به گزارش گروه بین الملل «خبرگزاری دانشجو»، «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا روز جمعه در مصاحبه با شبکه خبری «ام اس ان بی سی» اعلام کرد که در هر نشستی که با مقامات ایرانی در طول هفته های پایانی مذاکرات هسته ای داشته است، موضوع زندانیان آمریکایی در ایران را مطرح کرده است؛ کری گفت که بسیار امیدوار است که تهران این زندانیان را آزاد کند.
این خبر در حالی منتشر می شود که رویترز نوشت که دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا به دلیل عدم تضمین آزادی زندانیان آمریکایی در تهران به عنوان بخشی از توافق هسته ای اخیر 1+5 با ایران در وین مورد انتقاد قرار گرفته است.
وزیر خارجه آمریکا در ادامه مصاحبه خود از تلاش های تیم خود برای رها کردن زندانیان آمریکایی در ایران دفاع کرد و گفت که این تلاش ها حتی در دور آخر مذاکرات هسته ای با ایران که در تاریخ 27 ژوئن آغاز شد، ادامه داشت.
کری گفت: باور کنید که بی اغراق می گویم که حتی یک نشست برگزار نشد که ما در آن موضوع شهروندان آمریکایی زندانی در ایران را مطرح نکرده باشیم.
وزیر خارجه آمریکا با اشاره به اینکه حتی پیش از اینکه به همراه «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران به اعلام حصول توافق بپردازند، باز هم موضوع آزادی زندانیان آمریکایی در ایران را با ظریف مطرح کرده است، گفت: ما بسیار بسیار امیدوار هستیم که ایران تصمیم بگیرد تا کار درست را انجام دهد و آن شهروندان را به آمریکا باز گرداند و ما محکم و مداوم و حتی در حال حاضر نیز در حال کار روی این موضوع هستیم.
وی همچنین در خصوص بازسی‌ها از سایت‌های هسته‌ای ایران گفت: اورانیوم- از هر ماهیتی که باشد- و همچنین مواد شکافنده از خود آثاری به جای می گذارند و بسیار بسیار دشوار است بتوان این آثار را از بین برد.
کری در ادامه افزود: ایران نمی‌تواند در خصوص توافق هسته‌ای تقلب کند.
وزیر خارجه آمریکا همچنین گفت: اگر ایرانی ها از این بیم دارند که ما از یک مرکز بازدید می کنیم برای آنکه بتوانیم در سال های بعد چیزهایی در آن پیدا کنیم، من باید در این باره به شما اطمینان دهم جامعه اطلاعاتی به راحتی این آگاهی را دارد که 24 روز برای آنکه آنها از شیوه های فنی و نظارتی ما بگریزند کافی نیست.
وی ادامه داد: تنها گزینهِ دیگر به غیر از توافق هسته‌ای با ایران، جنگ بود که ما می خواستیم از آن پرهیز کنیم.
کری گفت: روشن است که من بسیار خوشحالم که ما توانستیم نتیجه بیش از چهار سال تلاش گروه فوق العاده ای از مردم (مذاکره کنندگان آمریکایی) و همچنین کشورهای همتای مان را در این مذاکراتِ چند جانبه بگیریم و آن را به نتیجه برسانیم. به نظر من، این بسیار رضایتبخش بود که ببینیم دیپلماسی بتواند چیزی را به نتیجه (مطلوب) برساند. اکنون ما نیاز داریم این کار را کامل کنیم و آن را به اتمام برسانیم.
کری در پاسخ به این سؤال که بیمناک ترین موقعی که تصور می کرد دیگر این توافق به دست نخواهد آمد کی بود، گفت: در یکشنبهِ قبل از دستیابی به توافق، که تقریباً یک هفته از مذاکرات وین گذشته بود، من گفتگویی بسیار صریح و تقریباً افسرده کننده با همتای خود (ظریف) داشتم. ما آن روز را با یک ارزیابیِ بسیار جدی آغاز کردیم که آیا دستیابی به این توافق اصولاً ممکن است یا خیر. من با کمال روشنی و شفافیت گفتم که اگر اوضاع عوض نشود، ما بدون دستیابی به توافق، به خانه خود باز خواهیم گشت و دیگر مجبور خواهیم شد که این مذاکرات را جمع کنیم (مذاکرات با شکست مواجه خواهد شد).
وی افزود: البته اوضاع عوض شد و روشن است که ما توانستیم رو به جلو حرکت کنیم و پیشرفت داشته باشیم، اما برخی از لحظاتی که شامل افسردگی و بدبینیِ فراوان بود نیز وجود داشت.
کری سپس گفت: من بدون هیچ شک و شبهه ای باور دارم - این در حالی است که من 29 سال در سنای آمریکا بسر بردم، عضو گروه کنترل تسلیحات بودم و من در تمام مناظرات و مباحثات مربوط به توافق استارت، سالت، موشک ام اکس و امثال آن شرکت داشتم و به آن مسائل پرداختم - این توافق (وین) منطقه، اسرائیل، آمریکا و جهان را امن تر می کند و من بر این عقیده ام که اگر مردم آن را واقعاً تجزیه و تحلیل کنند، به همین نتیجه می رسند.
