه هایی که تا چندی پیش به دلیل واقعی نبودنشان دستخوش تغییرات فراوان می شدند و عموماً با سلیقه شخصی دکتر و آن هم با نام زیرمیزی به باری اضافه بر دوش بیمار مبدل می گردیدند.
با شروع سال جدید و توجه ویژه رئیس جمهور و وزیر بهداشت به مقوله درمان، این قول به مردم داده شد تا تعرفه های درمانی برای آنان تا 10 درصد کاهش یابد؛ هزینه ای که پیش از این پرداخت 65 تا 80 درصدش برعهده بیمار بود و سازمان های بیمه گر کمتر راضی می شدند تا در این زمینه زیر بال و پر بیماران را بگیرند.
بر این اساس دیگر 55 درصد پرداخت ها بر عهده بیماران است. هر چند که این رقم برای بسیاری از افراد سنگین بوده و به سادگی می تواند آنان را به زیر خط فقر هدایت کند.
بر اساس آمار رسمی و با توجه به بودجه اختصاص داده شده به حوزه سلامت، اعتبارات شرکت های بیمه گر 66 درصد افزایش یافته تا از این طریق مشکلات مالی و بدهکاری های موجود در داروخانه ها و بیمارستان ها مرتفع شود و سازمان های بیمه گر بیشتر یاری رسان مردم باشند.
از سوی دیگر پاستورنشینان با تغییر در اجرای قانون هدفمندی یارانه ها و افزایش درآمدهای دولت این قول را به مردم داده اند که 10 درصد از درآمدهای حاصل از این قانون را که مبلغی در حدود 6000 میلیارد تومان می شود را به حوزه سلامت تزریق کنند و در کنار آن یک درصد از درآمد بخش ارزش افزوده کالاها که مبلغی در حدود 3500 تا 4000 میلیارد تومان می شود را نیز به این بخش هدایت کنند. با یک حساب سرانگشتی، در سال جاری دولت 10 هزار میلیارد به حوزه سلامت تزریق خواهد کرد تا مردم کمتر از درب بیمارستان به خاطر هزینه هایش بهراسند و با خود چرتکه بیندازند که آیا زنده بودن می ارزد؟
به گزارش «خبرگزاری دانشجو» با وجود آن که دولت رقم مناسبی را در بخش سلامت برای سال جاری تعریف کرده است این سوال پیش می آید که آیا تنها تزریق این بودجه می تواند راهگشای مشکلات موجود در بخش درمان باشد؟ آیا اصولاً موضوع پیشگیری مد نظر دولت است یا خیر؟
همان طور که بسیاری از کارشناسان بر آن تاکید دارند، حوزه پیشگیری یکی از مهمترین بسترهای سلامت ساز در جامعه محسوب می شود، به نحوی که هر میزان مردم با بهداشت عمومی آشنایی پیدا کنند و از راهکارهای جلوگیری از بیماری آگاهی یابند هزینه های درمان کاهش خواهد یافت و از این طریق بودجه و سرمایه های ملی به دلیل یک سیاست غلط به چاه ریخته نمی شود.
سیاستی که طی سال های گذشته به کلی فراموش شده بود و تمامی مبالغ به جیب درمان ریخته می شد و هیچ ثمره ای از آن به دست نمی آمد که گواه این مدعا را می توان در بازار همیشه داغ داروخانه ها و صندلی های پر متقاضی درمانگاه ها و بیمارستان ها یافت.
در این زمینه ناگفته نباید بماند که وزیر بهداشت دولت یازدهم نیز به مقوله پیشگیری توجه ویژه ای داشته و در آخرین اظهار نظر خود درباره بودجه سلامت کشور گفته است " ما هر چه هم در درمان هزینه کنیم، مثل بسیاری از کشورها، ناتوان خواهیم بود از این رو یکی از برنامه های دولت باید گسترش بهداشت عمومی باشد تا مردم بیمار نشوند چرا که بسیاری از بیماری ها با پیشگیری عارض نخواهند شد"شاید همین توجه وزیر به مقوله پیشگیری نقطه امید بخشی در قبال سلامت مردم به حساب آید و این توقع را ایجاد کند که دولت در گزارشات خود به مردم در حوزه سلامت حرف برای گفتن داشته باشد و به تشریح این موضوع بپردازد که با چه سیاستی به مقابله با نظام بیمار سلامت رفته است و چه ثمراتی از آن بدست آورده است.
به هر صورت امید است با توجه به ضریب حساسیت موضوع و اینکه مردم باید پیشگام حفظ سلامت خود باشند وزارت بهداشت سرمایه گذاری مناسبی را در بخش فرهنگی در نظر بگیرد و از توان رسانه ها برای پیشبرد این هدف ملی استفاده کند تا در آینده خبرهایی خوش در مورد خالی بودن تخت های خالی بیمارستان ها به گوش برسد و با این ظرفیت ایجاد شده نظام سلامت کشور به سمت توریست درمانی و جذب پول برای کشور گام بردارد.