به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، عبدالله گنجی در یادداشتی نوشت: در چند سال اخیر اصلاح طلبان-خصوصا در رسانه- زیاد به ناطق نوری می‌پردازند. اگر یک نفس عمیق بکشد یا یک سرفه بکند عکس یک می‌شود. واقعا به وی علاقه‌مند هستند یا او را به سخره گرفته اند؟. چرا با ناطق برای خودشان نسخه نمی‌پیچند، اما وی را برای رقیب مفید می‌دانند؟. چرا اصرار دارند او اصول گرا باشد ونوازشش کنند؟ مشکل از ناطق است یا اصول گرایان؟ مشکل از نظام است یا نفاق نوازش کنندگان؟
روزی ناطق نوری تشکیلاتی‌ترین و متعصب‌ترین عنصر راست بود. همین جماعت از ورود وی به مسجد دانشگاه برای نماز جلوگیری کردند و در انتخابات ۱۳۷۶ _عین امسال روحانی-او را متهم به دیوارکشی جنسیتی کردند. آنروز او را می‌زدند که چرا در پازل هاشمی است و امروز او را می‌نوازند که در راه و میراث دار هاشمی است.
یک روز او را رئیس مجمع می‌کنند. یک روز مدیر اتاق فکر دولت. یک روز او را روانه شهر نور می‌کنند و یک روز از لواسان آمارش را می‌دهند. یک روز اصول گرای معتدل معرفی اش می‌کنند و یک روز پرچم دار اصول گرایان جوهری.
تا قالیباف نامه نواصول گرایی را نوشت دوباره عکس یک دو روزنامه شد (سه شنبه) که"رنسانس اصول گرایی" و نوشتند:"ممکن است وی پایه گذار یک تحول جدید در جریان اصول گراباشد" و باز نوشتند:"ناطق می‌تواند پایه گذار احیای اصولگرایی در ایران باشد" و نوشتند"خاموشی نوری دیگر در دانشگاه آزاد" (پس از استعفا از هیات امنا). واقعا این جماعت از جان ناطق چه می‌خواهند.
اگر ناطق را صاحب اینهمه حسن و کمال می‌دانند چرا در حلقه اصلاح طلبان مورد مشورت و مرجعیت نیست؟ چرا عضو شورای عالی یا شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان نیست. چرا ناطق را برای همسایه مفید می‌دانند؟
اولین توهین این مواجهه به خود ناطق است و او باید به این بازی پایان دهد. قطعا وقتی آنان ناطق را محور اصول گرایان می‌پسندند یعنی به اصولگرایی بدون خاصیت و ضعیف شده می‌اندیشند. مگر می‌شود یک جریان سیاسی دنبال احیا و تقویت رقیب باشد؟
پس ناطق باید بداند که آنان با هل دادنش به خطوط اول اصول گریان، به دنبال طرد و نابودی سیاسی اش هستند نه تکریم وی. به دنبال تضعیف رقیب اند نه تقویت. آیا ناطق باید تضعیف کننده جریان مادری شناخته شود؟. مگر الان اصولگریان توصیه می‌کنندچه کسی یا کسانی برای محوریت اصلاح طلبان مناسبند؟ که عکس آن نیز طبیعی باشد؟.
روزی یک بار شکست ناطق در ۷۶ را مقابل چشمش می‌آورند که ما تورا به رسمیت می‌شناسیم، اما برای همسایه نه برای خودمان و ناطق بخوبی این بازی را می‌فهمد.
اما مشکل ناطق قبل از این که سیاسی باشد روانشناختی است. ناطق تراز خود را رییس قوه می‌داند و دوست دارد سر باشد. مرجع باشد. محور باشد. پشت صحنه را آرایش دهد و همه برایش لنگ بیندازد. وقتی این تراز برای او رعایت نشود دچار ناسازگاری می‌شود و شده است. نقاد وضع موجود می‌شود. او هر مسولیتی را نمی‌پذیرد و شان خود نمی‌داند لذا جایگاه تراشی برای وی دومین توهین به ایشان است.
ظاهرا قرار است بایک مشت احمدی نژاد تا پایان عمر دلخور بماند. چون در پسا احمدی نژاد نه او توانست به اردوگاه مادری برگردد ونه اصولگرایان به فکر دلجویی و بازگشت وی افتادند. ناطق نازکش می‌خواهد، اما در جریان او، هیچ کس ناز دیگری را نمی‌کشد.
برادر بزرگ ایشان در سال ۱۳۷۶ گفت:"برادرم ذوب در ولایت است". اما ناطق این روز‌ها به مولوی- ارشادی معتقد است. اشاره‌های آقا را دنبال نمی‌کند، اما حتما به حکم و دستور آقا تمکین حداکثری می‌کند و این مشی نیز برای اصلاح طلبان جذاب جلوه نموده است. جذابیت دیگرش زود دست به استعفا شدن که با ناز کشی حل می‌شود.
