به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، عزت‌الله ضرغامی متن نامه حسین شریعتمداری، مدیر مسئول کیهان به خودش را در کانال تلگرامی‌اش منتشر کرد:
بسمه تعالی
برادر عزیزم جناب آقای ضرغامی
با عرض سلام
دیروز در میان خبر‌ها به خبری برخوردم که قول فراموش شده را به خاطرم آورد.. قول داده بودم سروده یکی از شاعران معاصر را که وصف الحال بعضی هاست! برایتان بفرستم که می‌فرستم...
اما خبر این بود که یکی از مقامات سعودی گفته بود «خواسته ما این است که سردار سلیمانی به ایران بازگردد»؟! حاج قاسم عزیزمان یک نماد است، نماد مالک اشتر برای علی این زمان و بازگشت او به ایران که مجموعه خبیث «غربی و عبری و عربی» آرزویش را در سر می‌پرورانند، یعنی دست کشیدن جمهوری اسلام ایران از اقتدار منطقه‌ای و توان دفاعی مثال زدنی خود و در یک کلمه تبدیل شدن به یک لقمه‌ای که به آسانی از سوی دشمنانش قابل بلعیدن باشد.
قاسم سلیمانی برگردد! همان اصرار خوارج است که می‌گفتند مالک باید برگردد. مالکی که به تیرک خیمه معاویه رسیده بود و اگر مولای مظلوممان، حضرت امیر علیه السلام را وادار به بازگرداندن او نمی‌کردند، کار معاویه و عمرو عاص تمام بود و با خاتمه بلوای قاسطین، بساط ناکثین و مارقین هم درهم پیچیده و برچیده می‌شد.. امروز اما، دیگر قرار نیست مالک برگردد.. آن روز برای بازگرداندن مالک، باید علی (ع) را وادار می‌کردند که به او فرمان بازگشت بدهد و این ماموریت را معاویه‌های کوچک تری که در اردوگاه مولایمان چنبره زده بودند بر عهده داشتند، مثل اشعث بن قیس و ….
امروز هم اشعث‌ها هستند و مثل همان اشعث‌ها نق می‌زنند، یکی تسلیم شدن در مقابل آمریکا را سیاست هوشمندانه! جا می‌زند، آن دیگری نامه به علی زمان را سرگشاده می‌نویسد که دیگران هم ببینند و تحسینش کند … و به سالوس یقه می‌درند که؛ به مالک بگو برکردد! و …، اما یاران فداکار و پا به رکاب علی زمان، مولای خویش را تنها نمی‌گذارند.. یاد امام راحلمان ـ. رضوان الله تعالی علیه بخیر ـ. که می‌فرمود: «من با جرات مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله (ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمومنین (ع) هستند.» و دیدیم و می‌بینم که چنین است.
آقا عزت عزیز!
حالا و بعد از این مقدمه که برای شما مصداق «زیره به کرمان بردن» را دارد، آن سروده را بخوان که به قول سعدی «ممد حیات» است و «مفرح ذات» …
مالک رسیده بود به آن خیمه سیاه
تنها سه چار گام، نه این گام آخر است.
اما صدای کیست که از دور می‌رسد؟
گویا صدای ناله برگرد اشتر است!
این ناله حزین و گرفته از آن کیست؟
من باورم نمی‌شود از حلق حیدر است
مالک رها کن آن سوی میدان و باز گرد
این سو، پر از معاویه‌های مکرر است
این کوفیان فریب که را خورده اند باز؟
از شام نیز روز تو کوفه سیه‌تر است
امروز پاره پاره قرآن به نیزه هاست
فردا سر حسین که قرآن پر پر است.
بسمه تعالی
برادر عزیزم جناب آقای ضرغامی
با عرض سلام
دیروز در میان خبر‌ها به خبری برخوردم که قول فراموش شده را به خاطرم آورد.. قول داده بودم سروده یکی از شاعران معاصر را که وصف الحال بعضی هاست! برایتان بفرستم که می‌فرستم...
اما خبر این بود که یکی از مقامات سعودی گفته بود «خواسته ما این است که سردار سلیمانی به ایران بازگردد»؟! حاج قاسم عزیزمان یک نماد است، نماد مالک اشتر برای علی این زمان و بازگشت او به ایران که مجموعه خبیث «غربی و عبری و عربی» آرزویش را در سر می‌پرورانند، یعنی دست کشیدن جمهوری اسلام ایران از اقتدار منطقه‌ای و توان دفاعی مثال زدنی خود و در یک کلمه تبدیل شدن به یک لقمه‌ای که به آسانی از سوی دشمنانش قابل بلعیدن باشد.
قاسم سلیمانی برگردد! همان اصرار خوارج است که می‌گفتند مالک باید برگردد. مالکی که به تیرک خیمه معاویه رسیده بود و اگر مولای مظلوممان، حضرت امیر علیه السلام را وادار به بازگرداندن او نمی‌کردند، کار معاویه و عمرو عاص تمام بود و با خاتمه بلوای قاسطین، بساط ناکثین و مارقین هم درهم پیچیده و برچیده می‌شد.. امروز اما، دیگر قرار نیست مالک برگردد.. آن روز برای بازگرداندن مالک، باید علی (ع) را وادار می‌کردند که به او فرمان بازگشت بدهد و این ماموریت را معاویه‌های کوچک تری که در اردوگاه مولایمان چنبره زده بودند بر عهده داشتند، مثل اشعث بن قیس و ….
امروز هم اشعث‌ها هستند و مثل همان اشعث‌ها نق می‌زنند، یکی تسلیم شدن در مقابل آمریکا را سیاست هوشمندانه! جا می‌زند، آن دیگری نامه به علی زمان را سرگشاده می‌نویسد که دیگران هم ببینند و تحسینش کند … و به سالوس یقه می‌درند که؛ به مالک بگو برکردد! و …، اما یاران فداکار و پا به رکاب علی زمان، مولای خویش را تنها نمی‌گذارند.. یاد امام راحلمان ـ. رضوان الله تعالی علیه بخیر ـ. که می‌فرمود: «من با جرات مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله (ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمومنین (ع) هستند.» و دیدیم و می‌بینم که چنین است.
آقا عزت عزیز!
حالا و بعد از این مقدمه که برای شما مصداق «زیره به کرمان بردن» را دارد، آن سروده را بخوان که به قول سعدی «ممد حیات» است و «مفرح ذات» …
مالک رسیده بود به آن خیمه سیاه
تنها سه چار گام، نه این گام آخر است.
اما صدای کیست که از دور می‌رسد؟
گویا صدای ناله برگرد اشتر است!
این ناله حزین و گرفته از آن کیست؟
من باورم نمی‌شود از حلق حیدر است
مالک رها کن آن سوی میدان و باز گرد
این سو، پر از معاویه‌های مکرر است
این کوفیان فریب که را خورده اند باز؟
از شام نیز روز تو کوفه سیه‌تر است
امروز پاره پاره قرآن به نیزه هاست
فردا سر حسین که قرآن پر پر است.
ارسال نظرات