به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ به نقل از پایگاه خبری تایمز عمان، به رغم پیروزی عملگراها در انتخابات ماه گذشته پارلمانی ایران، برخی هنوز آینده دسترسی تجاری به بازار ایران را زیر سوال می برند. هنوز تفاسیری ارائه می شود که در آنها نسبت به وجود فرصت های تجاری در ایران ابزار تردید می شود. این اشتباهی بزرگ است.
وقتی از ایران به عنوان یک بازار نوظهور جدید در اقتصاد جهانی سخن می گوییم، تحلیل ها باید عملگرایانه باشد و نه احساسی و باید با مدنظر قرار دادن تاریخ طولانی ایران صورت گیرد.
ایران پس از چین، دومین تمدن قدیمی دنیاست و ما برای درک طرز فکر ایرانی باید به شرق نگاه کنیم.
برای قرن های متمادی، چین از طریق جاده ابریشم که از ایران عبور می کرده، مشغول تجارت بوده و اکنون این کشور در اندیشه احیای همین مسیر تجاری از طریق پروژه «یک جاده، یک کمربند» است، که همان پروژه جاده ابریشم جدید لقب گرفته است.
چینی ها جهان را به شکلی متفاوت از غربی ها می بینند. این موضوع درباره ایران نیز صادق است.
ایران به عنوان تمدنی که هزاران سال با هوشمندی حرکت کرده، اکنون در حال برنامه ریزی برای برداشتن گام بعدی است. این قدم ها محتاطانه و وسیع خواهند بود و نتایج آن در شبکه گسترده ای از زیرساخت ها نظیر خطوط ریلی پرسرعت، سفرهای هوایی فراصوتی، بزرگراه ها، خطوط لوله نفت و گاز و آموزش طبقه تجار آینده قابل مشاهده خواهد بود.
این عوامل ایران و چین را به شرکایی طبیعی بدل می سازد، شراکتی که در واقع اولین بار توسط مارکوپولو و از طریق جاده ابریشم باستان ایجاد شد.
آمریکایی ها باید طرز فکر خود را تغییر دهند و ایران را همانند چین به عنوان یک شریک آماده تجارت ببینند. واشنگتن باید تصمیم خود مبنی بر حفظ برخی تحریم های ایران را تغیر دهد. این تحریم ها در واقع به ضرر خود آمریکاست و موجب محروم شدن شرکت های آمریکایی از بازار پرسود ایران می شود.
مشکل واشنگتن سیاسی است نه تجاری. شرکت ها مشتاق تجارت با ایران هستند، اما مقررات تحریمی مانع کار آنهاست. به یاد داشته باشید که طی تصمیمی دو دهه پیش واشنگتن شرط ملل کامله الوداد را درباره چین به اجرا گذاشت و موجب رشد اقتصادی بی سابقه ای شد که به نفع همه تمام شد.