هذیان توهمی از زندگی را نشان می‌دهد

تئاتر فیزیکال هذیان به طراحی و اجرا بهزاد غلامی از روز پنجشنبه 31 تیرماه در سالن موج نو به روی صحنه رفته است؛ بهزاد غلامی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو با اشاره بر اینکه این نمایش به موضوع مرگ اشاره دارد، گفت: هذیان با تمی از مرگ، از انسانی می گوید که تمام سیاهی اطراف خود را می خواهد پس بزند و احساساتش را بازیابی کند تا از یک جا ماندگی و روزمرگی رهایی یابد در تمام آن لحظه که احساساتش را در میابد جبری او را به درون خود و انکار احساسش سوق می دهد و در پایان فرد ناگزیر مرگ را در آغوش می گیرد.

 

 

او ادامه داد: مخاطب خاص در تئاتر فیزیکال مشکل اول گروهای اجرایی چون تئاتر فیزیکال هذیان نیست، در درجه اول مشکل اصلی هرج و مرج و بهم ریختگی های تئاتر فیزیکال است؛ این هرج و مرج که از جریانهای سود جویانه و انحرافی نشات گرفته است باعث شده که تعریف از تئاتر فیزیکال به قدری بدون پایه و اساس علمی و در نظر گرفتن چارچوبه ها ی این جریان عظیم تئاتری شکل بگیرد و ما مواجه هستیم با تعداد بسیاری از ادمهایی که مدعی این جریان تئاتری هستند و حتی آموزگارند اما هیچ شرایط علمی و عملی برای اجرا را ندارند  و تنها با دارا بودن شرایط تبلیغات، از ظرفیت های ناآگاهانه جو زده گان  این حوزه استفاده کرده و تنها با هدف سودجویی  دست به این کار می زنند . مشکل اول و بزرگ اینجاست که تعریفهای اشتباهی از تئاتر فیزیکال شکل گرفته است و باعث تصور ساده انگارانه تای از آن شده است در حالی که این شیوه ی تئاتر ، قدرتمند ترین جریان تئاتری در دنیاست و توان و ظرفیت بزرگی را برای اجرا می طلبد .بعد از شناساندن درست  این مسئله بی شک مخاطب خاص خود را پیدا خواهد کرد.

 

 

غلامی در پاسخ به سوالی مبنی بر چرا از کارهای فیزیکال همانند سایر تاترها استقبال نمی شود؛ تصریح کرد: اصولا در تئاتر ما ویژگی های کلامی خیلی بارز است و ما در طبیعت وجودیه خود در سرزمینمان انسانهای متکلمی هستیم و حوصله و مجال جریانی غیر از این را نداریم، تئاتر گونه های مختلفی را در خود جای داده که در تمامی دنیا تئاتر فیزیکال به دلیل داشتن زبان بدن و ارائه ی بدنی از قدرت بیشتری برخوردار است چون با تمام ملیت ها بدون درنظر گرفتن زبان تکلمی آن مملکت به راحتی سخن می گوید و قابل فهم است.

 

 

او ادامه داد: حال با در نظر گرفتن ویژگی های تکلمی، دلیل دیگری هم دارد؛ تئاتر فیزیکال تئاتری است پر زحمت و سخت که سالها تمرین و تلاش برای فهم آن و ارائه ی آن لازم است که این هم از فرهنگ عامه ی تن پروری و عدم تحرک ما نشات می گیرد که خواهان حضور در چنین جریانی نیستیم و حتی شرایط را هم تغییر می دهیم مثلا ما مدرسین و اجرا کنندگان کمی در این حوزه نداریم که به شدت اضافه وزن و چاق هستند و بیان بدنی مناسبی را ندارند، اما در باره بدن و بیان بدنی تدریس یا سخن می گویند . همین دو اصل مهم و در عین حال با در نظر گرفتن جواب سوال قبل شما به نتیجه ای خواهیم رسید که جریان فیزیکال در مجال حسی اجرایی و حتی دیداری ما نمی گنجد.

 

 

طراح تئاتر هذیان در رابطه با نام این تئاتر، افزود: هذیان را اگر به معنای توهم، وهم و اوهام در نظر بگیرم، انسانی که در تئاتر فیزیکال هذیان حضور دارد توهمی از زندگی را نشان میدهد، انسان بدون حس ( مجموع جریانهای حسی ) فقط زنده بودن و روزمرگی را خواهد فهمید و برای لذت بردن از زندگی و زندگی کردن باید از حس های خود مراقبت کند و تن به اجبارهای محیط ندهد . از این رو نام این تئاتر هذیان گذارده شد.

 

 

او با اشاره بر سختی های موجود در اجرای این کار، ابراز داشت: بدون تردید در حوزه ی تئاتر کار کردن با هر شیوه و متدی سختیهای قابل وصف بسیاری را دارد که شاید مجال در این مصاحبه نباشد  سالنهای اجرای  تئاتر  هیچ گونه نگاه مثبت به این گونه ی تئاتری ندارند و شرایط اقتصادی تحمیل شده هم مجالی برای حضوردر آن سالنهایی مناسب و در خور گروههای تئاتر فیزکال  که تعدادشان  به اندازه انگشتان یک دست هم نیستند . مطلب قابل توجه و بسیار جالبتر اینجاست  که هیچ انگیزه ای برای مسئولین و مدرسین تئاتر و بانیان آن برای حمایت کردن از جریانهای تئاتر تجربی و فیزکال وجود ندارد  این مسئله در اجرای پیشین همین گروه در کاری به نام اعوجاج برای ما به عینیت اتفاق افتاد که هیچ کدام از مدریسن تئاتر علارقم پیگیری ها و دعوت مکررمان  برای تماشا این تئاتر حاضر نشدند و جالبتر آنکه این تئاتر در دانشگاه تهران به اجرا میرفت.

 

 

بهزاد غلامی در پایان تاکید کرد: هنر در مواجهه با مخاطب و ارائه شدنش شکل میگیرد هدف این تئاتر هم با ساختن دنیای خود و روی صحنه رفتنش این است که  تمام درون مایه  و تفکر انسانهای سازنده آن  را با مخاطب خود به اشتراک گذاشته تا  بتواند  به یک مفهموم مشترک برسد .و من به عنوان کسی که در حوزه تئاتر فعالیت می کنم  با کار کردن در این حوزه  حیاط زندگی روانی و اجتماعی و اقتصادی خود را می توانم بسازم که البته حیاط اقتصادی سالهاست که در تئاتر برای کسانی چون من که تئاتر فیزیکال و تئاتر تجربی کار می کنیم وجود ندارد.