یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- علی دهقانی*، از چند روز گذشته و پس از اغتشاشات اخیر چند تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوباره دست به کار شده و فعالیت حقیقی و مجازی خود پیرامون اتفاقات اخیر را آغاز کردند و پیگیر وضعیت برخی بازداشت شدگان شده و حتی کمیته‌ای نیز تشکیل دادند. اگرچه خود عمل با نیت پسندیده میتوانست مورد احترام و با ارزش باشد، اما کما فی السابق برخی از این نمایندگان مواضعی فتنه انگیزانه گرفته و به جای تببین شرایط و تنویر افکار عمومی، تحلیل‌ها و نظراتی دو پهلو و مبهم و بعضا غلط ارائه دادند و زمینه سوء استفاده و خوراک رسانه‌های معاند را فراهم آوردند. به علاوه بی توجهی این نمایندگان به خسارات وارده از سوی اغتشاشگران و قتل چندین نفر توسط آن‌ها و انکار نقش دشمنان در این وقایع امکان خوشبینی به تحرکات مذکور این نمایندگان را از ما سلب میکند.
اما همین نمایندگان که در شرایط حساس و غبار آلود جامعه سر بر می آورند و فعالیت نه چندان مثبت خود را آغاز میکنند و رسانه‌ای میشوند، قبل از اینکه تحلیلگران سیاسی و نماینده جریان خاص یا بازداشت شدگان باشند نماینده مردم در مجلس هستند.
همان مردمی که از مشکلات معیشتی آن‌ها و نارضایتی آن‌ها از وضع اقتصادی، سوء استفاده‌ها این آقایان نماینده همان مردمی هستند که نمایندگانشان باید صدای اعتراض آن‌ها میشدند و بر سر مقصران و پایمال کنندگان حقوق آن‌ها فریاد میکشیدند.
البته که مشکل ان‌ها فریاد کشیدن نیست چرا که از منابر گوناگون همواره و با هر بهانه‌ای حرف‌های خاص خود و جریان خاصی را تکرار کرده اند، اما‌ای کاش از همین تریبون‌ها و از تریبون مجلس وقت و انرژی و هزینه صرف شده برای مسائل حاشیه‌ای را به مسائل اصلی مردم و وظیفه اصلی خودشان یعنی مطالبه حق مردم و نظارت بر قوه مجریه اختصاص میدادند. اگر آن زمانی که برادر رییس قوه مجریه به اتهام فساد مالی دستگیر شد و صحبت از برادر معاون اول دستگاه اجرایی و اتهامات مالی او بود، ایشان شفاف سازی را از قوه مجریه خواستار میشدند و قطع دست بستگانشان از قدرت را میخواستند، اگر آن زمان که صحبت از ویلای چند ده میلیارد تومانی وزیری به میان میآمد ایشان در مجلس بر چنین شخصی سخت میگرفتند نه اینکه آرای اعتمادش را بی افزایند. اگر زمانی که صحبت از واردات و قاچاق پوشاک توسط دختر وزیر آموزش و پرورش مطرح بود و معاون اول رییس جمهور از ایشان دفاع میکرد این نمایندگان از هردوی آن‌ها توضیح میخواستند نه اینکه بدلیل نفع سیاسی امکاناتشان را در اختیار تبلیغ برای رییس جمهور قرار دهند، اگر ایشان به هزاران اگر دیگر که در حیطه وظیفه شان بود عمل میکردند و امکانات عمومی و شخصی خود را متمرکز انجام این وظیفه می ساختند مردم تحت فشار اقتصادی احساس دلگرمی میکردند که حداقل نماینده‌ای هست که صدایشان بشود و امکان سوء استفاده دشمن نیز گرفته میشد و برخورد با دانه درشت‌ها توسط قوه قضاییه نیز تسهیل میشد.
اگر امثال آقای فلانی شان نمایندگی خود و شان نظارتی خود بر قوه مجریه را رعایت میکردند و تمام قد در خدمت تبلیغ برای رییس قوه مجریه بر نمی‌آمدند و شاید اگر ایشان برای افزایش دنبال کنندگان صفحه شخصی خود جشن نمیگرفته وآن را رسانه‌ای نمیکردند و به زخم‌های مردم نمک نمیپاشیدند و شاید اگر از افزایش حقوق خود در مجلس و اظهارات ناروا در این باب جلوگیری کرده و از مردم تحت فشار اقتصادی و ناراضی از بی تدبیری‌ها و حرافی‌های قوه مجریه شرم میکردند بر نارضایتی مردم دامن زده نمیشد و دست سود استفاده کنندگان نیز قطع میگشت.
