ماجرای اخراج سه استاد دانشگاه شیراز چیست؟/ اگر اخراجم کنند مقابل درب دانشگاه موز می‌فروشم!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو_حمیدرضا عسگری مزین؛ اگرچه محدودیت برای مدت تدریس و رفت و آمد اساتید به دانشگاه ‌های مختلف امری عادی است؛ اما محرومیت از تدریس همزمان سه استاد که به زعم دانشجویان دانشکده مهندسی شایستگی تدریس در حوزه مربوطه را دارند، امری غیرعادی تلقی می شود.

علی حقدل، دارای مدرک دکترای مهندسی مخابرات و حافظ کل قرآن است که تمام مقاطع تحصیلی خود را با رتبه‌های برتر پشت سر گذاشته و حدود 3 سال است که در دانشکده مهندسی و برق دانشگاه شیراز تدریس می‌کند؛ اما در یک سال اخیر و ترم جدید تحصیلی از تدریس محروم شده است.

علیرضا مسندی شیرازی و حامد مسندی شیرازی که هردو برادر هستند، نیز از دانشجویان ممتاز دانشگاه شیراز در مقاطع مختلف بودند؛ این دو استاد دکترای خود را با بالاترین نمره از دانشگاه کالیفورنیا در سان‌دیگو آمریکا اخذ کرده و در ژورنال‌های معتبر بین‌المللی نیز مقالاتی را منتشر کرده اند.

این اساتید به دلیل داشتن روش‌های تدریس بهینه و نوین، ارزشیابی دقیق و سالم، القای انگیزه و شوق علمی به دانشجویان و تشویق ایشان به خدمت به کشور و هم‌چنین داشتن اخلاق خوب در مواجهه با دانشجویان، مورد محبوبیت بسیاری از دانشجویان بوده و دانشجویان زیادی در هر نیم سال تحصیلی متقاضی اخذ درس با این استادان بوده‌اند؛ این سه استاد علاوه بر دروس کارشناسی، سرفصل دروس کارشناسی ارشد و دکتری جدیدی را برای اولین بار در سطح ایران طراحی و در دانشگاه شیراز ارائه می‌کنند، اما به دلایلی که برای خود اساتید و دانشجویان روشن نیست از مسند تدریس محروم شده‌اند.

با آغاز سال تحصیلی جدید، ریاست دانشکده برق و مخابرات دانشگاه شیراز، اخراج سه تن از اعضای هیأت علمی خود را آن هم با روندی کاملاً غیر قانونی در دستور کار قرار داد و تلاش کرد، ترکیب اعضای هیأت علمی دانشکده را تغییر دهد؛ هرچند این اقدام با مخالفت هیأت عالی جذب کشور ناکام ماند، پیگیری ها نشان می دهد، این سه استاد از ابتدای نیم سال دوم سال تحصیلی جاری -به رغم مخالفت های دانشجویی- قطعا اخراج خواهند شد.

دانشکده برق و مخابرات دانشگاه شیراز که همچون تمامی دانشکده های دانشگاه های سراسری از طریق هیأت عالی جذب کشور اقدام به جذب استاد می کند ـ تلاش داشت سه تن از اعضای هیأت علمی خود را که دوره پنج ساله پیمانی آنها رو به پایان است، از دانشگاه اخراج کند؛ اقدامی که البته ماه هاست مدیران این دانشکده به دنبال آن هستند، ولی هر بار بنا به دلایلی به سر انجام نرسید.

علی حقدل دارای مدرک دکترای مهندسی مخابرات از دانشگاه شیراز، علیرضا و حامد مسندی دارای مدرک دکترای مخابرات ـ سیستم از دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دییگو آمریکا، اساتیدی هستند که در فرایند مورد اشاره ریاست دانشکده برق و مخابرات دانشگاه شیراز قصد اخراجشان را دارد.

سه استادی که نامشان برده شد، پنج سال پیش و بر اساس تشخیص هیأت عالی جذب کشور و پس از بررسی مدارک به استخدام دانشگاه شیراز درآمدند و بر اساس قوانین این هیأت تا پایان دوره پنج ساله هر گونه تصمیم در مورد وضعیت آنها در اختیار این هیأت قرار دارد.

به رغم نکته ای که به آن اشاره شد، پس از پایان چهار سال از دوران تدریس این سه استاد، ریاست دانشکده برق به هیأت عالی جذب نامه ای می نویسد و در این نامه درخواست اخراج این سه استاد را بنا به دلایلی از قبیل پایین بودن کیفیت آموزشی، عدم کسب امتیازهای پژوهشی لازم و نیز نارضایتی هیأت رئیسه دانشکده از وضعیت آنها را اعلام می کند.