مجری شبکه ام اس ان بی سی پرسید: نگرانیِ همهِ موافقان و مخالفانِ این توافق درباره آن 24 روزی است که پیش از هر بازرسی، به ایرانیان اطلاع داده می شود. آیا شما نگران این نیستید که 24 روز قبل از آن که بازرسان بتوانند به سایت های ایران سرکشی کنند، مقامات این کشور از آن آگاه خواهند بود که اگر بخواهند می توانند هرگونه اسناد محکوم کنندهِ خود را در طی آن مدتِ طولانی، مخفی کنند؟
جان کری در پاسخ مدعی شد ایرانیان حتی 10 - 15 سال بعد (از فعالیت در سایت پارچین) هنوز هم از دسترسی آژانس بین المللی اتمی به سایت پارچین می ترسند، چرا؟ زیرا حتی مقادیر بسیار ناچیز اورانیوم یا هر نوع ماده شکافت پذیر (هسته ای) قابل ردیابی است و بسیار دشوار است که بتوان از دست این مواد خلاص شد و آن ها را پاکسازیِ کامل کرد.
وی افزود: اگر آنان از ورود ما می ترسند که شاید ما بتوانیم سال ها بعد چیزی (سند محکوم کننده ای) پیدا کنیم، من به شما اطمینان می دهم که جامعه اطلاعاتی ما کاملاً مطمئن است که 24 روز زمان کافی برای آنان (ایرانیان) نیست که بتوانند از وسایل و شیوه های فنی و ظرفیت مشاهدات ما یا توانایی ما از این که بفهمیم چه اتفاقاتی (در آن سایت ها) در حال رخ دادن است، فرار کنند.
کری ادامه داد: به نظر من، آنچه مردم نیاز دارند درباره این توافق درک کنند این است که هیچ چیز در این توافق براساس «اعتماد» نیست. هر گام که در این راه برداشته می شود، براساس بازرسی های سرزده، راستی آزمایی، ردیابی و دیده بانی است.
وزیر خارجه آمریکا گفت: هیچکس به این مسئله توجهِ کافی نکرده است. ما دوربین های تلویزیونی و نظارت و ردیابیِ زنده از روند تولید سانتریفیوژهای آنان [ایران] برای 20 سالِ آتی خواهیم داشت. ما استخراج هر مقدار اورانیوم از معادن در ایران را برای 25 سالِ آتی کاملاً تحت نظر خواهیم داشت. از معدن گرفته، تا تجهیزاتِ سنگ شکن، کیک زرد، گاز، سانتریفیوژ، و سوختِ مصرف شده، ما توانایی بی سابقه برای دیدن تمام آنچه آنان انجام می دهند در اختیار داریم.
وی افزود: جامعه اطلاعاتیِ ما (آمریکا) به ما می گوید که برای این که آنان راهی مخفی داشته باشند، آن ها باید چرخه کامل سوختِ مخفی داشته باشند که با توجه به آن رژیم بازرسی که ما تعبیه کرده ایم، انجام دادن چنین کاری غیرممکن است. علاوه بر این، همه بر 10 سال تمرکز کرده اند، اما حقیقت این است که آنان (ایرانیان) باید مسیر تحقیق و توسعه خود را در پرونده پروتکل الحاقی ثبت کنند و به اطلاع ما برسانند که از برهه 10 ساله فراتر خواهد رفت و آنان باید پاسخگویِ آن باشند. محدودیتی بر مقادیر ذخایر آنان است که برای 15 سال آتی باید فقط 300 کیلوگرم (اورانیوم غنی سازی شده در سطح پایین) داشته باشند. آنان فقط مجاز به غنی سازی تا سطح غنای سه ممیز شصت و هفت صدم درصد برای مدت 3 سال - ببخشید - برای 15 سالِ آتی خواهند بود. شما با چنین محدودیت هایی قادر نخواهید بود سلاح هسته ای بسازید.
کری همچنین گفت: باید توجه داشته باشیم که اصل این توافق همواره برای این بود که آنان [ایران] به دنبال خلاص شدن از تحریم ها هستند و ما می خواهیم مطمئن باشیم و بدانیم که آنان سلاح هسته ای ندارند. از این رو، بده و بستان در این مذاکرات همواره چنین بود که کاهش تحریم ها در مقیاسی باشد که شما را به برهه ای برساند که بتوانید اطمینان داشته باشید که برنامه آنان صلح آمیز است - با محدودیت های دراز مدت بر آن برنامه. در سال 15 یا 20 محدودیت ها متوقف نمی شود، زیرا آنان باید پروتکل الحاقی را رعایت کنند. و مهم تر از همه این که ما برای اولین بار در هر مذاکرات هسته ای به شیوه ای دست یافته ایم که یک کشورِ تنها قادر خواهد بود در رابطه با موضوع لزوم پیروی آنان از مفاد توافق، به شورا شکایت کند و اگر آنان (ایرانیان) در تخطی آشکار و قابل توجه از این توافق باشند، قادر باشد تمام تحریم های گذشته را به سرعت به حالت اولیه بازگرداند.