اما برخی از همین نمایندگان وقت وانرژی خود را صرف اعتراض و جنجال بر سر لغو یک کنسرت کردند یا لغو سخنرانی یک نماینده در یک جایی مدت‌ها لق لقه زبانشان میشد و جنجال پشت جنجال و حاشیه پشت حاشیه. در یکی از آخرین افاضات فلان نماینده نیز افترا بستن به یکی از مراجع عظام بود که از طرف ایشان تکذیب و نماینده نیز عذر خواهی کرد، اما آیا واقعا این نماینده رفتارش را تغییر داد؟ نخیر بلکه پس از اغتشاشات اخیر نیز این نماینده در صفحه شخصی خود اطلاعاتی غلط و مبهم از اتفاقات اخیر ارائه داد و منکر حضور دست بیگانگان در این ماجرا شد چیزی که بر هیچ شخص عاقلی پوشیده نیست و به وضوح از همان ابتدا قابل درک بود. پس دلیل انکار وجود مباشرت بیگانگان در اتفاقات اخیر و رسانه‌ای ساختن آن چیست و آیا این نماینده حاضر است تا به خاطر نشر چنین کذبی عذر خواهی کند؟
و در ادامه اعتراضاتشان نیز ایشان به نقد بازداشت‌ها پرداخته و ضعف مدیریت کلان را مطرح کرده بودند، اما آیا کسی هست که از ایشان بپرسد در برابر فساد‌ها و ضعف مدیریت‌های واضح وروشن و بدبین کننده که در قوه مجریه اتفاق افتاد ایشان وظیفه شان را انجام دادند که اکنون معترض هستند؟
آیا خود، مسئولیت نظارت بر دولت را به انجام رسانده اند که امروز از اوضاع به وجود آمده ناراضی اند؟ آیا زمانی که دولت در برابر بدعهدی آمریکا انفعال به خرج داده و حق مردم که قرار بود برگردد و اقتصاد رونق یابد روی هوا مانده بود و دولت انفعال و لبخند در برابر آمریکا در پیش گرفته بود آیا این نمایندگان جهت احقاق حقوق مردم به دولت فشار آوردند که اکنون معترض وضع موجودند؟ اما اگر در این وظیفه کوتاهی شده است پس آیا خودشان را نیز جزو عوامل مشکلات مردم و مسئول در برابر حوادث اخیر به حساب می‌آورند؟
آیا زمانی را به یاد می‌آورند که مشکل مردم را رفع حصر جلوه میدادند نه مسائل اقتصادی و معیشت و بیکاری؟ آیا تلاش‌های خود برای حمایت از فتنه گران و تلاش برای ارتباط و حمایت از زندانیان سیاسی مرتبط با پژاک را به یاد می‌آورند؟ آیا نمایندگانی که مردم تنها در صحنه انتخابات و در موضوعات جناحی سیاسی، چون حصر، صوت و تصویر آن‌ها را مشاهده میکنند، آیا به همان اندازه برای معیشت مردم و مسائل اساسی آن‌ها نیز دغدغه داشته اند؟ اگر نداشته اند آیا خود را نیز مسئول مشکلات موجود کنونی میدانند؟ و آیا همین کم کاری‌ها و سیاست بازی‌ها از سوی کسانی که وظیفه مطالبه از دولت را دارند باعث نمیشودکه رییس جمهور پس از پنج سال که از مسئولیتش گذشته با خیال راحت از باید‌ها سخن بگوید در حالی که خود مخاطب این باید هاست؟
مسلما این تذکرات و فریاد‌ها از سر دلسوزی بوده و هرگز منکر خدمات و دلسوزی‌های نمایندگان محترم مجلس نمیباشد و قابل تعمیم نیز به همه نمایندگان نیست و خطاب به تعداد معدودی از نمایندگان تاثیر گذار در عرصه سیاسی و رسانه‌ای میباشد که لزومی هم برای ذکر نام آن‌ها نیست. باشد که همگی از قضایای اخیر عبرت بگیریم و به خودیادآور شویم که مسائل معیشتی مردم و ضعف در دستگاه اجرایی و قانونی جدی است و بیش از پیش نیازمند دقیق شدن امثال جنبش دانشجویی بر فعالیت آنهاست چرا که ادامه این وضع میتواند هم موجب سوء استفاده بیگانه شده و اولی بر آن دستور، ولی امر است که بر زمین خواهد ماند اگر هم دانشجو و منتقد و مطالبه گر و هم مسئول مربوطه کوتاهی کند؛ لذا ادامه این رویه‌های غلط از سوی برخی نمایندگان تاثیر گذار به خصوص پس از اتفاقات اخیر و دستور مجدد رهبری برای رسیدگی به اوضاع اقتصادی مسلما زیان آور بوده و قابل پذیرش نخواهد بود.
