رمضان تمرین جهاد است و آمادگی برای جنگ

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،؛بار دیگر ماه رمضان با شبهای الهام بخش، روز های سراسر پند، فضای معطر و خاطرات و درسهایش به ما روی آورد، در حالیکه انسان را به سوی قاطعیت و نظم و انضباط و استواری فرامیخواند. بار دیگر روزه میگیریم، شب زنده داری میکنیم و شعائر دینی را بزرگ میداریم و سرانجام، با شادمانی و خشنودی عید را باهم جشن میگیریم، سپس به زندگی عادی باز می‌آییم و به همین ترتیب، سالها، یکی پس از دیگری میآیند و یادها و خاطرات ما بیشتر و بیشتر می‌شود.

بیم آن میرود که ماه رمضان به عادت بی روحی تبدیل شود که شعائر آن فقط عادتها و رسومی سرگرم کننده باشد و از همه‌ی معانی اصلی و روح حقیقی خود تهی شود. با نگاهی گذرا درمیابیم که این مصیبت، یعنی مصیبتی که روزه و رمضان به آن مبتلا شده اند، مصیبتی است که بر همه‌ی عبادات و مناسک دینی سایه افکنده است. این بیماری به عبادات و مراسم دیگر هم سرایت کرده و به اماکن مقدس، شعائر دینی  و همه‌ی رهنمودهای آسمانی حمله ور شده است.

این فاجعه پس از آن رخ داد که به آموزه های آسمانی قالبهای زمینیِ محدود و معین داده شد، همه چیز کمی شد و برای آن اندازه گیری و درجه بندی وضع گردید. ببینید آیا کارایی دین و تاثیر تعالیم آن در هدایت انسان به پایان نرسیده است و به پاره ای آیین‌ها، یادگارها و سرگرمی ها تبدیل نشده است؟ شاید گمان میرود اساسا دین متعلق به روزگاری است که مشکلات و محنتهای گوناگون سراسر زندگی انسان را فراگرفته بود و آموزه های دینی نقش تقویت روحی و روحیه دادن و تسلی بخشیدن به چنان انسانی را داشت و امروز که بشر بر بسیاری از مشکلات چیره شده است، نقش دین و رهنمودهای آن باید کمرنگ شود.

برادران مومن، پیش از آنکه این سوالات را دیگران مطرح کنند و ما را آشفته و پریشان کند، لازم است خود به طرح آنها بپردازیم. البته این پرسش ها و پاسخهای آنها مطرح شده است، ولی ما غفلت ورزیده و تجاهل کرده ایم. از آن سخن نگفته‌ایم تا با واقعیت تلخ روبه رو نشویم. در نتیجه، امروز با واقعیت صریح و برهنه‌ی آن روبه رو شده ایم.

ای دین باوران! آیا در روزه‌ی ما آثار روزه و در نمازمان عروج و پرواز به ملکوت آسمان ها را میتوان یافت؟ آیا در فطر و قربان جوهر و معانی این اعیاد را میبینید؟ آیا همه‌ی ما به شعائر دینی عمل میکنیم و از اماکن مقدس تاثیر میپذیریم؟ و آِا گستره‌ی معنایی را که در مسجدالاقصی و کلیسای قیامت برای امت ما به ودیعه نهاده شده درک کرده بودیم و زمانی که با اشغال این دو فضای مقدس ضربه خوردیم، حسرت و خسارت آنها را چشیدیم؟

اینها تجارب تلخ و درناک ماست که از واقعیت تلخ و دردناکمان حاصل شده است. پس بیایید با نگاه واقع‌نگر فراگیر و با شهامت و بصیرت دین خود را بازشناسی کنیم، باشد که بار دیگر حرکتی نو آغاز کنیم و روح حیات را در آنها بدمیم. باید با هستی و وجود خود، دین و آموزه های ارزشمند آن را در جایگاه رفیع آن بنشانیم و اجازه دهیم تا ابعاد وجود ما را مشخص کند و ما را در کثرتمان وحدت بخشد و تفرقه‌ی ما را به یکپارچگی بدل کند.

ای خداباوران! اگر ما در همه‌ی ساحت های وجودی و ابعاد حیات خویش در خانه و بازار، محل کار و عبادت و در همه‌ی عرصه ها اندیشه‌ی دینی و تعالیم آن را تجربه کنیم، اگر حصار زندان را ببینیم و احساسات دینمان را که در معابد زندانی شده است، آزاد کنیم و اجازه دهیم دین به زندگی اجتماعی ما وارد شود و باید ها و نبایدها را تحقق بخشد و تاثیر بگذارد و جهت دهد، اگر به دین فرصت حضور و ظهور دهیم و اگر آن را محدود و گمرنگ نگردانیم و در عزلت و انزوا زندانی نکنیم، در آن صورت آثار و برکات این ثروت عظیم را در زندگانی و در ساختن تمدن خویش خواهیم یافت.

برادران! روزه‌ی ماه رمضان و سایر عبادات و شعائر دین فقط فعالیتهای جسمی نیستند، بلکه همه‌ی اینها اعمالی اند که از عقل و قلب سرچشمه میگیرند و در قالب حس میریزند و با آنها همراه میشوند. از همین رو، هرگاه این اعمال بدون مشارکت و حضور قلب و عقل صورت گیرد، بی روح، بی هدف و عادت میشود؛ آدمی را سرگرم میکند اما اثری نمیبخشد.

در تجربه‌ای جدید، در این ماه مبارک و در فریضه‌ی روزه داری باید عقل و قلب خویش را با بدن هایمان به کار بگیریم. بر ماست که بیندیشیم و تامل کنیم. باید محبت بورزیم و به فکر دیگران باشیم. باید محبت و تامل را در روزه‌ی خود وارد کنیم. آری چنان که پیامبر اکرم میگوید: «یک ساعت تفکر از شصت سال عبادت برتر است» این روزه‌ی زنده‌ی مایه‌ی نجات از آتش است. و یکی از ارکان اسلام به شمار میآید. چنین روزه ای ضیافت خداوند است و گرامیداشت انسان. این است شان انسان و قدر او.

رمضان فقط با این اوصاف رمضانیست که فضایی ایجاد میکند تا انسانی عزتمند و سرفراز پرورش یابد که فاتح مکه باشد و پیروز جنگ بدر و سازنده‌ی تاریخ. این است رمضانی که ماه انس است و هنگام آلا هم نوعان، موسم به فراموشی سپردن کینه ها و الفت جامعه، وحدت کلمه و نزدیکی قلب ها و برانگیختن دوباره‌ی امت و ساختن تاریخ.

این رمضان تمرین جهاد است و آمادگی برای جنگ و آغاز بازگشت به خدا؛ بازگشت به سرزمین مقدس خدا، قدس. این وعده‌ی حق خداست. خدا خلف وعده نمیکند و اوست که میفرماید: « وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزيزٌ # الَّذينَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ»

برداشتی از متن پیام امام موسی صدر در آستانه‌ی حلول ماه مبارک رمضان،

برگرفته از کتاب ادیان در خدمت انسان، صص ۳۷۱- ۳۷۵

گرد آورنده: فریبا کریمی، فعال دانشجویی