یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- ادیب راوند؛ با روی کار آمدن دولت آقای روحانی که با وعده‌های گشایش سیاسیت خارجی و نگاهی نو در سیاست خارجی کشور همراه بود، هر چه در این مدت دولت و کابینه به جلو حرکت میکرد، وظایف دولت و کابینه و حتی به قول آقایان، آب خوردن در داخل به لوایح و پیمان‌های خارجی بستگی پیدا میکرد. یکی از مقوله‌هایی که در چهار سال اول دولت ایشان مورد بررسی قرار گرفت، برجام نام داشت که این مبحث و حرف‌ها ونقد‌های پیرامون آن تا حال نیز ادامه دارد..
پس از ماجرا‌های برجام و کش مکش‌های بین دولت، ملت و مجلس و ناکامی‌های زیاد و خسارت‌های به بار آمده توسط این پیمان بین المللی، جدیدا دولت روحانی در دو ساله آخرعمر خود، مبحث fatf را علاوه بر برجام بر روی دوش مردم و مجلس انداخته و خواهان اینست که حتی با تهدید‌های پیامکی و فشار‌های غیرقانونی بر مجمع تشخیص مصلحت نظام، لایحه‌ی ابهام آمیز cft را تصویب نماید.
در این مجال دو سوال مطرح میگردد:
۱. پس از برجام، با خسارت‌های شدید وارده بر اقتصاد کشور و کم شدن توان معیشتی مردم و کاهش قدرت خرید آن‌ها و اذعان ناکامی دولت در تحقق اهدافش در برجام، حال چرا دوباره با همان نگاه قبل و به اسم تعامل سازنده و از آن بدتر به اسم گرفتن بهانه از کشور‌های g۷ وجامعه جهانی و اللخصوص آمریکا مبنی بر تروریستی نبودن بعضی سازمان‌های داخلی واصلاح ساختار مالی داخل کشور و جلوگیری از پولشویی، دولت و حامیان آن‌ها سعی در تحمیل این لایحه بر دوش مردم (که قطعا طبق مفاد این لایحه زندگی را بر مردم سخت خواهد کرد) دارند؟
و سوال دوم اینکه
۲. پس از فرستادن این لایحه به مجمع تشخیص و اختلافات نظر‌های زیاد در تصویب ویا عدم تصویب این لایحه، با ایراداتی که مجمع برلایحه cft وارد آورد، چرا جلسات رای گیری در اینباره توسط مجمع، به زمان و جلسات بعدی موکول میشود و تصمیمی جدی و یکباره و انقلابی جهت بررسی عمیق‌تر توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام اتخاذ نمیگردد؟
با توجه به شرایط و شواهد موجود میتوان به این دو سوال مطرح شده اینگونه پاسخ داد که:
نگاه‌های حاکم در سطح دولت و مشاوران رده بالای دولتی، میتوان دیدگا‌ههای محصور در اتاق‌های پاستور دانست که بدور از واقعیت‌های سطح جامعه میباشند که گهگاهی این نگاه‌های با برد پایین ایرادات خود را در سطح جامعه آشکار میسازند، بعنوان مثال واکنش مشاور رییس جمهور به حادثه تروریستی سیستان وبلوچستان که نوعی پیام در جنبه ضعف قرار داشتن کشور به دشمن بود، میتواند پیامد‌های قابل تاملی را بدنبال داشته باشد.
دولت با نگاه‌های رو به بیرون به جای رو به داخل و متخیلانه و بدور از واقعیت، معلوم نیست چه اهدافی را دنبال میکند، ولی به هر حال علاج خروج قوای مجریه کشور از وظعیت کنونی نگاه به داخل و کنار گذاشتن این نوع نگاه ها به مسایل است که بار‌ها و به کررات توسط مقام معظم رهبری از شروع دولت یازدهم و دوازدهم تا اکنون بیان شده، که با بی اعتنایی آقایان به آن عواقبش مورد توجه کشور میباشد.
می‌رود مجمع تشخیص مصلحت نظام بدور از توجه به فشار‌های دولتی و حامیان این نوع لوایح که نوعی حمایت از امتیاز دادن به کشور‌های خارجی است، با بررسی هرچه دقیق‌تر این مورد و موکول نکردن دوباره آن به جلسه دیگر، این ابهام را در ذهن‌ها بوجود نیاورد که دلیل این تاخیر‌ها، پرت کردن افکار عمومی به مسایل اقتصادی، جهت تصویب این لایحه میباشد.
ادیب راوند، دبیرسیاسی دانشگاه قم
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات