گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، عماد هلالات: در روز‌های اخیر اظهارات اخیر العبادی نخست وزیر عراق مبنی بر همراهی کردن با تحریم‌های آمریکا علیه ایران واکنش‌های مختلفی را هم در خود عراق و هم در ایران در پی داشت. در این میان آنچه اهمیت دارد تا بررسی شود جریانی شناسی و نوع تفکری است که العبادی بر مبنای آن چنین اظهاراتی را مطرح نمود. با نگاهی اجمالی به رفتار‌های و اظهارات العبادی طی تصدی پست نخست وزیری عراق می‌توان نتیجه گرفت که محور تفکر وی تکنوکراسی است.
تکنوکراسی جریانی است که دسترنج مدرنیته غرب در اروپا، در تمام ساحت‌های زندگی است. نکته بارز جریان تکنوکرات این است که این جریان نه از طبقه کارگر و مستضعف ونه از طبقه سرمایه دار است، بلکه جریانی است که نقطه اوج ان انقلاب صنعتی و دوران روشنگری می‌باشد (انقلاب صنعتی تکنوکراسی را به وجود اورد).
در ایران هم جریان تکنوکراسی از زمان رضاخان یعنی در همان اوایل سال۱۳۰۷ پایه ریزی شد. حتی خود دکتر مصدق یک تکنوکرات بود. امتداد ان به دوران انقلاب اسلامی کشیده شد.
تکنوکراسی عمامه به سر و یا کت شلواری نمی‌شناسد، می‌توان نماز شب خوان بود و یا تفسیر قران گفت: (مرحوم بازرگان) و در عین حال تکنوکرات بود. جریانی است که از اول انقلاب اسلامی در دستگاه حاکمیتی زاییده شد و بعد‌ها در کیهان و کیهان فرهنگی توسط خاتمی وسروش اوج گرفت که می‌توان ماحصل ان را در دوران سازندگی و جریان کارگزاران دید. در دوران اصلاحات شکل سیاسی به خود گرفت وبا شعار توسعه سیاسی مقدم بر توسعه اقتصادی، نسخه مکمل کارگزارانی هاشمی در عصر سیاسی حاضر شد. در دوران احمدی نژاد در عرصه سیاسی افول کرد؛ و در دوران حاضر دو جریان کارگزاران و وحزب منحله مشارکت به اصطلاح مکتب نیاوران را به وجود آوردند (اعتدال گرا) هرچند تاریخچه مکتب نیاوران به اوایل دهه شصت بر می‌گردد. در حوزه اقتصاد کاملاً نئولیبرال و در سیاست نسخه لیبرال دموکراسی را می‌پیچند.
در همسایگی ایران، کشور عراق که بعد از دیکتاتوری ملک فیصل وصدام حسین زمام امور به دست مردم رسید، بعد از کش و قوس فراوان حزب الدعوه جریان حاکم عراق شد (حزب الدعوه حزبی شیعی که در زمان صدام اعضای ان در ایران و انگلیس زندگی می‌کردند) نور مالکی یا همان ائتلاف دولت قانون جای خود را به حیدر العبادی تکنوکرات داد که تحصیل کرده انگلیس و دنبال مدرنیزکردن عراق در حوزه سیاست است.
در سال‌های زمام داری صدام کشاورزی به حدی رونق گرفت که یک میلیون کشاورز از مصر وارد کردند و حالا این کشور در حوزه کشاورزی که با توجه به رودخانه‌های فراوانی که دارد یک کشور کاملاً وارداتی و تک محصولی است. نگاه العبادی به جمهوری اسلامی ایران فقط یک همسایه مثل سایر همسایگان عراق است و چیزی به نام نگاه ایدئولوژی محوری وجود ندارد. العبادی امریکا را شریک اساسی در پیشرفت عراق می‌داند و گزینه امریکایی‌ها برای تصدی نخست وزیری است، پس می‌توان نتیجه گرفت با توجه به جریان حاکم در دولت عراق نباید انتظار داشت که العبادی همانند نوری مالکی تحریم‌های امریکا را دور بزند. هرچند جریان تکنوکرات در عراق ریشه ندارد، ولی بهترین نسخه از نظر امریکایی‌ها برای حاکمیت عراق است. حضور بیش از ۱۲هزار نظامی امریکایی در عراق خود گواه این امر است.