اما ناطق باید از آنان بخواهد اگر این همه لطف در حق من دارید، اجازه دهید یک بار بالای مجلستان بنشینم تا راست آزمایی صداقت و نفاق روشن شود. فقط خود ناطق است که می‌تواند این بازی تمسخر آمیز و نفاق آلوده را پایان دهد.
روزی ناطق نوری تشکیلاتی‌ترین و متعصب‌ترین عنصر راست بود. همین جماعت از ورود وی به مسجد دانشگاه برای نماز جلوگیری کردند و در انتخابات ۱۳۷۶ _عین امسال روحانی-او را متهم به دیوارکشی جنسیتی کردند. آنروز او را می‌زدند که چرا در پازل هاشمی است و امروز او را می‌نوازند که در راه و میراث دار هاشمی است.
یک روز او را رئیس مجمع می‌کنند. یک روز مدیر اتاق فکر دولت. یک روز او را روانه شهر نور می‌کنند و یک روز از لواسان آمارش را می‌دهند. یک روز اصول گرای معتدل معرفی اش می‌کنند و یک روز پرچم دار اصول گرایان جوهری.
تا قالیباف نامه نواصول گرایی را نوشت دوباره عکس یک دو روزنامه شد (سه شنبه) که"رنسانس اصول گرایی" و نوشتند:"ممکن است وی پایه گذار یک تحول جدید در جریان اصول گراباشد" و باز نوشتند:"ناطق می‌تواند پایه گذار احیای اصولگرایی در ایران باشد" و نوشتند"خاموشی نوری دیگر در دانشگاه آزاد" (پس از استعفا از هیات امنا). واقعا این جماعت از جان ناطق چه می‌خواهند.
اگر ناطق را صاحب اینهمه حسن و کمال می‌دانند چرا در حلقه اصلاح طلبان مورد مشورت و مرجعیت نیست؟ چرا عضو شورای عالی یا شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان نیست. چرا ناطق را برای همسایه مفید می‌دانند؟
اولین توهین این مواجهه به خود ناطق است و او باید به این بازی پایان دهد. قطعا وقتی آنان ناطق را محور اصول گرایان می‌پسندند یعنی به اصولگرایی بدون خاصیت و ضعیف شده می‌اندیشند. مگر می‌شود یک جریان سیاسی دنبال احیا و تقویت رقیب باشد؟
پس ناطق باید بداند که آنان با هل دادنش به خطوط اول اصول گریان، به دنبال طرد و نابودی سیاسی اش هستند نه تکریم وی. به دنبال تضعیف رقیب اند نه تقویت. آیا ناطق باید تضعیف کننده جریان مادری شناخته شود؟. مگر الان اصولگریان توصیه می‌کنندچه کسی یا کسانی برای محوریت اصلاح طلبان مناسبند؟ که عکس آن نیز طبیعی باشد؟.
روزی یک بار شکست ناطق در ۷۶ را مقابل چشمش می‌آورند که ما تورا به رسمیت می‌شناسیم، اما برای همسایه نه برای خودمان و ناطق بخوبی این بازی را می‌فهمد.
اما مشکل ناطق قبل از این که سیاسی باشد روانشناختی است. ناطق تراز خود را رییس قوه می‌داند و دوست دارد سر باشد. مرجع باشد. محور باشد. پشت صحنه را آرایش دهد و همه برایش لنگ بیندازد. وقتی این تراز برای او رعایت نشود دچار ناسازگاری می‌شود و شده است. نقاد وضع موجود می‌شود. او هر مسولیتی را نمی‌پذیرد و شان خود نمی‌داند لذا جایگاه تراشی برای وی دومین توهین به ایشان است.
ظاهرا قرار است بایک مشت احمدی نژاد تا پایان عمر دلخور بماند. چون در پسا احمدی نژاد نه او توانست به اردوگاه مادری برگردد ونه اصولگرایان به فکر دلجویی و بازگشت وی افتادند. ناطق نازکش می‌خواهد، اما در جریان او، هیچ کس ناز دیگری را نمی‌کشد.
برادر بزرگ ایشان در سال ۱۳۷۶ گفت:"برادرم ذوب در ولایت است". اما ناطق این روز‌ها به مولوی- ارشادی معتقد است. اشاره‌های آقا را دنبال نمی‌کند، اما حتما به حکم و دستور آقا تمکین حداکثری می‌کند و این مشی نیز برای اصلاح طلبان جذاب جلوه نموده است. جذابیت دیگرش زود دست به استعفا شدن که با ناز کشی حل می‌شود.
اما ناطق باید از آنان بخواهد اگر این همه لطف در حق من دارید، اجازه دهید یک بار بالای مجلستان بنشینم تا راست آزمایی صداقت و نفاق روشن شود. فقط خود ناطق است که می‌تواند این بازی تمسخر آمیز و نفاق آلوده را پایان دهد.
ارسال نظرات