به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، روزنامه جوان نوشته است: با قاطعيت مي‌توان گفت در تمام سه سالي که از عمر دولت يازدهم گذشته، اکثر وعده‌هاي تبليغاتي- انتخاباتي رئيس‌جمهور و 21 وزير دولت وي، رنگ تحقق به خود نگرفته و اين يکي از بزرگ‌ترين چالش‌هاي پيش‌روي حسن روحاني در 9 ماه باقي مانده تا زمان برگزاري انتخابات دوازدهم رياست جمهوري است.
البته اين يکي از موانع حضور مجدد حسن روحاني به عنوان رئيس دولت دوازدهم در مسند قدرت است و موانع جدي ديگري را هم بايد مورد توجه قرار داد که از آن جمله بايد به «فيش‌هاي حقوقي»، «بي‌نتيجه بودن برجام»، «افزايش تحريم‌هاي بين‌المللي»، «گراني»، «رکود» و «نارضايتي عمومي» اشاره کرد، آن هم در شرايطي كه هر کدام از اين مصاديق براي تحميل شکست انتخاباتي به يک دولت مؤثر است.
بعد از آنکه دولتمردان يازدهم به اين باور رسيدند که توافق هسته‌اي نيز نمي‌تواند گرهي از مشکلات جامعه بگشايد و افکار عمومي اوضاع اقتصادي شبيه به قبل از توافق را تجربه کرده و نارضايتي آنها از عملکرد دولت در حال افزايش است و نيز توان و قدرت کافي براي فائق آمدن بر مشکلات داخلي را نداشته، تلاش کردند با برجسته‌سازي برخي از اتفاقات عادي و روزمره نظير «رفت و آمد صرف اروپايي‌ها به تهران» وانمود کنند که فضاي اقتصادي حاکم بر کشور دوران جديدي را سپري کرده و نويد آن را مي‌دهد که جامعه ايراني برخلاف گذشته روي رونق و آرامش را خواهد ديد.
جايگزين کردن رويدادهاي عادي به عنوان «دستاوردهاي مصنوعي» به جاي«شعارهاي انتخاباتي» در حالي است که با کنکاشي در برخي از همين رويدادها نظير سفر اروپايي‌ها به تهران، نه تنها نمي‌توان نفعي براي کشور و جامعه قائل بود بلکه هزينه‌هايي را مي‌توان به‌واسطه آن ملحوظ نظر قرار داد که با منافع و مصالح جامعه اسلامي در تعارض قرار دارد.
به عنوان آخرين نمونه مي‌توان از سفر قريب‌الوقوع وزير اقتصاد دولت آلمان به کشور ياد کرد، زيگمار گابريل قبل از سفر روز يک‌شنبه خود به تهران گفته که عادي‌سازي روابط با تهران به شرط به رسميت شناخته شدن حق موجوديت اسرائيل است. وي همچنين تأکيد مي‌کند درباره کارنامه حقوق بشري نظام ايران با مقامات کشور ميزبان مذاکره خواهد کرد.
اين نخستين بار نيست که مقامات غربي قبل و حتي در حين انجام سفر به کشورمان مواضعي را اتخاذ مي‌کنند که با حقوق امنيتي، سياسي و شهروندي جامعه ايراني در تناقض بوده و نيازمند پاسخگويي مقامات رسمي دولت يازدهم است.
اواسط بهمن سال گذشته بود که روزنامه‌هاي حامي دولت اعم از تجديدنظرطلبان و رسانه‌هاي تکنوکرات سفر دوم اشتاين ماير، وزير امور خارجه آلمان به كشورمان را اتفاقي بزرگ با دستاوردهايي مهم ارزيابي كردند، به عنوان نمونه «آرمان» همانند ساير روزنامه‌هاي زنجيره‌اي که از رفع تحريم‌ها توسط امريکايي‌ها نااميد شده، تلاش مي‌کند با انتخاب تيترهايي مانند «آلمان؛كليد آشتي رياض و تهران؟»، سفر اروپايي‌ها را تحول‌ساز معرفي کند يا برخي ديگر از همين رسانه‌ها نتيجه مستقيم اينگونه سفرها را مرتفع شدن مشکلات معيشتي عنوان مي‌کند.
ذوق‌زدگي از سفر اروپايي‌ها به ويژه آلماني‌ها در حالي است که تنها دستاورد مشخص اروپايي‌ها به ايران توافق با يك هيئت آلماني براي ساخت 10 هتل با نام تجاري اشتاينگربرگر يا intercity hotel است که نتيجه مستقيم آن ارجحيت دادن به معماري غربي و بيکار شدن چندين نفر از پيمانکاران برجسته کشور است.
سفرهاي هزينه‌زاي اروپايي‌ها که از پاييز92 آغاز شد و پس از امضاي برجام شکل فزاينده‌اي به خود گرفت، اين گمانه‌زني را تقويت مي‌کند که يکي از درخواست‌هاي تيم مذاکره‌کننده کشورمان از طرف غربي آن بوده که براي خالي نبودن عريضه و زنده نگه داشتن اميد در بين جامعه ايراني، مقامات اروپايي ولو بدون توافق تجاري- اقتصادي و به صورت نمادين به تهران سفر کنند.
گمانه مورد اشاره زماني تقويت مي‌شود که پس از گذشت نزديک به هشت ماه پس از روز اجراي برجام هيچ‌گونه نتيجه ملموسي از آمد و شد اروپايي‌ها به‌دست نيامده و ساده‌ترين قراردادهاي مرسوم تجاري- اقتصادي نيز منعقد نشده و به جاي آن مقامات آلماني و ساير کشورهاي اروپايي با سفر به تهران از ضرورت رفع حصر سران فتنه سخن و تصحيح رفتار ايران در برخورد با جوانان سخن گفته و خواهان تطبيق رفتار نظام جمهوري اسلامي ايران با موازين بين‌المللي حقوق بشر شده‌اند! که از جمله آن مي‌توان به سفرکاترين اشتون مسئول وقت سياست خارجه اتحاديه اروپا به تهران اشاره کرد که طي آن اشتون با انجام ديدارهاي فشرده ديپلماتيك با مقامات ايراني به ديدار نرگس محمدي يكي ديگر از فعالان فتنه مي‌رود و در سخناني قابل تأمل به وي قول مي‌دهد كه مسئله حقوق بشر در ايران را به طور جدي دنبال كند، اظهاراتي که فهم گفته‌هاي کنوني وزير اقتصادي آلمان درباره حقوق بشر را نيز آسان‌تر مي‌کند.