رانت‌خواری و استفاده ابزاری از برند تیم‌ها جایگزین پولشویی و فرار مالیاتی

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ خصوصی سازی در ورزش این روزها بیش از گذشته مورد توجه مسئولان قرار گرفته است و آنها تلاش می کنند تا با ورود سرمایه های شخصی افراد به ورزش، از وابستگی بیشتر آن به دولت بکاهند.

در سال های اخیر شاهد بودیم که پای برخی از میلیاردهای کشورمان به ورزش، بخصوص فوتبال باز شد و برخلاف سال های گذشته، حضور چند تیم خصوصی را در لیگ برتر فوتبال دیدیم.
 
این افراد پول های شخصی خود را که مبالغی میلیاردی بود با سرمایه گذاری و خرید باشگاه به این ورزش تزریق کردند، در صورتی که در پایان نه تنها سودی عاید آنها نشد، بلکه با ضرر مالی نیز روبرو شدند.

نکته جالب اینجاست که این افراد باز هم برای داشتن باشگاه تلاش می کنند و خود را زیر فشار وام های بانکی چند 10 میلیاردی قرار می دهند.

بسیاری معتقدند که شاید این میلیاردرها در ظاهر امر با ضرر مالی روبرو شده باشند، اما حضور آنها در فوتبال سودهای دیگری داشته که حضورشان را در این ورزش مقرون به صرفه کرده است.

مسعود رضاییان، مدیرعامل سابق باشگاه فولاد در یکی از مصاحبه های خود به پولشویی در فوتبال اشاره کرد و گفت: عده‌ای از افراد با سرمایه گذاری در فوتبال قصد پولشویی دارند و از این طریق، پول را وارد چرخه صنعت کشور می‌کنند که در مقیاس بزرگ‌تر می‌توانیم به آبراموویچ، تاجر یهودی اهل روسی که صاحب شرکت سرمایه‌گذاری میل‌هاوس ال‌ال‌سی و مالک باشگاه چلسی است، اشاره کنیم که پول‌های نفتی غیرمجاز از طریق مبادلات غیرقانونی را از طریق ورزش وارد چرخه صنعت کرده است.

در کشور ما نیز شاید بتوان مهم ترین سود سرمایه گذاران در ورزش را معافیت از مالیات دانست؛ چرا که در ماده 134 قانون مالیات های مستقیم کشور آمده است: درآمد حاصل از تعلیم و تربیت مدارس غیر انتفاعی اعم از ابتدایی، راهنمایی، متوسطه، فنی و حرفه ای، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی غیر انتفاعی و درآمد موسسات نگهداری معلولان ذهنی و حرکتی بابت نگهداری اشخاص مذکور که حسب مورد دارای پروانه فعالیت از مراجع ذیربط هستند، همچنین درآمد باشگاه ها و موسسات ورزشی دارای مجوز از سازمان تربیت بدنی حاصل از فعالیت های منحصراً ورزشی از پرداخت مالیات معاف است.

نکته قابل توجه این است که در این ماده آمده: «درآمد باشگاه ها و موسسات ورزشی دارای مجوز از سازمان تربیت بدنی حاصل از فعالیت های منحصراً ورزشی از پرداخت مالیات معاف است»، اما نکته اساسی اینجاست که راه های زیادی وجود دارد تا سرمایه گذاران فعالیت های اقتصادی خود را نیز در قالب فعالیت های ورزشی و تربیت بدنی معاف از مالیات کنند.

گفته می شود این قانون جهت برخی اصلاحات به مجلس رفته که هنوز تأیید نشده است، اما در این سال ها و با رو شدن دست شرکت های اقتصادی و تجاری، روش های دور زدن این قانون سخت شده و شاهد این هستیم که برخی از سرمایه گذاران پول خود را از ورزش خارج کرده اند.

اما این پایان کار نبود و در این روزها شاهدیم که برخی از شرکت های تجاری و صنعتی به عنوان اسپانسر و حامیان مالی وارد گود ورزش شده اند و انگشت اشاره خود را به سمت تیم های مطرح فوتبالی برده اند.

بازگشت دوباره سرمایه داران به فوتبال این بار معنای دیگری دارد و این شرکت ها به دنبال پولشویی یا معافیت مالیاتی نیستند، بلکه دنبال کسب عنوان و ایجاد رانت برای خود هستند.

این شرکت ها این فرصت را دارند تا با استفاده از نام و برند این تیم ها، برای خود اسم و رسمی ایجاد کنند و در کنار آن سودهای میلیاردی برای خود بدست آورند.

مطمئناً حضور این شرکت ها در فوتبال می تواند جنبه تبلیغاتی زیادی داشته باشد؛ چرا که هزینه 20 تا 30 میلیاردی آنها برای این تیم ها در برابر سودهایی که بدست خواهند آورد، ناچیز است.