اما همین نمایندگان که در شرایط حساس و غبار آلود جامعه سر بر می آورند و فعالیت نه چندان مثبت خود را آغاز میکنند و رسانه‌ای میشوند، قبل از اینکه تحلیلگران سیاسی و نماینده جریان خاص یا بازداشت شدگان باشند نماینده مردم در مجلس هستند.
همان مردمی که از مشکلات معیشتی آن‌ها و نارضایتی آن‌ها از وضع اقتصادی، سوء استفاده‌ها این آقایان نماینده همان مردمی هستند که نمایندگانشان باید صدای اعتراض آن‌ها میشدند و بر سر مقصران و پایمال کنندگان حقوق آن‌ها فریاد میکشیدند.
البته که مشکل ان‌ها فریاد کشیدن نیست چرا که از منابر گوناگون همواره و با هر بهانه‌ای حرف‌های خاص خود و جریان خاصی را تکرار کرده اند، اما‌ای کاش از همین تریبون‌ها و از تریبون مجلس وقت و انرژی و هزینه صرف شده برای مسائل حاشیه‌ای را به مسائل اصلی مردم و وظیفه اصلی خودشان یعنی مطالبه حق مردم و نظارت بر قوه مجریه اختصاص میدادند. اگر آن زمانی که برادر رییس قوه مجریه به اتهام فساد مالی دستگیر شد و صحبت از برادر معاون اول دستگاه اجرایی و اتهامات مالی او بود، ایشان شفاف سازی را از قوه مجریه خواستار میشدند و قطع دست بستگانشان از قدرت را میخواستند، اگر آن زمان که صحبت از ویلای چند ده میلیارد تومانی وزیری به میان میآمد ایشان در مجلس بر چنین شخصی سخت میگرفتند نه اینکه آرای اعتمادش را بی افزایند. اگر زمانی که صحبت از واردات و قاچاق پوشاک توسط دختر وزیر آموزش و پرورش مطرح بود و معاون اول رییس جمهور از ایشان دفاع میکرد این نمایندگان از هردوی آن‌ها توضیح میخواستند نه اینکه بدلیل نفع سیاسی امکاناتشان را در اختیار تبلیغ برای رییس جمهور قرار دهند، اگر ایشان به هزاران اگر دیگر که در حیطه وظیفه شان بود عمل میکردند و امکانات عمومی و شخصی خود را متمرکز انجام این وظیفه می ساختند مردم تحت فشار اقتصادی احساس دلگرمی میکردند که حداقل نماینده‌ای هست که صدایشان بشود و امکان سوء استفاده دشمن نیز گرفته میشد و برخورد با دانه درشت‌ها توسط قوه قضاییه نیز تسهیل میشد.
اگر امثال آقای فلانی شان نمایندگی خود و شان نظارتی خود بر قوه مجریه را رعایت میکردند و تمام قد در خدمت تبلیغ برای رییس قوه مجریه بر نمی‌آمدند و شاید اگر ایشان برای افزایش دنبال کنندگان صفحه شخصی خود جشن نمیگرفته وآن را رسانه‌ای نمیکردند و به زخم‌های مردم نمک نمیپاشیدند و شاید اگر از افزایش حقوق خود در مجلس و اظهارات ناروا در این باب جلوگیری کرده و از مردم تحت فشار اقتصادی و ناراضی از بی تدبیری‌ها و حرافی‌های قوه مجریه شرم میکردند بر نارضایتی مردم دامن زده نمیشد و دست سود استفاده کنندگان نیز قطع میگشت.
