به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، محمد عبدالهی در کانال تلگرامی خود نوشت: روحانی در جمعی به مناسبت شهادت امیرمومنان(ع) گفته: «امیرالمومنین مبنای ولایت و حکومت را نظر و انتخاب مردم میدانسته!»
این نخستین بار نیست که شاهد برداشت های مغلطه آمیز و فهم غلط روحانی از تاریخ اسلام هستیم. او پیش از این هم «نصیحت» و «اتمام حجت» امام حسین(ع) با عمر سعد را «مذاکره» نام نهاده و خیانت یاران و صلح تحمیلی به امام حسن(ع) را مقدس و قابل الگوبرداری دانسته است!
اما پاسخ شبهه جدید روحانی درباره مبنای ولایت و حکومت به مغالطه آشکار و قدیمی در باب مبنای « مشروعیت » و « مقبولیت » بازمی گردد. او در مغلطه ای آشکار، مبنای مشروعیت و حق الهی امامت و حکومت امیرمومنان را به عدم خواست مردم و در واقع مقبولیت، ربط میدهد. در حالیکه «مبنای» ولایت و حکومت، رای مردم نیست.
بلکه «شرط تحقق و اجرای» آن رای مردم است. مقاومت و شهادت حضرت زهرا(س) و بیعت نکردن امیرمومنان هم شاهد زنده این واقعیت است. که اگر جز این بود جان شریفشان را در برابر رای سقیفه نمیگذاشتند.. و سیدالشهدا(ع) با اندک یاران در برابر خیل مردم، به خلافت یزید معترض نمیشد.
سکوت و تحمل 25 ساله علی بن ابیطالب(ع) هم نه بخاطر خواست مردم که بخاطر جلوگیری از ضربه خوردن نهال اسلام است. امام هرگز بر عدم خواست مردم و تضییع حق الهی حکومت خود مهر تایید و متابعت از خواست مردم نزد.
اما متن خطبه امیرالمومنین که شیخ حسن فریدون، با گزینش جمله ای از آن « مرا رها کنید و دیگری را بطلبید .. هرکسی که شماها او را برگزینید من هم اطاعت میکنم..» نه با هدف مبنا دانستن خواست مردم، که شان نزولی دارد.
خطبه مربوط به بعد از فتنه قتل عثمان و هنگامه بیعت مردم با علی(ع) است و کلام امیرمومنان ناظر به سست عهدی مردم و در واقع نوعی اتمام حجت امام بر آنهاست. همانها که در غدیر هم عهد بستند و به سالی نشد که شکستند.
از قضا مرز تشیع و تسنن در همین نقطه حساس است. اهل سقیفه، مبنای ولایت و حکومت را «رای مردم» خواند و شیعه «نصب الهی». و دقیقا همین تفاوت یک «امام» با یک «شاه» و «رئیس جمهور» است. مشروعیت اولی عهدی الهی است و دومی با زور یا رای مردم. و این کجا و آن کجا؟!
آقای روحانی! امیرالمومنین را دیگر جناحی و ابزار ساکت کردن منتقدان و معصوم سازی از خود نکنید! صدای غربت علی(ع) هنوز در نخلستان های کوفه به گوش میرسد.. وقتی بعد از 1400 سال سعی و خطا، هنوز سکوت و قیامش،تفسیر به رای میشود..
تعداد نظرات: ۵
ناشناس
۱۲:۲۷ - ۱۳۹۶/۰۳/۲۸
پاسخ
امام علي اسوه انسانيت و شرف بود ، اگر احترام به انتخاب و رعايت حقوق ملت و حق الناس نبود ديگر اميدي به دين نبود , ما معصوم نداريم كه بخواهيم بر ملت نظر خود را تحميل كنيم ، متاسفانه بعضي علما با عدم قبول انتخاب ملت بر سرنوشت خود موجب دين گريزي مردم شده اند و يا موجبات وجود گروههاي افراطي را پديد آورده اند
ناشناس
۰۲:۰۶ - ۱۳۹۶/۰۳/۳۰
اشتباه می کنی برادر نفهمیدی چی گفته
ناشناس
۱۰:۰۳ - ۱۳۹۶/۰۳/۳۰
دوست عزیز منظور حرف ولایت است.پیشنهاد دوستانه میکنم سری به روایات امام زمان بزنید. مگر حضرت فاطمه به خاطر جهل مردم ولایت حضرت علی (ع) بر خود را فراموش کرد. و یا گفت چون مردم اینگونه اند پس علی جان، ولی امر من نیستی؟. مگر اصلا شهادت حضرت فاطمه(س) علتش چه بود.
ناشناس
۱۰:۱۳ - ۱۳۹۶/۰۳/۳۰
بسیاری از کوفیان هم خود سرنوشت خود را انتخاب کردند ولی ایا امام حسین (ع) سکوت کرد؟ ایا شما الان از کوفیان به نیکی یادمیکنی؟ اگر قرار بود در همه موارد سکوت کرد پس خدا چرا باید امر به معروف و نهی از منکر را واجب میکرد. اگر مسلمان هستیم تا جایی که به اصل دین خدشه وارد نشود میشود سکوت کرد ولی قرار نیست به هر قیمتی سکوت کرد که اگر اینگونه بود اهل بیت ما هم سکوت میکردند. دوست من شما انسان خوبی هستی ولی شاید کمی یک جانبه قضاوت میکنید. همه ما نیاز به مطالعه بدون غرض داریم.انشاا... خدا توفیق بدهد.
زهرا
۱۵:۰۱ - ۱۳۹۶/۰۳/۲۸
پاسخ
بیچاره وقت نداشت دنباله خطبه را بخواند فقط آن قسمت رادیده خدا درک عطا کند انشاالله
ارسال نظرات