به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، حمید جلیلوند در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که کدام دسته از نوزادان به صورت مادرزادی در معرض خطر بروز کم شنوایی قرار دارند، اظهار داشت: بطور کلى نوزادانى که داراى عوامل خطر (risk factors) هستند، در معرض خطر کم شنوایى هستند. این عوامل خطر عبارتند از:
- نوزادانى که والدین آن‌ها فامیل هستند و با هم نسبت خانوادگى دارند.
- نوازادانى که زودتر از موعد بدنیا مى‌آیند.
- نوزادانى که در بدو تولد، وزن کمى دارند.
- نوزادانى که دچار زردى هستند و تحت درمان هستند.
- نوزادانى که در بخش ICU بنا به هر دلیلى بسترى هستند.
- نوزادانى که مشکل کبد و کلیه دارند.
- نوزادانى که در هنگام تولد دچار هایپواکسى (اکسیژن کم) شدند.
- نوزادانى که در چهره و جمجمه آن‌ها اختلالات ظاهرى (مالفورماسیون) وجود دارد.
- نوزادانى که داروهاى خاصى دریافت می‌کنند که براى گوش مضر است.
- نوزادانى که تحت درمان شیمى درمانى هستند.
- نوزادانى که اختلالات عصب شناختى (نرولوژیکى) دارند.
دبیر انجمن علمی شنوایی شناسی ایران ادامه داد:، چون عوامل خطرات گوناگون و زیاد است، بهتر است که تمامى نوزادان، کل مراحل غربالگرى شنوایى را بگذرانند تا بدین وسیله، هر گونه خطر کم شنوایى از بین برود.
جلیلوند تصریح کرد: از نشانه‌هاى کودک کم شنوا مى‌توان موارد زیر را برشمرد:
- به صدا‌ها واکنش نمى‌دهد.
- صدا‌ها او را از خواب بیدار نمى‌کند.
- با دیگران وارد تعامل نمى‌شود.
- کمتر حرف مى‌زند.
- بعضى از صداهاى گفتارى را بیان نمى‌کند و یا ناقص بیان می‌کند.
وی گفت: البته این موارد ملاک کم شنوایى یا شنوایى هنجار نیست، چون میزان کم شنوایى مختلف است و درجات گوناگونى دارد، به گونه اى که ممکن است کودک یا نوزاد کم شنوا باشد ولى این علایم مذکور را نداشته باشد و به همین دلیل است که تمامى نوزادانى که بدنیا مى آیند باید تحت آزمایشات غربالگرى شنوایى یعنى OAE و ABR قرار بگیرند.
جلیلوند بیان داشت: بهترین زمان تشخیص اختلالات کم شنوایى از بدو تولد تا ۶ ماهگى است. به همین خاطر نوزاد در بدو تولد آزمایش شنوایى مى‌شود و در زیر سه ماهگى، سالم یا ناسالم بودن او از لحاظ شنوایى بررسى و معلوم مى‌شود و چنانچه مشکل شنوایى داشته باشد، تا ۶ ماهگى، علت آن و میزان و شدت آن بطور دقیق تعیین مى‌شود و در ۶ ماهگى اقدام به درمان مى‌شود. همچنین زمان تولد تا سه ماهگى جزو زمان حیاتى و اساسى براى تشخیص کم شنوایى است و باید تمام والدین آزمایشات غربالگرى شنوایى را به دقت پیگیرى کرده و انجام دهند.
- نوزادانى که والدین آن‌ها فامیل هستند و با هم نسبت خانوادگى دارند.
- نوازادانى که زودتر از موعد بدنیا مى‌آیند.
- نوزادانى که در بدو تولد، وزن کمى دارند.
- نوزادانى که دچار زردى هستند و تحت درمان هستند.
- نوزادانى که در بخش ICU بنا به هر دلیلى بسترى هستند.
- نوزادانى که مشکل کبد و کلیه دارند.
- نوزادانى که در هنگام تولد دچار هایپواکسى (اکسیژن کم) شدند.
- نوزادانى که در چهره و جمجمه آن‌ها اختلالات ظاهرى (مالفورماسیون) وجود دارد.
- نوزادانى که داروهاى خاصى دریافت می‌کنند که براى گوش مضر است.
- نوزادانى که تحت درمان شیمى درمانى هستند.
- نوزادانى که اختلالات عصب شناختى (نرولوژیکى) دارند.
دبیر انجمن علمی شنوایی شناسی ایران ادامه داد:، چون عوامل خطرات گوناگون و زیاد است، بهتر است که تمامى نوزادان، کل مراحل غربالگرى شنوایى را بگذرانند تا بدین وسیله، هر گونه خطر کم شنوایى از بین برود.
جلیلوند تصریح کرد: از نشانه‌هاى کودک کم شنوا مى‌توان موارد زیر را برشمرد:
- به صدا‌ها واکنش نمى‌دهد.
- صدا‌ها او را از خواب بیدار نمى‌کند.
- با دیگران وارد تعامل نمى‌شود.
- کمتر حرف مى‌زند.
- بعضى از صداهاى گفتارى را بیان نمى‌کند و یا ناقص بیان می‌کند.
وی گفت: البته این موارد ملاک کم شنوایى یا شنوایى هنجار نیست، چون میزان کم شنوایى مختلف است و درجات گوناگونى دارد، به گونه اى که ممکن است کودک یا نوزاد کم شنوا باشد ولى این علایم مذکور را نداشته باشد و به همین دلیل است که تمامى نوزادانى که بدنیا مى آیند باید تحت آزمایشات غربالگرى شنوایى یعنى OAE و ABR قرار بگیرند.
جلیلوند بیان داشت: بهترین زمان تشخیص اختلالات کم شنوایى از بدو تولد تا ۶ ماهگى است. به همین خاطر نوزاد در بدو تولد آزمایش شنوایى مى‌شود و در زیر سه ماهگى، سالم یا ناسالم بودن او از لحاظ شنوایى بررسى و معلوم مى‌شود و چنانچه مشکل شنوایى داشته باشد، تا ۶ ماهگى، علت آن و میزان و شدت آن بطور دقیق تعیین مى‌شود و در ۶ ماهگى اقدام به درمان مى‌شود. همچنین زمان تولد تا سه ماهگى جزو زمان حیاتى و اساسى براى تشخیص کم شنوایى است و باید تمام والدین آزمایشات غربالگرى شنوایى را به دقت پیگیرى کرده و انجام دهند.
ارسال نظرات