به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، محمدباقر قالیباف شهردار تهران و نامزد دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در برنامه جهان آرا اظهار کرد:تا یکروز آخر قصد آمدن در انتخابات را نداشتم و وقتی که آمدم هم خودم قصد کنار رفتن نداشتم. آن چیز که نباید باشد تبعیض است ما در بحث ۹۶ درصد مطالعه‌ی دقیق داشتیم و مبنای کاملا علمی دارد
من واقعا تا روز آخر تصمیم به آمدن نداشتم منتهی همه دوستانی که در یک اردوگاه هستیم بالاتفاق به من گفتند حتما در انتخابات حضور داشته باش. من استدلال‌های خود را حتی برایشان مکتوب کردم، اما چون همه دوستان تصمیم گرفتند من پیروی کردم.
قالیباف گفت: من ظهر دوشنبه انصراف دادم، اما صبح دوشنبه به رشت سفر کردم و تا آن لحظه هم تصمیم به انصراف نداشتم. نباید نام کناره‌گیری من را فشار گذاشت. دوستان می‌دانند که من تحت فشار تصمیم نمی‌گیرم. دوستان دلایلی اوردند که البته من آن‌ها را قبول نداشتم، اما تحلیلی هم خودم داشتم که تجمیع این‌ها من را به این تصمیم رساند که همانطور که تکلیف داشتم بیایم حالا تکلیف به رفتن دارم.
محمدباقر قالیباف در برنامه جهان آرا اظهار داشت: در انتخابات سال ۹۲ دوستان تعهد داده بودند که برای وحدت کناره گیری کنند، اما به قولشان پایبند نبودند. من به این نتیجه رسیدم اگر اینجا نتیجه‌ای دیگری حاصل شود خواهند گفت: مشکل در وحدت نداشتن بود.
آمار و اطلاعات همه نشان می‌داد من باید در صحنه بمانم، اما فضای اردوگاه به این شکل بود که وقتی می‌گفتند یکی باید کنار برود همه به من نگاه می‌کردند.
ما کاملا به مساله انتخابات واقف بودیم و می‌دانستیم این علم قواعدی دارد، اما خب پایبند به یک‌سری اصول هم بودیم که بعضی‌ها پایبند نبودند. من هرگز با انتشار آن نامه منظورم این نبود که مدعی رهبری اصولگرایی هستم.
ما واقعا نباید برگردیم به این نگاه کنیم که چرا موفق نمی‌شویم؟ کار سیاسی کار اقناعی است؛ چرا برنمی‌گردیم مشکلات را ببینیم؟!
ما باید بنشینیم ۵۰ نفر ۱۰۰ نفر به ما بگویند این کار را بکن این کار را نکن؟! این که نمی‌شود.
قالیباف افزود: بزرگ‌ترین مشکل اصولگرایان این است که اهل گفت‌وگو نیستند و خودانتقادی ندارند. فکر نکنند که مبانی اصولگرایی فقط مال ماست و گفتمان انقلاب و اصولگرایی را فقط برای خودمان مصادره کنیم. آیا عمل ما به اندازه حرف‌زدنمان هست؟! زد و بندهای سیاسی‌ای در پشت‌پرده وجود دارد که مردم را نمی‌بینند.
بعد از اینکه من آن نامه را درباره «نواصولگرایی» نوشتم، یک آقایی می‌آید می‌گوید مانیفست سیاسی اصولگرایی را ما نوشتیم و کسی هم نمی‌تواند تغییرش دهد. هروقت خودمان بخواهیم تغییرش می‌دهیم. این یعنی چه؟! این درست است؟! یعنی همه باید بروند و در خانه‌هایشان بنشینند؟
قالیباف با بیان اینکه حزب‌اللهی کسی‌ست که فقرزدایی کند و گره‌ای از مشکلات مردم باز کند، گفت: در شهرداری مصوب کردیم عوارض ساخت و ساز در بافت فرسوده که مستضعف هستند صفر بشود تا خانه را رایگان بسازند. ما باید هم مسجد بسازیم هم سینما را؛ این یعنی انقلابی‌گری.
روزی که سینما آزادی را ساختیم و تحویل دادیم در جمع هنرمندان که همه هم بودند گفتم که حزب‌اللهی‌ها را متهم به آتش‌زدن سینما آزادی کردند، اما سینما آزادی را بسیجی‌ها ساختند؛ حزب‌الله این سینما را ساخت و تحویل شما داد.
ما باید بتوانیم مردم را جذب کنیم و درست کار کنیم تا نرویم در انتخابات ۳۰ بر هیچ بازیم.
