نظافت معبد آناهیتا در یک حرکت خودجوش مردمی

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، تعداد کثیری از مردم کنگاور صبح امروز درحالی به پاکسازی معبد آناهیتا در کنگاور پرداختند که یکی از اهداف معاونت میراث فرهنگی در سالهای اخیر مشارکت مردم با سازمان میراث فرهنگی برای حفاظت از بناهای تاریخی کشور بود.
در این رابطه فرهاد نظری - مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی و مدیر پایگاه تاریخی کنگاور عنوان کرد: مردم کنگاور به همراه جمعی از تشکل های میراث فرهنگی، شورای شهر، دانشگاه آزاد، کانون پرورش فکری، دفتر نماینده مردم در مجلس و جمع کثیری از مردم در یک حرکت خودجوش اقدام به پاکسازی و نظافت معبد آناهیتا کردند.

وی گفت: با توجه به اینکه حفاظت و پاکسازی از معبد آناهیتا پیش از این توسط مردم صورت گرفته بود اما به دلیل علاقه خاصی که مردم این منطقه به این محوطه تاریخی دارند امسال نیز در حد بضاعت خود برنامه پاکسازی و ساماندهی محوطه را در برنامه خود قرار دادند.

مدیر پایگاه تاریخی کنگاور همچنین از برنامه های پایگاه معبد کنگاور خبر داد و گفت: امسال بخش کوچکی از اعتبارات به این پایگاه ابلاغ شده است و بر اساس اعتبارات جذب شده فعالیت‌های اجرایی پایگاه کمتر از ده روز است که آغاز شده است.

وی خاطرنشان کرد: معبد کنگاور در سالهای گذشته در شرایط نابسامانی قرار داشت که در حال حاضر با حمایت و مشارکت مردم و نهادهای خودجوش درحال ساماندهی این مجموعه تاریخی هستیم.

به گزارش تسنیم، معبد آناهیتا بنای تاریخی که در شهر کنگاور واقع شده‌ است. کنگاور در میانه راه امروزی همدان کرمانشاه و بر سر راه تاریخی هگمتانه تیسفون قرار گرفته‌است.

این بنا با 6،4 هکتار وسعت، بر پشته صخره‌ای و مشرف به دشت گنگاور ساخته شده‌است. آناهیتا فرشته و نگهبان آب و فراوانی و زیبایی و باروری در نزد ایرانیان دارای مقام بلند و ارجمندی بوده‌ است.

بقایای این پرستشگاه باشکوه که از بزگترین بناهای سنگی در ایران است با بنایی چهار ضلعی مستطیلی شکل در اندازه 209 در 244 متر بر فراز تخت سنگ کم ارتفاع سیلیس آتشفشانی در شهر کنگاور و در استان کرمانشاه قرار دارد.

پرستشگاه آناهیتا نیز همچون بناهای که بر بلندی ساخته شده است برگرفته از شیوه سکوسازی (صُفه سازی) که در دشت ایران باب بوده است و دردوره‌های پسین نیز بناهای مهم پرستشگاهی و برخی بناهای حکومتی روی سکو بنا می‌شده‌اند. فراز این اثر تاریخی ردیفی از ستون‌های سنگی بر پا بوده که بلندای هر ستون 54،2 متر است.

وردی بنا به وسیله پلکان دو طرفه در جبههٔ جنوبی تعبیه شده و در جبههٔ شمال خاوری پلکان یک طرفه راه دسترسی به این مکان را ممکن ساخته‌است. معدن سنگ چهل مران در 2 کیلومتری باختر این بنا قرار دارد و اکنون سنگ‌های نیمه تراش میان ستون و سنگ‌های نما در سطوح معدن از همان زمان باقی مانده‌است. قدمت این بنا را به دورهٔ اشکانی و ساسانی نسبت داده، نشانه‌ها و واژه‌های دوره ساسانی بر روی سنگ‌ها حک گردیده‌است.