به رغم درخواست هیأت رئیسه دانشکده مذکور، هیأت عالی جذب بنا به دلایلی از جمله عدم اتمام دوره پنج ساله پیمانی و نیز وجود شرایط مشابه برای تعداد زیادی از اساتید پیمانی دانشگاه شیراز، دستور به استمرار همکاری این سه استاد با دانشکده برق را اعلام می کند.

بررسی ها در مورد آخرین وضعیت این اساتید، حکایت از آن داشت که به رغم دستور هیأت عالی جذب مبنی بر استمرار همکاری، هیأت رئیسه دانشکده از ارائه درس به این سه استاد امتناع کرد و در نیم سال اول سال تحصیلی جاری، هیچ یک از این سه استاد نتوانستند در کلاس درس حاضر شوند؛ این در حالی است که بر اساس قانون هر سه این افراد تا پایان ماه گذشته حقوق و مزایای هیأت علمی خود را دریافت کردند.

بر همین اساس، باخبر شدیم که فرزاد مهاجری، رئیس دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر شیراز طی حکمی امروز حامد مسندی شیرازی، یکی از سه استاد مورد اشاره را اخراج کرده و در این نامه از وی خواستار تخلیه و تحویل اطاق و نیز اموال دانشگاه مانند کامپیوتر، میز و صندلی و حتی ریموت درب های پارکینگ شده است.

در رابطه با چرایی این موضوع و تصمیم ریاست دانشکده برای اخراج او و سه استاد دیگر، خبرگزاری دانشجو، با حامد مسندی شیرازی، استاد نخبه این دانشکده گفت‌و‌گویی را ترتیب داد که در ادامه می خوانید:

متاسفانه تنگ نظری، رانت بازی و حسادت عده ای در دانشگاه که ما در طول تدریس خود در این مدت با آن روبرو بودیم، منجر به این شد که نتوانند ما را تحمل کنند.

برخی اساتید در دانشگاه بودند که چون شیوه های آموزشی خود را برای دانشجویان همواره اعمال می کردند، با آموزش پژوهشی نوین ما مخالفت می کردند.

یک عده هم که در دانشگاه بدون توجه به اینکه بدانند اصل یک ماجرایی چیست؛ به دنبال باند و باندبازی بودند و اگر با آنان می توانستی هماهنگ شوی، مورد دفاع واقع می شدی؛ در غیر این صورت علیه ت امضا جمع آوری می شد!

متاسفانه مسئولان دانشگاه برای اخراج ما ادای قانون درآوردند و می گفتند که ما می خواهیم قانونی عمل کنیم؛ در حالی که ما لیست تخلفاتی از دانشگاه داریم که می توانیم همه آن ها را مطرح کنیم.

متاسفانه در زمانی که هنوز حقوق می گرفتیم، درس هایی که قرار بود ما تریس کنیم را حذف کردند و وقتی به این موضوع اعتراض کردیم، درس های پیش پا افتاده همچون مبانی کامپیوتر را به ما ارائه دادند! این در حالی است که ما از لحاظ آموزشی بالاترین وضعیت را در بین اساتید داشتیم!

مسئولان دانشگاه برای عملیاتی کردن این خواسته خود، موضوع عدم اکتساب امتیاز کافی علمی توسط من و دو استاد دیگر را مطرح می کردند و از آن گذشته، رئیس دانشکده در گزارش خود برای هیأت عالی جذب عملکرد ما را در بخش های مختلف از قبیل حضور در محیط آموزشی، نحوه تدریس، تعامل با دانشگاه و... ضعیف ارزیابی کرده است.

تأکید ریاست دانشکده بر به حد نصاب نرسیدن امتیاز علمی ما، در حالی بود که هنوز دوره پنج ساله پیمانی بودن ما به اتمام نرسیده بود و از سویی وضعیت دیگر همکاران دانشکده نیز در این حوزه از ما بهتر نیست. علت این موضوع نیز آن است که در رشته ما کسب امتیاز علمی کار زیاد آسانی نیست و معمولاً اساتید برای اینکه به مشکل نخورند، قراردادهایشان تمدید می‌شود.

جدا از موضوع امتیاز علمی و اینکه بر اساس این معیار باید بسیاری از اساتید دانشکده و دانشگاه اخراج شوند، موضوع دیگر این است که بر اساس فرم های ارزشیابی از دانشجویان آنها بالاترین نمره و رضایت را نسبت به نحوه و روش تدریس ما داشته اند.

متأسفانه تفکر اشتباهی که بین آقایان وجود دارد، این است که باید به دانشجو سخت گرفت تا منزلت استاد رعایت شود؛ اما هیچ منطقی پشت این حرف‌ها نیست و به بهانه‌های واهی کار ناعادلانه‌ای در حق دانشجو می‌شود که ما از همان اول با این مسئله مخالفت کردیم و سنگ‌اندازی‌های آن‌ها هم شروع شد.

