به گزارش «خبرگزاری دانشجو»، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در همکاری با مرکز تخصصی سرطان نوادای آمریکا با استفاده از نانوذرات موفق به افزایش مقدار دوز جذب اشعه های تخریب کننده تومور در بافت های سرطانی و در نتیجه افزایش سرعت درمان انواع سرطان ها شدند.
این افزایش مقدار دوز از طریق روش ˈبراکی تراپیˈ می تواند در کوتاه کردن زمان درمان و کم کردن آسیب به بافت های سالم مفید باشد.
براکی تراپی یک نوع روش درمان سرطان است که در آن از نوعی چشمه انرژی به نام تابش یونیزاسیون برای از بین بردن سلول های سرطانی و یا کوچک کردن آن ها بهره می گیرند.
در این روش درمانی، مواد رادیواکتیو به طور مستقیم در داخل تومور یا در نزدیکی آن قرار می گیرد. قرارگیری این مواد در بافت یا نزدیکی آن، بازده درمان را افزایش می دهد و در مقابل حجم سلول های سرطانی به سرعت کاهش داده می شود. از عوامل مؤثر بر سرعت درمان مقدار دوز دریافت شده در بافت سرطانی است که در صورت افزایش این دوز درمانی می توان افزایش سرعت درمان را انتظار داشت.
برای درمان سرطان پروستات نیز می توان از براکی تراپی بهره گرفت. در این روند درمانی، از 48 عدد چشمه انرژی با نحوه چینش خاص استفاده می شود. این چشمه ها باید مدت زمان خاصی داخل ناحیه پروستات قرار گیرند.
در مدت زمانی که این چشمه ها در بدن بیمار قرار دارد، امکان آسیب به بافت های سالم اطراف پروستات و همچنین جابه جا شدن چشمه ها در محل بافت سرطانی وجود دارد.
مهدی بخش آبادی، کارشناس ارشد فیزیک از دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی درباره این تحقیقات گفت: برای بررسی اثر حضور نانوذرات بر افزایش مقدار دوز، ابتدا چشمه براکی تراپی را در کد MCNPX طراحی کردیم ( MCNPX یکی از کدهای مربوط به روش مونت کارلو است که توانایی محاسبه افزایش مقدار دوز در حضور نانوذرات طلا را دارد.)
وی افزود: سپس تعداد 48 چشمه را با چینش خاصی را که در مراکز درمانی دنیا برای درمان پروستات استفاده می شود، در فانتوم بافت نرم پروستات قرار دادیم. ضریب افزایش مقدار دوز (DEF) به صورت نسبت مقدار دوز در حضور نانوذره به مقدار دوز در نبود حضور نانوذره تعریف می شود که نشان دهنده میزان تاثیر نانوذره ها در تغییر مقدار دوز است.
این محقق ادامه داد: برای اثبات اثر افزایش مقدار دوز نانوذره ها، این ضریب را برای هر شش نوع نانوذره طلا، گادولینیم، اکسیدآهن، نقره و پلاتین محاسبه کردیم و با توجه به نتایج محاسباتی این محققان، با تزریق نانوذرات طلا به بافت سرطانی، مقدار دوز جذبی فوتون ها به طور میانگین 1/79 برابر شده است.
بخش آبادی تصریح کرد: در بافت سرطانی پروستات، با برخورد فوتون های حاصل از چشمه های براکی تراپی به نانوذرات داخل تومور، مقدار دوز جذبی تومور افزایش می یابد و روند تخریب تومور تسریع می شود.
وی افزود: همچنین به طور همزمان مقدار دوز جذبی به وسیله بافت سالم نیز کم می شود که با افزایش مقدار دوز جذبی بافت سرطانی پروستات، مدت زمان لازم برای رسیدن مقدار دوز تجویزی، قابل کاهش خواهد بود و یا به طریقی دیگر می توان برای همان مدت زمان تجویز، از چشمه هایی با فعالیت کمتر استفاده کرد.
این کارشناس ارشد فیزیک نتایج ضریب افزایش مقدار دوز برای نانوذرات طلا، پلاتین، گادولینیم، نقره و اکسیدآهن به ترتیب 1/79، 1/32، 1/41، 1/15 و 1/27 به دست آمده است.
بخش آبادی با ابراز رضایت از نتایج این تحقیقات گفت: تحقیقات این گروه از محققان ایرانی بر روی تاثیر حضور نانوذرات پالادیوم و سزیم برای درمان پروستات ادامه دارد و نتایج آن بزودی منتشر خواهد شد.
لازم به ذکر است، نتایج این تحقیقات که با تلاش مهدی بخش آبادی و همکاران وی صورت گرفته است، در مجله Australasian Physical & Engineering Sciences in Medicine (جلد 36، شماره 4، دسامبر سال 2013، صفحات 431 تا 440) منتشر شده است.
