به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، امیر سرخه، فعال محیط زیست خوزستان به تسنیم گفت: بخشی از مساحت خشک تالاب هورالعظیم که طی دو سال گذشته با پساب‌های کشاورزی، زهاب‌های نیشکر و فاضلاب آبگیری کرده‌اند تا در راستای فریب افکار عمومی، ادعای احیای این تالاب نیمه‌جان را به خورد جامعه بدهند، این روز‌ها به دلیل شدت آلودگی‌ها، معدود زیستمدانش را از دست می‌دهد: آبزیانی که تا به امروز خود را برای بقا در این گنداب آلوده سازگار کرده بودند هم در حالی مرگ و میر هستند.
وی افزود: یکی از دلایل مهم خشک شدن قسمت وسیعی از تالاب‌های بین‌النهرین از جمله هورالعظیم که در بخش شمال شرقی این تالاب‌ها قرار دارد، ساخت سد بزرگ کرخه است. سدی که حالا تاثیر آن بر اغلب تالاب‌های جنوب شرق عراق و جنوب غرب ایران (هورالعظیم) کاملا ملموس است.
سرخه یادآور می‌شود: پیش از احداث سد کرخه، تقریبا تمام آب سلسله جبال غرب زاگرس به سوی این تالاب‌ها روانه می‌شد و دریایی از تالاب‌های بین النهرین را به وجود می‌آورد. به جرات می‌توان گفت: موثرترین منبع آب این تالاب‌ها رو کرخه بود، اما با افتتاح این سد کرخه که بزرگترین سد خاکی خاورمیانه به شمار می‌رود خشکی تالاب‌ها، بحران ریزگرد‌ها و گرد و خاک در خوزستان هم آغاز شد. رودخانه‌های دجله و فرات در آبگیری تالاب‌های بین‌النهرین بی تأثیر نیستند، اما هیچ یک از این رودخانه‌ها به اندازه رودخانه کرخه سیلاب‌های گسترده را به سوی این تالاب‌ها هدایت نمی‌کنند.
این فعال محیط زیست تأکید کرد: اینکه از سد کرخه چشم بپوشانیم و بحران موجود را به گردن کشور‌های دیگر که هزار‌ها کیلومتر از ما فاصله دارند بیندازیم کار صحیحی نیست. سد کرخه کمتر از دویست کیلومتر با هورالعظیم فاصله دارد و جلوی تمام سیلاب‌هایی که از کوه‌های زاگرس سرازیر می‌شوند را می‌گیرد. این سد و دریاچه آن به قدری وسیع است که طی دهه گذشته هنوز به طور کامل پر نشده و تالاب‌های هورالعظیم و هورالهویزه و همچنین تالاب الحمار و تالاب‌های مرکزی در خاک عراق را خشکانده است.
وی ادامه داد: آنچه در تصاویر مشاهده می‌شود نیزار‌های نیمه‌جانی است که سالهاست به صورت دست نخورده باقی مانده‌اند و آخرین بازمانده نیزار‌های هورالعظیم در قسمت شمالی این تالاب را تشکیل میدهند. آبی که در زیر این نیزار‌ها جریان دارد مملو از پساب‌های کشاورزی و فاضلاب حاوی انواع کود‌های شیمیایی و آلاینده‌ها است. اما طی سه روز گذشته رودخانه عبیاوی که این معجون مرگبار را به این نیزار‌ها منتقل می‌کرد هم تقریبا بطور کامل خشک شده است.
سرخه در پایان گفت: این قسمت جدید از تالاب هورالعظیم که در پی اجرای نمایش‌های سیاسی با فاضلاب و پساب، آبگیری شده و در نتیجه عبارت گنداب سیاسی بیشتر برازنده آن است حالا در پی کاهش آب، دچار غلظت نمک، سموم و سایر مواد مهلک شیمیایی و البته کاهش محسوس اکسیژن شده. تغییری که مرگ و میر ماهیان بومی از جمله ماهی شلج، حمری و بنی که در فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست (IUCN) جای دارد را به دنبال داشته است.
وی افزود: یکی از دلایل مهم خشک شدن قسمت وسیعی از تالاب‌های بین‌النهرین از جمله هورالعظیم که در بخش شمال شرقی این تالاب‌ها قرار دارد، ساخت سد بزرگ کرخه است. سدی که حالا تاثیر آن بر اغلب تالاب‌های جنوب شرق عراق و جنوب غرب ایران (هورالعظیم) کاملا ملموس است.
سرخه یادآور می‌شود: پیش از احداث سد کرخه، تقریبا تمام آب سلسله جبال غرب زاگرس به سوی این تالاب‌ها روانه می‌شد و دریایی از تالاب‌های بین النهرین را به وجود می‌آورد. به جرات می‌توان گفت: موثرترین منبع آب این تالاب‌ها رو کرخه بود، اما با افتتاح این سد کرخه که بزرگترین سد خاکی خاورمیانه به شمار می‌رود خشکی تالاب‌ها، بحران ریزگرد‌ها و گرد و خاک در خوزستان هم آغاز شد. رودخانه‌های دجله و فرات در آبگیری تالاب‌های بین‌النهرین بی تأثیر نیستند، اما هیچ یک از این رودخانه‌ها به اندازه رودخانه کرخه سیلاب‌های گسترده را به سوی این تالاب‌ها هدایت نمی‌کنند.
این فعال محیط زیست تأکید کرد: اینکه از سد کرخه چشم بپوشانیم و بحران موجود را به گردن کشور‌های دیگر که هزار‌ها کیلومتر از ما فاصله دارند بیندازیم کار صحیحی نیست. سد کرخه کمتر از دویست کیلومتر با هورالعظیم فاصله دارد و جلوی تمام سیلاب‌هایی که از کوه‌های زاگرس سرازیر می‌شوند را می‌گیرد. این سد و دریاچه آن به قدری وسیع است که طی دهه گذشته هنوز به طور کامل پر نشده و تالاب‌های هورالعظیم و هورالهویزه و همچنین تالاب الحمار و تالاب‌های مرکزی در خاک عراق را خشکانده است.
وی ادامه داد: آنچه در تصاویر مشاهده می‌شود نیزار‌های نیمه‌جانی است که سالهاست به صورت دست نخورده باقی مانده‌اند و آخرین بازمانده نیزار‌های هورالعظیم در قسمت شمالی این تالاب را تشکیل میدهند. آبی که در زیر این نیزار‌ها جریان دارد مملو از پساب‌های کشاورزی و فاضلاب حاوی انواع کود‌های شیمیایی و آلاینده‌ها است. اما طی سه روز گذشته رودخانه عبیاوی که این معجون مرگبار را به این نیزار‌ها منتقل می‌کرد هم تقریبا بطور کامل خشک شده است.
سرخه در پایان گفت: این قسمت جدید از تالاب هورالعظیم که در پی اجرای نمایش‌های سیاسی با فاضلاب و پساب، آبگیری شده و در نتیجه عبارت گنداب سیاسی بیشتر برازنده آن است حالا در پی کاهش آب، دچار غلظت نمک، سموم و سایر مواد مهلک شیمیایی و البته کاهش محسوس اکسیژن شده. تغییری که مرگ و میر ماهیان بومی از جمله ماهی شلج، حمری و بنی که در فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست (IUCN) جای دارد را به دنبال داشته است.
ارسال نظرات