هرچند صحبت‌های العبادی مبنی بر همراهی کردن با تحریم‌های امریکا علیه ایران واکنش‌های مختلفی از احزاب و جریان‌های سیاسی و مردم به خود دید.
تکنوکراسی جریانی است که دسترنج مدرنیته غرب در اروپا، در تمام ساحت‌های زندگی است. نکته بارز جریان تکنوکرات این است که این جریان نه از طبقه کارگر و مستضعف ونه از طبقه سرمایه دار است، بلکه جریانی است که نقطه اوج ان انقلاب صنعتی و دوران روشنگری می‌باشد (انقلاب صنعتی تکنوکراسی را به وجود اورد).
در ایران هم جریان تکنوکراسی از زمان رضاخان یعنی در همان اوایل سال۱۳۰۷ پایه ریزی شد. حتی خود دکتر مصدق یک تکنوکرات بود. امتداد ان به دوران انقلاب اسلامی کشیده شد.
تکنوکراسی عمامه به سر و یا کت شلواری نمی‌شناسد، می‌توان نماز شب خوان بود و یا تفسیر قران گفت: (مرحوم بازرگان) و در عین حال تکنوکرات بود. جریانی است که از اول انقلاب اسلامی در دستگاه حاکمیتی زاییده شد و بعد‌ها در کیهان و کیهان فرهنگی توسط خاتمی وسروش اوج گرفت که می‌توان ماحصل ان را در دوران سازندگی و جریان کارگزاران دید. در دوران اصلاحات شکل سیاسی به خود گرفت وبا شعار توسعه سیاسی مقدم بر توسعه اقتصادی، نسخه مکمل کارگزارانی هاشمی در عصر سیاسی حاضر شد. در دوران احمدی نژاد در عرصه سیاسی افول کرد؛ و در دوران حاضر دو جریان کارگزاران و وحزب منحله مشارکت به اصطلاح مکتب نیاوران را به وجود آوردند (اعتدال گرا) هرچند تاریخچه مکتب نیاوران به اوایل دهه شصت بر می‌گردد. در حوزه اقتصاد کاملاً نئولیبرال و در سیاست نسخه لیبرال دموکراسی را می‌پیچند.
در همسایگی ایران، کشور عراق که بعد از دیکتاتوری ملک فیصل وصدام حسین زمام امور به دست مردم رسید، بعد از کش و قوس فراوان حزب الدعوه جریان حاکم عراق شد (حزب الدعوه حزبی شیعی که در زمان صدام اعضای ان در ایران و انگلیس زندگی می‌کردند) نور مالکی یا همان ائتلاف دولت قانون جای خود را به حیدر العبادی تکنوکرات داد که تحصیل کرده انگلیس و دنبال مدرنیزکردن عراق در حوزه سیاست است.
در سال‌های زمام داری صدام کشاورزی به حدی رونق گرفت که یک میلیون کشاورز از مصر وارد کردند و حالا این کشور در حوزه کشاورزی که با توجه به رودخانه‌های فراوانی که دارد یک کشور کاملاً وارداتی و تک محصولی است. نگاه العبادی به جمهوری اسلامی ایران فقط یک همسایه مثل سایر همسایگان عراق است و چیزی به نام نگاه ایدئولوژی محوری وجود ندارد. العبادی امریکا را شریک اساسی در پیشرفت عراق می‌داند و گزینه امریکایی‌ها برای تصدی نخست وزیری است، پس می‌توان نتیجه گرفت با توجه به جریان حاکم در دولت عراق نباید انتظار داشت که العبادی همانند نوری مالکی تحریم‌های امریکا را دور بزند. هرچند جریان تکنوکرات در عراق ریشه ندارد، ولی بهترین نسخه از نظر امریکایی‌ها برای حاکمیت عراق است. حضور بیش از ۱۲هزار نظامی امریکایی در عراق خود گواه این امر است.
هرچند صحبت‌های العبادی مبنی بر همراهی کردن با تحریم‌های امریکا علیه ایران واکنش‌های مختلفی از احزاب و جریان‌های سیاسی و مردم به خود دید.
ارسال نظرات