افزایش افسارگسیخته مدارس غیردولتی در ۲ سال گذشته/ برون‌سپاری در آموزش و پرورش بی‌معنا است

ابراهیم سحرخیز، معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش‌ و پرورش، در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو درباره «رشد فزاینده مدارس غیردولتی» گفت: ما هنوز نتوانسته ایم از قانون برای اعمال حاکمیت و نظارت بر مدارس غیردولتی استفاده کنیم. شاهد مثال هم افزایش روز افزون و افسار گسیخته شهریه های مدارس غیردولتی است. هر سال بدون حساب و کتاب شاهد افزایش شهریه های مدارس غیردولتی هستیم.

وی در خصوص «تضعیف مدارس دولتی و تقویت پایگاه مدارس غیردولتی» گفت: در ۲ سال اخیر حدود 200 هزار دانش آموز در تعدادی از مدارس دولتی را تحت عنوان خرید خدمات آموزشی و برون سپاری و خصوصی سازی در شهر تهران و امثالهم سپردیم به مدارس غیردولتی که هدفشان تنها انتفاع و سود بردن است و هیچ نگاه تعلیم و تربیتی ندارند.

سحرخیز افزود: با این شکل خصوصی سازی و جذب معلمین روزمزد و بی انگیره و قراردادی، هم کیفیت پایین آمده و هم به نگاه حاکمیتی آموزش و پرورش که طبق قانون اساسی هست پشت پا زده ایم.

معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش‌ و پرورش بیان کرد: وزیر فعلی آموزش و پرورش گفته باید سهم مدارس غیر دولتی افزایش یابد. آموزش و پروش دولتی در حال تضعیف است. بعضی از این مدارس غیردولتی ساعات درسی را جابجا می کنند که مثلا 7 یا 8 ساعت به ریاضی اختصاص می دهند و فلان درس را کم می کنند. حتی در بعضی مدرسه کنکور حرف اول را می زند و سایر مسایل آموزشی و تربیتی و پرورشی که باید در مدارس در کنار برنامه درسی قرار گیرد مورد غفلت و فراموشی است.

سحرخیز درباره کاهش مدارس تیزهوشان گفت: در گذشته توسعه مدارس تیزهوشان به لحاظ کمی توجیه داشت. اما آمدند این ها را به نفع مدارس غیر دولتی کاهش دادند. اگر مدرسه نمونه یا تیزهوشان نباشد مردم عادی مجبورند به هر قیمتی که شده، حتی طلای منزل و فرش زیر پا را بفروشند تا فرزند به مدارس غیردولتی فرستاده شود. گفتند ما با تنوع مدارس مخالفیم، ولی با این شعار زمینه برای فرار دانش آموزان به سمت مدارس غیردولتی فراهم شد.

وی افزود: برون سپاری در بخش خصوصی در دستگاه های دیگر معنا پیدا می کند، ولی در تعلیم و تربیت و آموزش و پروش که حاکمیتی است خطرناک است. دو دهه است بر مدارس غیردولتی نظارت جدی نیست.

سحرخیز در پایان گفت: اگر آموزش و پرورش اصلاح شود دانشگاه اصلاح می شود. در این مملکت، از 12 میلیون دانش آموز حداقل 1 میلیون نخبه هستند. اینها باید در رشته های نظری و عملی خود فعالیت کنند. باقی افراد هم بسته به توانمندی هایشان وارد شغلی شوند. راه هم برای ادامه تحصیل باز است. راه برای دانشگاه همیشه باز است.