من نظرسنجی‌های مختلف را از گرایش‌های گوناگون دیدم که مردم به شهرداران تهران نمرده داده بودند. نمره مردم به این شکل بود که من نفر اول بودم، کرباسچی نفر دوم و احمدی نژاد نفر سوم.
من واقعا تا روز آخر تصمیم به آمدن نداشتم منتهی همه دوستانی که در یک اردوگاه هستیم بالاتفاق به من گفتند حتما در انتخابات حضور داشته باش. من استدلال‌های خود را حتی برایشان مکتوب کردم، اما چون همه دوستان تصمیم گرفتند من پیروی کردم.
قالیباف گفت: من ظهر دوشنبه انصراف دادم، اما صبح دوشنبه به رشت سفر کردم و تا آن لحظه هم تصمیم به انصراف نداشتم. نباید نام کناره‌گیری من را فشار گذاشت. دوستان می‌دانند که من تحت فشار تصمیم نمی‌گیرم. دوستان دلایلی اوردند که البته من آن‌ها را قبول نداشتم، اما تحلیلی هم خودم داشتم که تجمیع این‌ها من را به این تصمیم رساند که همانطور که تکلیف داشتم بیایم حالا تکلیف به رفتن دارم.
محمدباقر قالیباف در برنامه جهان آرا اظهار داشت: در انتخابات سال ۹۲ دوستان تعهد داده بودند که برای وحدت کناره گیری کنند، اما به قولشان پایبند نبودند. من به این نتیجه رسیدم اگر اینجا نتیجه‌ای دیگری حاصل شود خواهند گفت: مشکل در وحدت نداشتن بود.
آمار و اطلاعات همه نشان می‌داد من باید در صحنه بمانم، اما فضای اردوگاه به این شکل بود که وقتی می‌گفتند یکی باید کنار برود همه به من نگاه می‌کردند.
ما کاملا به مساله انتخابات واقف بودیم و می‌دانستیم این علم قواعدی دارد، اما خب پایبند به یک‌سری اصول هم بودیم که بعضی‌ها پایبند نبودند. من هرگز با انتشار آن نامه منظورم این نبود که مدعی رهبری اصولگرایی هستم.
ما واقعا نباید برگردیم به این نگاه کنیم که چرا موفق نمی‌شویم؟ کار سیاسی کار اقناعی است؛ چرا برنمی‌گردیم مشکلات را ببینیم؟!
ما باید بنشینیم ۵۰ نفر ۱۰۰ نفر به ما بگویند این کار را بکن این کار را نکن؟! این که نمی‌شود.
قالیباف افزود: بزرگ‌ترین مشکل اصولگرایان این است که اهل گفت‌وگو نیستند و خودانتقادی ندارند. فکر نکنند که مبانی اصولگرایی فقط مال ماست و گفتمان انقلاب و اصولگرایی را فقط برای خودمان مصادره کنیم. آیا عمل ما به اندازه حرف‌زدنمان هست؟! زد و بندهای سیاسی‌ای در پشت‌پرده وجود دارد که مردم را نمی‌بینند.
بعد از اینکه من آن نامه را درباره «نواصولگرایی» نوشتم، یک آقایی می‌آید می‌گوید مانیفست سیاسی اصولگرایی را ما نوشتیم و کسی هم نمی‌تواند تغییرش دهد. هروقت خودمان بخواهیم تغییرش می‌دهیم. این یعنی چه؟! این درست است؟! یعنی همه باید بروند و در خانه‌هایشان بنشینند؟
قالیباف با بیان اینکه حزب‌اللهی کسی‌ست که فقرزدایی کند و گره‌ای از مشکلات مردم باز کند، گفت: در شهرداری مصوب کردیم عوارض ساخت و ساز در بافت فرسوده که مستضعف هستند صفر بشود تا خانه را رایگان بسازند. ما باید هم مسجد بسازیم هم سینما را؛ این یعنی انقلابی‌گری.
روزی که سینما آزادی را ساختیم و تحویل دادیم در جمع هنرمندان که همه هم بودند گفتم که حزب‌اللهی‌ها را متهم به آتش‌زدن سینما آزادی کردند، اما سینما آزادی را بسیجی‌ها ساختند؛ حزب‌الله این سینما را ساخت و تحویل شما داد.
ما باید بتوانیم مردم را جذب کنیم و درست کار کنیم تا نرویم در انتخابات ۳۰ بر هیچ بازیم.
من نظرسنجی‌های مختلف را از گرایش‌های گوناگون دیدم که مردم به شهرداران تهران نمرده داده بودند. نمره مردم به این شکل بود که من نفر اول بودم، کرباسچی نفر دوم و احمدی نژاد نفر سوم.
ارسال نظرات