لطفا برای ما حمام بسازید! / نمازخانه‌ای که هم غذاخوری بود، هم محل جلسات، هم خوابگاه!

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، وقتی به روستاهای دهستان نرگسان و مردهک در منطقه عنبر آباد می‌روی، گویا عالم بر سرت خروار می‌شود؛ وقتی ناله‌های بی فریادرس مردم را (که گویا بعد از چند سال گوشی برای شنیدن پیدا کرده اند) می‌شنوی دوست داری که زمین دهان باز کند و تو را در درون خود فرو ببرد.

کودکان اغلب در وضعیت بهداشتی بدی به سر می‌بردند. اکثر کودکان از نارسایی‌های جسمی جدی در رنج بودند.  

مساجدی که هرکدام متعلق به یک طایفه هستند و هیچ‌کدام از سایر طوایف پایشان را داخل مسجد طایفه دیگر نمی‌گذارند! و البته لازم به ذکر است مساجدی که حداکثر روزانه شاید ۲۰ نفر استفاده کننده هم نداشته باشند و به نوعی خاک می‌خورند!

وی می گوید مسئله فرهنگی که در این منطق وجود دارد بسیار مهمتر از فقر مادی است؛ فقر فرهنگی‌ که باعث تفرقه و چند دستگی می‌شود. فقر فرهنگی‌ که باعث عدم درک مردم از مشکلات واقعی‌شان می‌شود. 

فقر فرهنگی‌ای که باعث نابودی فرهنگ کار و زحمت و تلاش می‌شود؛ و این فقر فرهنگی نه با حضور مسئولین پشت میز نشین(!) و نه با توییت‌های روشن‌فکران متعصب سیاسی حل می‌شود. بلکه با حضور گروه‌های جهادی و اختصاص روحانیون برای مساجد و مناطق محروم قابل حل است.

ساخت مسجد و خانه‌ عالم و... همه برای رفع فقر فرهنگی مردم منطقه‌ است. فقر فرهنگی‌ای که تا حدودی و به مرور باعث رفع فقر مادی منطقه خواهد شد. هرچند که ساخت کارگاه‌های کوچک و اعطای تسهیلات ویژه به ساکنین مناطق محروم باید در دستور کار قرار بگیرد.

در یکی از این روستاها، یک روز مدیر مدرسه‌ای آمد و گفت: برای ما لطفا حمام بسازید! 

یکی دیگر از دانشجویان جهادی می گوید اعضای اردو متشکل از بچه های کادر بسیج دانشجویی و دانشجویان رشته های مختلف بود. محل اسکان اعضا، نمازخانه دبستان دخترانه حقیقت ِ بخش مردهک بود. نمازخانه ای که هم غذاخوری بود، هم محل جلسات، هم خوابگاه و هم نمازخانه! البته بیشتر نمازها به جماعت و در داخل مسجد جامع مردهک برگزار می شد. که همین حضور جهادیون در داخل مسجد فتح بابی بود برای ارتباطات بیشتر با اهالی بومی.

غیر از پروژه رنگ کردن مدرسه که به درخواست مدیر مدرسه و موافقت مسئول حوزه انجام میشد، چند کار عمرانی دیگر در روستاهای کوشکمور، استارم و تیغ سیاه در حال انجام بود که بالاتر ذکر شد.

فاصله این روستاها تا محل اسکان، حدود 20 تا 30 دقیقه بود. جمعیت کل این منطقه نیز چیزی حدود 2 تا 2.5 هزار نفر تخمین زده میشود که البته در فصول مختلف سال، متغیر است. 

جمعیت غالب این روستاها شیعه و کار اصلی آن ها دامداری و کشاورزی است. بیشترین چیزی هم که در این نواحی به چشم می خورد وجود نخلستان های متعدد است که زیبایی خاصی به منطقه داده است هرچند که نخلستان و گرمای هوا همیشه باهم هستند! پس نمی توان از گرمای شدید آن مناطق چیزی نگفت...