برای برخورد با ما می‌گفتند که بدون رعایت موارد تدریس می‌کنید؛ اما چون می‌دیدند که از کلاس‌های ما استقبال می‌شود به‌نوعی حسادت می‌کردند.

به من می‌گفتند باید نحوه تدریس شما را چک کنیم، با وجود تحقیرآمیز بودن این درخواست اما گفتم هیچ اشکالی ندارد؛ وقتی بررسی کردند، دیدند که حتی دو فصل اضافه‌تر درس می‌دهم.

گزارش دروغ تهیه کردند که از بین حدود 20 نفر اساتید پیمانی تنها این 3 نفر ضعیف هستند؛ درحالی‌که روند بررسی کاملاً غیرقانونی و دریک جلسه محرمانه با حضور 12 نفر از اساتید بخش بوده است و کاملاً فرمایشی و دستوری عمل کردند.

اعتراض کتبی و شفاهی خود را نسبت به این مسئله اعلام کردیم؛ اما هیچ جوابی نداشتند؛ مجدداً گزارش را تکرار کردند و گفتن از لحاظ پژوهشی ضعیف هستند؛ درحالی‌که مقاله من در سال 2016 در بهترین ژورنال بین‌المللی تخصصی Journal of Machine Learning Research از انتشارات MIT به چاپ رسیده بود.

چون ما به‌صورت مستقل از طریق مکانیزم جذب هیئت‌علمی وارد دانشگاه شده بودیم، تلاش می‌کردند که ما را حذف کنند؛ به آقای دکتر مهاجری که رئیس بخش است، 18 سال فرصت داده شد تا تعداد مقالات و امتیازهای آموزشی و پژوهشی خود را به حدی برساند که از پیمانی به رسمی تبدیل شود، اما در جریان اتفاقات اخیر هنگامی که برای اعتراض پیش دکتر تقوی معاون آموزشی دانشگاه رفتم در پاسخ به من گفت: تو 5 سال وقت داری تا تبدیل وضعیت بشوی، آذر هم که 5 سالت تمام شود، خودم اخراجت می‌کنم!

باید از آقایان پرسید که دانشجو از شما چقدر راضی است و میانگین نمره ارزشیابی دانشجویی شما چه قدر است؟ نمره ما 4.2 از 5 است درحالی‌که میانگین نمره اساتید دانشکده 3.2 است و ما یک نمره از سایر اساتید بالاتر هستیم؛ بهترین ژورنالی که در آن مقاله چاپ کردید را نام ببرید و تعداد ارجاع به مقالات خود را بگویید؛ آقایان گزارش کار دانشجویی را هم تبدیل به مقاله می‌کنند و ارزش کار را پایین می‌آورند، اما کسی نمی‌تواند به کارشان انتقاد و اعتراض کند.

دانشجو را از کشور فراری می‌دهند در حدی که فرد ترجیح می‌دهد برای دشمن کار کند؛ من که نصفی از عمرم را در خارج تحصیل کردم چنین دانشجویانی را دیدم، با دانشجویان و اساتیدی که از تهران و شیراز و اصفهان و جاهای دیگر به خارج رفتند، صحبت کردم، اغلب آن‌ها از دانشگاه خودشان منتفرند.

باتوجه به اینکه دانشجویان دانشکده نیز بارها و بارها در حمایت از ما به ریاست دانشگاه اعتراض کردند که مانع اخراج ما شوند؛ اما این بار دانشکده با یک برنامه ریزی از قبل تهیه شده در حالی نامه اخراج بنده را نوشت که می دانست آخر سال است و دیگر دانشجویی نیست که اعتراض کند.!

ما بارها اعتراض خود را به دستگاه های مختلف از جمله وزارت علوم، مجلس، شورای نگهبان و حتی نهاد رهبری هم فرستاده‌ایم؛ اما متاسفانه هیچ پاسخی در یافت نکرده ایم.

بر اساس این گزارش، حامد مسندی شیرازی در برنامه ای که  چندی پیش در جمع دانشجویان دانشگاه شیراز برگزار شده بود، در پاسخ به سئوال مجری برنامه مبنی بر اینکه با توجه به شرایط پیش آمده از اینکه بازگشتید به ایران پشیمان نیستید؟! گفته بود: نه پشیمان نیستم؛ چرا که این داستان های پیش آمده قابل پیش بینی بود و زمانی که استادم این موضوع را مطرح کرد به او گفتم اگر برگردم به ایران و نگذاشتند کار کنم حداقل خدمتی که به شیراز، دانشگاه و  دانشجویانش خواهم داشت این است که مقابل دانشگاه به دانشجویان موز بفروشم و حتما این کار را خواهم کرد.