گزارش/
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «فقر در ایران رو به افزایش است.» این احتمالاً لُب سخنان وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی بود. ربیعی روز گذشته و در میان منتخبین تازه‌ی ملت از زنان مجرد و یا بیوه‌ای گفت که به دلیل مشکلات اقتصادی به مصرف مواد مخدر روی آوردند. کسانی که از فرط نداری، ناگزیر از گریز به «شیشه‌ای» شدند که به قول آقای وزیر 90 درصد هم کاهش قیمت داشته است. ربیعی افزود: «نود درصد وام بانک‌ها در اختیار تنها پنج درصد از مردم قرار گرفته است. ۵۲ درصد خانواده‌های ایرانی هم تا امروز هیچ تسهیلاتی از نظام بانکی کشور، دریافت نکرده‌اند.» ربیعی اما از نقشی که وزارت‌خانه‌ی متبوعش برای مقابله با این ناهنجاری‌ها داشت، حرفی نزد؛ هم‌چنین از کارهای نکرده‌ی فراوانی که دولت روحانی باید برای برچیدن رکود انجام می‌داد.
وزرای روحانی از توفیقات دولت قبل گفتند؛ طیب‌نیا: سال 90 اوج تولید بود/ ربیعی: یارانه‌ها فقر را کاهش داد
وزیر اقتصاد و دارایی هم در دومین روز همایش «فرایند قانون‌گذاری؛ الزامات و راهکارها» نُطق جالبی داشت. طیب‌نیا از مشکلات اعتباری واحدهای تولیدی کشور سخن گفت؛ از آن صدها هزار میلیارد تومان بدهی دولت به سیستم بانکی. بدهی‌هایی که اگر زودتر از این‌ها تسویه می‌شد، اندکی از دردها و مشکلات تولید، می‌کاست. کارخانه‌های بسیاری را از بیچارگی بیرون می‌کشید، و خانواده‌ها و زنان فراوانی را از فقر و اعتیاد نجات می‌داد. ماند؛ بدهی‌های دولت روحانی روی هم تلمبار شد. آنقدر که امروز از معضلات اصلی اقتصاد ایران به‌شمار رود. طیب‌نیا هم البته مثل ربیعی نه از وظایفی که وزارت‌خانه‌ی متبوعش برای مشکلات داشتند، چیزی گفت؛ نه از کارهای فراوانی که دولت روحانی باید انجام می‌داد. او حتی از ریشه‌های شکل‌گیری معضلات عمیق امروز اقتصاد ایران حرفی نزد.
آقای وزیر اما درباره‌ی رکود بی سابقه‌ی اقتصادی، گفت: «در حال حاضر سطح تولیدات کشور از بالاترین تولیدمان که در سال 90 بود، پایین‌تر است. تلاش‌مان این است که ابتدا به تولید سال 90 برسیم.» حرف‌های طیب‌نیا بهانه‌ها را گرفت. وی دیگر نمی‌تواند مثل همیشه ادعا کند تمام معضلات اقتصادی تقصیر دولت قبل است. این احتمالاً نخستین باری است که یک مقام رسمی از دولت روحانی کوتاهی‌هایش را به گردن دولت سابق نینداخت. حرف‌هایی که ظن قوی می‌رود از دست آقای وزیر در رفته باشد. و الّا مدت‌ها است دولت یازدهم برای لاپوشانی ناتوانی‌هایش، فرافکنی و تخریب دولتین گذشته را در دستور کار قرار داده است.
جالب‌تر اما اعترافات روز گذشته‌ی وزیر کار بود در همان همایش؛ وقتی از تأثیرات پرداخت یارانه‌های نقدی بر کاهش فقر سخن گفت. در حالی که دولت روحانی در تمام سه سال گذشته هیچ برنامه‌ی روشنی برای ارتفاع مشکلات اقتصادی رو نکرده، همچنان یارانه‌های دولت قبل درمان بیچارگی‌ها است. ربیعی هم مثل طیب‌نیا به توفیقات اقتصادی دولت قبل اعتراف کرد. شاید او هم از دستش در رفته باشد!
معاون اول دولت روحانی، همین تازگی‌ها مصادره‌ی دو میلیارد دلار اموال بلوکه شده‌ی مردم نزد سی تی بانک امریکا را هم به گردن دولت قبل انداخت. جهانگیری گفته بود: «مصادره ۲میلیارد منابع ایران توسط آمریکا نتیجه بی‌تدبیری دولت قبل است!» سخنان آقای معاون اول در خصوص مقصر دانستن دولت قبل در حالی صورت می‌پذیرفت که پیشتر عباس عراقچی معاون وزیر امور خارجه در گفت‌وگوی ویژه‌ی خبری گفته بود: «پول‌های مسدود شده در دولت اصلاحات سپرده‌گذاری شده بود»
سخنگوی کارگزاران: سیف و طیب‌نیا و نوبخت باید بروند
«من اولویت اول را تغییر ستاد اقتصادی دولت می‌دانم. منظور از ستاد اقتصادی بانک مرکزی، سازمان برنامه و بودجه و وزارت اقتصاد است. امروز اولویت اقتصاد ایران دیگر تورم نیست، بلکه اولویت اقتصادی ایران ایجاد رونق در اقتصاد، استفاده از منافع خارجی، تشویق مردم به سرمایه‌گذاری و مصرف و ایجاد گشایش در بازار است. من آقای محمد باقر نوبخت، ولی الله سیف و علی طیب نیا را ترکیب خوب و موفقی دانسته و می‌دانم. تیمی که تمام ماموریت خود را کنترل تورم می‌دانسته و موفق هم عمل کرده باید جای خود را به تیمی بدهد که بتواند در کشور گشایش اقتصادی ایجاد کند.» این‌ها را مرعشی گفت در گفت‌وگو با هفته نامه صدا. ناتوانی تیم اقتصادی دولت حتی داد اصلاح‌طلبان را هم درآورده است. آنقدر که سخنگوی متمول کارگزاران را هم به انتقاد علنی وادارد.
سخنان مرعشی توصیه نیست. یک جورهایی دستور است. دستورات مردی که بخش‌های زیادی از تأمین مالی تبلیغات اصلاح‌طلبان را به همراه حزب متبوعش بر عهده داشته و حالا بعد از انتخابات طلب‌کار است. طلب‌کار هزینه‌هایی که برای رأی آوردن دولت تدبیر و دیگر اصلاح‌طلبان کرده، و حالا ناتوانی روحانی در حل مشکلات معیشتی مردم همه را به خطر انداخته است. شاید حق با مرعشی است؛ اعضای تیم اقتصادی دولت روضه خوانان خوبی هستند. اما پای عمل می‌لنگد. این‌که بعد از سه سال هنوز کارنامه‌ی قابل دفاعی برای ارائه در پیشگاه نمایندگان جدید مردم ندارند. این‌که همچنان ناگزیر از ستایش دستاوردهای دولت قبلند.
ارسال نظرات