خاطرات دانشجویی رئیس دانشگاه بوعلی؛
کنار خیابان اصلی شهر بیل می‌زدم!/ از همه وقت‌های خالی‌ام استفاده می‌کردم
رئیس دانشگاه بوعلی همدان گفت: پذیرفتم که بدون دستمزد کار کنم؛ سرپرست گروه از من خواست تا کنار خیابان اصلی شهر را بیل بزنم. کارم را شروع کردم.
یعقوب محمدی فر، رئیس دانشگاه بوعلی همدان در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یکی از مهمترین خاطرات خود در دوران دانشجویی خود را مربوط به زمانی بیان کرد که سال اول دانشگاه خود را تمام کرده بود. وی گفت: در آن دوران نه دانشگاه پیام نور به این شکل فعال بود و نه دانشگاه آزاد؛ دانشگاه‌های غیرانتفاعی و علمی کاربردی هم که وجود نداشتند؛ به همین دلیل پذیرفته شدن در دانشگاه، اتفاق مهمی برای یک جوان بود.
محمدی فر با بیان اینکه سال ۶۸ در رشته باستان شناسی دانشگاه تهران قبول شدم، افزود: به خاطر دارم که این موضوع در شهرستان کوچک ما؛ یعنی کنگاور سروصدایی کرده بود. پس از گذراندن دو ترم از دانشگاه، وقتی به شهر خودم بازگشتم، متوجه شدم یک گروه باستان شناسی در شهر مشغول فعالیت است.
وی بیان کرد: به سرپرست این تیم که حالا یکی از دوستان صمیمی من است، گفتم که به من کاری بدهند و چون در آن زمان بسیار جوان بودم، گفتند که کارگر نمی‌خواهند و تیم بودجه‌ای ندارد که دستمزد کارگر را پرداخت کند.
محمدی فر گفت: من اصرار کردم و پذیرفتم که بدون دستمزد کار کنم؛ اما سرپرست گروه از من خواست تا کنار خیابان اصلی شهر را بیل بزنم؛ کارم را شروع کردم، سرپرست گروه مدتی به تهران رفت و در این مدت من کارم را ادامه دادم.
وی افزود: پس از بازگشت سرپرست گروه، متوجه شدم که بنا بوده میزان پشتکار و علاقه من به کار سنجیده شود و چون من را همچنان مشغول همان کار دیدند، نقشه‌ای را به من دادند و بنا شد به صورت تخصصی با گروه کار کنم.
رئیس دانشگاه بوعلی با بیان اینکه به جوانان می‌گویم که از کار و عمل نترسند، گفت: من در دوران تحصیل از همه وقت‌های خالی ام استفاده می‌کردم و احساس می‌کردم وقتم باید پر باشد.
وی افزود: به دانشجویان توصیه می‌کنم که مسئولیت بپذیرند و از هر فرصتی برای کار با انگیزه استفاده کنند؛ در حوزه‌ای که به آن علاقه و اعتقاد دارند و می‌خواهند در آن حرفی برای گفتن داشته باشند، با پشتکار فراوانی کار کنند.
محمدی فر با بیان اینکه سال ۶۸ در رشته باستان شناسی دانشگاه تهران قبول شدم، افزود: به خاطر دارم که این موضوع در شهرستان کوچک ما؛ یعنی کنگاور سروصدایی کرده بود. پس از گذراندن دو ترم از دانشگاه، وقتی به شهر خودم بازگشتم، متوجه شدم یک گروه باستان شناسی در شهر مشغول فعالیت است.
وی بیان کرد: به سرپرست این تیم که حالا یکی از دوستان صمیمی من است، گفتم که به من کاری بدهند و چون در آن زمان بسیار جوان بودم، گفتند که کارگر نمی‌خواهند و تیم بودجه‌ای ندارد که دستمزد کارگر را پرداخت کند.
محمدی فر گفت: من اصرار کردم و پذیرفتم که بدون دستمزد کار کنم؛ اما سرپرست گروه از من خواست تا کنار خیابان اصلی شهر را بیل بزنم؛ کارم را شروع کردم، سرپرست گروه مدتی به تهران رفت و در این مدت من کارم را ادامه دادم.
وی افزود: پس از بازگشت سرپرست گروه، متوجه شدم که بنا بوده میزان پشتکار و علاقه من به کار سنجیده شود و چون من را همچنان مشغول همان کار دیدند، نقشه‌ای را به من دادند و بنا شد به صورت تخصصی با گروه کار کنم.
رئیس دانشگاه بوعلی با بیان اینکه به جوانان می‌گویم که از کار و عمل نترسند، گفت: من در دوران تحصیل از همه وقت‌های خالی ام استفاده می‌کردم و احساس می‌کردم وقتم باید پر باشد.
وی افزود: به دانشجویان توصیه می‌کنم که مسئولیت بپذیرند و از هر فرصتی برای کار با انگیزه استفاده کنند؛ در حوزه‌ای که به آن علاقه و اعتقاد دارند و می‌خواهند در آن حرفی برای گفتن داشته باشند، با پشتکار فراوانی کار کنند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۲
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.