یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو_زهرا براتی*؛ سلام بر قلب‌هایی که جز دوست داشتن چیزی نیاموخته اند.
بعضی آدم‌ها خیلی زود متولد میشوند، بعضی‌ها خیلی دیر، بعضی‌ها هیچوقت. شاید اگر آن اردوی جهادی نبود، آن دوستان صمیمی، آن روستا و آن مردمان سخت کوش، من هرگز متولد نمی‌شدم. روز تولد هرآدمی، روزی نیست که به دنیا می‌آید، بلکه روزیست که میفهمد از زندگی اش چه میخواهد و به دنبال چیست؟
مهین خانم چهل سال است که ازدواج کرده، سه دختر و یک پسر دارد، عروس و داماد، چند نوه هم دارد. خودش میگفت زیاد درس نخوانده است، اما آنقدرخوب حرف می‌زد که گاهی شک میکردم راست بگوید.
بعضی آدم‌ها خیلی زود متولد میشوند، بعضی‌ها خیلی دیر، بعضی‌ها هیچوقت. شاید اگر آن اردوی جهادی نبود، آن دوستان صمیمی، آن روستا و آن مردمان سخت کوش، من هرگز متولد نمی‌شدم. روز تولد هرآدمی، روزی نیست که به دنیا می‌آید، بلکه روزیست که میفهمد از زندگی اش چه میخواهد و به دنبال چیست؟
مهین خانم چهل سال است که ازدواج کرده، سه دختر و یک پسر دارد، عروس و داماد، چند نوه هم دارد. خودش میگفت زیاد درس نخوانده است، اما آنقدرخوب حرف می‌زد که گاهی شک میکردم راست بگوید.
مهین خانم از آن زن‌هایی است که من از هم صحبتی با آن‌ها لذت میبردم. چرا که مظهر ایثار و فداکاری، گذشت و صبر بود. آن روز گفت: «تن دادن از آن اتفاقات سخت زندگی است». سریع در کیفم دنبال خودکار گشتم. دفترم را بیرون آوردم و جمله‌اش را یادداشت کردم؛ میدانستم اگر آن را ننویسم خیلی زود فراموشش میکنم. مهین خانم معتقد است خیلی از زن‌های روستا مجبورند زندگیشان را تحمل کنند. چرا که به دلیل کمبود آب و امکانات رفاهی، همسرانشان مجبورند برای امرار معاش به شهر‌های دور دست بروند. میگفت خودش هم چهل سال تحمل کرده، تن داده به زندگی سخت.
تن دادن از آن اتفاقات همیشگی آن‌ها بود که گاهی زندگی مجبورت میکند مسالمت آمیز با آن کنار بیایی و دم نزنی و پرچم سفیدت را تکان بدهی و سر نوشتت را بی کم و کاست قبول کنی و آرزو کنی دخترانت سرنوشتی بهتر از تو داشته باشند.
زهرا براتی- فعال دانشجویی استان خراسان شمالی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات