به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، عبدالله گنجی: بدون تردید گسترش حرکت چندساعته ی چند دانشجو به روزهای بعد، نمی توانست در حاکمیت ریشه نداشته باشد.
هنوز هر دو جناح همدیگر را متهم می کنند و طلبکارهم هستند اما فراسوی جریانات ،چگونه می توان آن را فهمید؟
ظاهر ماجرا (که غیر از این هم ادله ای آورده نشده است) اینکه تعدادی دانشجو در اعتراض به بسته شدن یک روزنامه متعلق به جریان حاکم، به خیابان کارگر آمدند و پلیس هم در قبال فحاشی ها تحریک و به کوی ورود کرد.
پلیس مامور حاکمیت است نه اصول گرایان یا اصلاح طلبان. اما اصلاح طلبان سعی کردند این ماجرا را مانند وقایع بعدی ( فوت زهرا کاظمی یا ستار بهشتی) علیه اصل حاکمیت و جریان مقابل به کار گیرند
این مدعا زمانی مضحک است که این جریان خود در قدرت بود اما به مثابه اپوزیسیون عمل می کرد.مگر نه این است که پلیس حاکمیت نسبتی یکسان با دو جریان دارد؟ اما اقدامات ذیل تردیدی نمی گذارد که اتاق فکر جریان حاکم در صدد بهره برداری حداکثری برای ضربه به نظام بود.
1- تیترهای روزنامه هایشان در فردا و پس فردای آن و استفاده از واژه دروغین"شهدای کوی" اولین گواه است.
2-تحریک مراجع تقلید همسو و صدور بیانیه همدردی با شهدای دروغین کوی دلیل دیگری است.
3- تعلق جناحی آتش بیاران معرکه که اکنون نزد سناتورهای آمریکا هستند. مانند محمدی ،باطبی و افشاری و...
4-احساس امنیت انحصاری اصلاح طلبان هنگام حضور در جمع دانشجویان خشمگین. در حالی که عمامه موسوی لاری وزیر کشور را پرت می کردند اما امثال معاون وزیر کشور(تاج زاده)فایزه هاشمی،مرحوم سحابی و ... راحت در جمع آنان حاضر می شدند.
5- نکته جالب گرامیداشت این روزدر سالهای بعد بود. تا پایان دولت خاتمی این روز گرامی داشته می شد و بهانه ای برای ترک تازی علیه نظام بود. از جمله سال 1382 فضا را چنان سنگین کرده بودند که در بازار معامعله نمی شد و می گفتند ببینیم نظام بعداز 18 تیر می ماند یا می رود؟اما تا دولت بعدی مستقر شد این گرامیداشت هم اتوماتیک تمام شد.هماهنگی فاطمه حقیقت جو و دیگر اصلاح طلبان با انتظامات و حراست دانشگاه در سال 1382 و آمادگی ذهنی برای تکرا ر ماجرا را می توان از امثال پیمان عارف شنید.
خاتمی همزمان که به سردارحجازی فرمانده وقت بسیج اعتراض می کرد که چرا بسیجیان را در مسجد جمهوری آماده باش نگه داشته اید؟، به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی مصوبا تی که روحانی محور آن بود را برای برخورد ابلاغ می کرد.اصلاح طلبان در ظاهر با آشوب طلبان بودند و در پستو با حاکمیت. واقعا این هنر را دارند که همزمان با کوبیدن بر سر مردم بگویند ما با شمائیم و با حاکمیت نیستیم.
هنوز هر دو جناح همدیگر را متهم می کنند و طلبکارهم هستند اما فراسوی جریانات ،چگونه می توان آن را فهمید؟
ظاهر ماجرا (که غیر از این هم ادله ای آورده نشده است) اینکه تعدادی دانشجو در اعتراض به بسته شدن یک روزنامه متعلق به جریان حاکم، به خیابان کارگر آمدند و پلیس هم در قبال فحاشی ها تحریک و به کوی ورود کرد.
پلیس مامور حاکمیت است نه اصول گرایان یا اصلاح طلبان. اما اصلاح طلبان سعی کردند این ماجرا را مانند وقایع بعدی ( فوت زهرا کاظمی یا ستار بهشتی) علیه اصل حاکمیت و جریان مقابل به کار گیرند
این مدعا زمانی مضحک است که این جریان خود در قدرت بود اما به مثابه اپوزیسیون عمل می کرد.مگر نه این است که پلیس حاکمیت نسبتی یکسان با دو جریان دارد؟ اما اقدامات ذیل تردیدی نمی گذارد که اتاق فکر جریان حاکم در صدد بهره برداری حداکثری برای ضربه به نظام بود.
1- تیترهای روزنامه هایشان در فردا و پس فردای آن و استفاده از واژه دروغین"شهدای کوی" اولین گواه است.
2-تحریک مراجع تقلید همسو و صدور بیانیه همدردی با شهدای دروغین کوی دلیل دیگری است.
3- تعلق جناحی آتش بیاران معرکه که اکنون نزد سناتورهای آمریکا هستند. مانند محمدی ،باطبی و افشاری و...
4-احساس امنیت انحصاری اصلاح طلبان هنگام حضور در جمع دانشجویان خشمگین. در حالی که عمامه موسوی لاری وزیر کشور را پرت می کردند اما امثال معاون وزیر کشور(تاج زاده)فایزه هاشمی،مرحوم سحابی و ... راحت در جمع آنان حاضر می شدند.
5- نکته جالب گرامیداشت این روزدر سالهای بعد بود. تا پایان دولت خاتمی این روز گرامی داشته می شد و بهانه ای برای ترک تازی علیه نظام بود. از جمله سال 1382 فضا را چنان سنگین کرده بودند که در بازار معامعله نمی شد و می گفتند ببینیم نظام بعداز 18 تیر می ماند یا می رود؟اما تا دولت بعدی مستقر شد این گرامیداشت هم اتوماتیک تمام شد.هماهنگی فاطمه حقیقت جو و دیگر اصلاح طلبان با انتظامات و حراست دانشگاه در سال 1382 و آمادگی ذهنی برای تکرا ر ماجرا را می توان از امثال پیمان عارف شنید.
خاتمی همزمان که به سردارحجازی فرمانده وقت بسیج اعتراض می کرد که چرا بسیجیان را در مسجد جمهوری آماده باش نگه داشته اید؟، به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی مصوبا تی که روحانی محور آن بود را برای برخورد ابلاغ می کرد.اصلاح طلبان در ظاهر با آشوب طلبان بودند و در پستو با حاکمیت. واقعا این هنر را دارند که همزمان با کوبیدن بر سر مردم بگویند ما با شمائیم و با حاکمیت نیستیم.
ارسال نظرات