اما برخی از همین نمایندگان وقت وانرژی خود را صرف اعتراض و جنجال بر سر لغو یک کنسرت کردند یا لغو سخنرانی یک نماینده در یک جایی مدت‌ها لق لقه زبانشان میشد و جنجال پشت جنجال و حاشیه پشت حاشیه. در یکی از آخرین افاضات فلان نماینده نیز افترا بستن به یکی از مراجع عظام بود که از طرف ایشان تکذیب و نماینده نیز عذر خواهی کرد، اما آیا واقعا این نماینده رفتارش را تغییر داد؟ نخیر بلکه پس از اغتشاشات اخیر نیز این نماینده در صفحه شخصی خود اطلاعاتی غلط و مبهم از اتفاقات اخیر ارائه داد و منکر حضور دست بیگانگان در این ماجرا شد چیزی که بر هیچ شخص عاقلی پوشیده نیست و به وضوح از همان ابتدا قابل درک بود. پس دلیل انکار وجود مباشرت بیگانگان در اتفاقات اخیر و رسانه‌ای ساختن آن چیست و آیا این نماینده حاضر است تا به خاطر نشر چنین کذبی عذر خواهی کند؟
و در ادامه اعتراضاتشان نیز ایشان به نقد بازداشت‌ها پرداخته و ضعف مدیریت کلان را مطرح کرده بودند، اما آیا کسی هست که از ایشان بپرسد در برابر فساد‌ها و ضعف مدیریت‌های واضح وروشن و بدبین کننده که در قوه مجریه اتفاق افتاد ایشان وظیفه شان را انجام دادند که اکنون معترض هستند؟
آیا خود، مسئولیت نظارت بر دولت را به انجام رسانده اند که امروز از اوضاع به وجود آمده ناراضی اند؟ آیا زمانی که دولت در برابر بدعهدی آمریکا انفعال به خرج داده و حق مردم که قرار بود برگردد و اقتصاد رونق یابد روی هوا مانده بود و دولت انفعال و لبخند در برابر آمریکا در پیش گرفته بود آیا این نمایندگان جهت احقاق حقوق مردم به دولت فشار آوردند که اکنون معترض وضع موجودند؟ اما اگر در این وظیفه کوتاهی شده است پس آیا خودشان را نیز جزو عوامل مشکلات مردم و مسئول در برابر حوادث اخیر به حساب می‌آورند؟
آیا زمانی را به یاد می‌آورند که مشکل مردم را رفع حصر جلوه میدادند نه مسائل اقتصادی و معیشت و بیکاری؟ آیا تلاش‌های خود برای حمایت از فتنه گران و تلاش برای ارتباط و حمایت از زندانیان سیاسی مرتبط با پژاک را به یاد می‌آورند؟ آیا نمایندگانی که مردم تنها در صحنه انتخابات و در موضوعات جناحی سیاسی، چون حصر، صوت و تصویر آن‌ها را مشاهده میکنند، آیا به همان اندازه برای معیشت مردم و مسائل اساسی آن‌ها نیز دغدغه داشته اند؟ اگر نداشته اند آیا خود را نیز مسئول مشکلات موجود کنونی میدانند؟ و آیا همین کم کاری‌ها و سیاست بازی‌ها از سوی کسانی که وظیفه مطالبه از دولت را دارند باعث نمیشودکه رییس جمهور پس از پنج سال که از مسئولیتش گذشته با خیال راحت از باید‌ها سخن بگوید در حالی که خود مخاطب این باید هاست؟
مسلما این تذکرات و فریاد‌ها از سر دلسوزی بوده و هرگز منکر خدمات و دلسوزی‌های نمایندگان محترم مجلس نمیباشد و قابل تعمیم نیز به همه نمایندگان نیست و خطاب به تعداد معدودی از نمایندگان تاثیر گذار در عرصه سیاسی و رسانه‌ای میباشد که لزومی هم برای ذکر نام آن‌ها نیست. باشد که همگی از قضایای اخیر عبرت بگیریم و به خودیادآور شویم که مسائل معیشتی مردم و ضعف در دستگاه اجرایی و قانونی جدی است و بیش از پیش نیازمند دقیق شدن امثال جنبش دانشجویی بر فعالیت آنهاست چرا که ادامه این وضع میتواند هم موجب سوء استفاده بیگانه شده و اولی بر آن دستور، ولی امر است که بر زمین خواهد ماند اگر هم دانشجو و منتقد و مطالبه گر و هم مسئول مربوطه کوتاهی کند؛ لذا ادامه این رویه‌های غلط از سوی برخی نمایندگان تاثیر گذار به خصوص پس از اتفاقات اخیر و دستور مجدد رهبری برای رسیدگی به اوضاع اقتصادی مسلما زیان آور بوده و قابل پذیرش نخواهد بود.
*علی دهقانی- دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشکده فنی دانشگاه تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۰۹:۰۸ - ۱۳۹۶/۱۰/۲۸
پاسخ
درود بر دانشجویان خط ولایت و رهبری احسن درود بر افسران جوان جنگ نرم درود بر زبان نافذ و گویایتان درود بر نفسهایتان که مدام دم از عدالت بوده و فرق نمی کند چه تهران باشید یا سیستان و یا هر جای دیگرقدمهایتان که برای اسلام برداشته اید استوار باد درود بر جوش و خروش تان و درود بر تلاش و کوششتان که فقط برای اسلام عزیز هست خداوند رحمت کند شهید بهشتی را ،به قول شهید بهشتی :دانشجو موذن جامعه است، اگر خواب بماند نماز امت قضا می شود
ارسال نظرات