آیا ارنج زنگنه در وین کارساز می‌شود؟

گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو» - فاطمه اسماعیلی؛ یکصد و شصت و هفتمین نشست اوپک پنجم ‏ژوئن (جمعه، ١٥‏ خرداد‏ ماه) در حالی برگزار می‌شود که هفته گذشته نفتی‌های ایران در مصافی البته از نوعی دیگر در ورزشگاه فیصل عبدالله مانع صعود تیم الاهلی عربستان به مرحله یک چهارم نهایی شدند.

در این دیدار هر چند نفتی‌ها نتیجه را به حریف واگذار کردند، اما در مجموع تاکتیک‌ها و ارنج علیرضا منصوریان نفت ایران را به جمع ۸ تیم برتر آسیا فرستاد.

درست همان زمان، روزنامه الحیات عربستان روز پنجشنبه (٧ خرداد ماه) به نقل از یک منبع اوپکی اعلام کرد: انتظار می‌رود که اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در نشست ماه ژوئن خود در وین اتریش تولید نفت را کاهش ندهند، ضمن آن که انتظار می‌رود که نشست آینده کوتاه باشد.

حالا با گذشت کمتر از یک هفته، تیم‌های اقتصادی _ سیاسی دو کشور در آوردگاه کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) در وین گرد یک میز قرار خواهند گرفت. هر چند این سازمان ۱۲ عضو دارد، اما آگاهان به مسائل نفت  و انرژی به خوبی می‌دانند، اوپک یعنی ایران - عربستان و بس. دو کشوری که در عرصه نفت کمتر به اجماع می‌رسند.

عربستان سعودی و دیگر تولیدکنندگان نفت حاشیه خلیج فارس اعلام کرده‌اند که کاهش قیمت‌های نفت سبب افزایش تقاضای نفت می‌شود و رونق شیل اویل آمریکا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این رویداد در نیمه دوم سال ٢٠١٥ میلادی به برقراری دوباره تعادل در بازار و افزایش قیمت‌ها می‌انجامد.

حالا هرچه به زمان برگزاری نشست اوپک در وین نزدیک می‌شویم، این پرسش پررنگ‌تر می‌شود که آیا اوپک در جنگ با تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا پرچم سفید را بالا می‌برد؟

از سوی دیگر، سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در گزارشی اعلام کرده که باوجود تلاش‌های اساسی این سازمان برای شکست دادن تولید نفت شیل آمریکا، عرضه نفت از سوی کشورهای غیر عضو اوپک به رهبری آمریکا دست کم تا سال ٢٠١٧ میلادی روندی افزایشی خواهد داشت.

با این وصف، سعودی‌ها در حالی رهسپار وین می‌شوند که حدود یک سالی می‌شود که با افزایش عرضه نفت سبب سقوط قیمت جهانی نفت شدند. موضوعی که در همان ابتدا ناظران اقتصادکلان فشار به ایران و روسیه را از اهداف سعودی‌ها اعلام کردند، چرا که بودجه عمومی این کشورها به درآمدهای نفتی وابسته است و همین امر سبب کاهش وابستگی بودجه ایران به نفت شد. البته به نسبت سال‌های گذشته، چیزی که بعدها مجلسی‌ها به آن توفیق اجباری گفتند.

اما از این سو، بیژن زنگنه  که بیشتر در اجلاس‌های گذشته اوپک از برنامه افزایش ظرفیت تولید نفت ایران خبر داده بود، از همتایان خود خواسته است تا جای نفت ایران را در بازار نفت باز کنند.

این در حالی است که در عرصه میدانی، اتفاق‌ها به گونه‌ای دیگر رقم خورد، قیمت نفت سقوط کرد، یعنی اگر ایران صادرات نفت خود را به دو برابر نیز افزایش دهد به درآمدی برابر با زمان نفت ۱۰۰ دلاری خواهد رسید.

اتفاق‌های نفتی یکسال گذشته به همین جا ختم نشد چون با گذشت چند ماه از روند سقوط قیمت نفت، سیاسیون ایران آن را توطئه نفتی خواندند. مقوله‌ای که با جنگ‌های نیابتی در منطقه از جمله در یمن ابعاد تازه‌ای به خود گرفته است.

به این وضعیت، این بار باید بازی تیم دیپلماسی نفت ایران را در وین به نظاره نشست و پرسید که ایا تاکتیک‌های وزیر نفت مانند مربی تیم فوتبال نفت جواب می‌دهد یا  ...