قهر مسئولان همدان با جورقان / گلایه‌های مردم از بی‌اعتنایی به مشکلات

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، اعظم ذوالفقاری منظری؛ * مرز غربی فلات ایران و لا به لای کوهستان زاگرس، در گذار چند هزارساله زندگی بشری، تجربه‌های بسیار به خود دیده است، از مهاجرت اقوام آریایی تا تشکیل اولین حکومت‌های آریایی در ایران، مسیر مهاجرت قبایل عرب از صحرای عربستان به ایران پس از اسلام بگیرید تا صحنه‌های مختلف تغییر قدرت میان خلفای عباسی و اقوام ایرانی را به خود دیده است. خاک زاگرس در خود تاریخی چند هزار ساله را پنهان کرده است و خاک جورقان، یکی از این مکان‌ها است.

جورقان که امروز در ۱۰ کیلومتری همدان قرار دارد، زمانی تفرجگاه شاهان ساسانی بوده و به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، اهمیت نظامی داشته است. یکی از مراکز ضرب سکه در دوران اسلامی نیز همین شهر بوده است. حالا این شهر در حاشیه همدانی قرار گرفته که خود کلان شهر است و دارد امکانات و سرمایه‌های اطراف خود را به سبک همه کلان شهر‌ها می‌بلعد.

نگرانی مردم جورقان از اینکه شهرشان در حاشیه همدان، از توجه مسئولان دور بماند، به جا است و نشانه این نگرانی آنجا بیشتر دیده می‌شود که چند سال است که مسئولان رده بالای استان همدان در این شهر ۲۰ هزار نفری حضور نیافته اند در حالیکه جورقان تنها ۱۰ کیلومتر با مرکز استان فاصله دارد.

علی شهبازی، فعال دانشجویی همدان که از ساکنان جورقان است در گفتگو با خبرنگار ما بخشی از این دغدغه‌ها را برمی شمارد. دغدغه‌هایی که از جنس اشتغال و امکانات رفاهی است و گویی مسئولان در ندیدن آن‌ها عمد دارند.

شهبازی می‌گوید: تاکنون چندبار به دفتر استاندار نامه داده ایم، در فضای مجازی مطرح کرده ایم، حضوری هم به استانداری رفته ایم، علاوه بر جوانان و دانشجویان، شورای شهر و امام جمعه جورقان هم از استاندار دعوت کرده اند، اما حتی دفتر استاندار حاضر نشده است به این نامه‌ها پاسخ دهد.

این فعال دانشجویی ادامه می‌دهد: از ابتدای روی کار آمدن دولت تدبیر و امید دو استاندار در همدان حضور یافته اند و هیچ کدامشان به جورقان نیامدند.

وی به تشریح مشکلات این شهر می‌پردازد و می‌گوید: این شهر با ۲۰ هزار نفر جمعیت هنوز فاضلاب شهری ندارد. نمایندگان مجلس و مدیرکل آب و فاضلاب استان تاکنون چندین بار به جورقان آمده اند، اما هنوز کمتر از ۲۰ درصد این پروژه انجام شده و بیشتر نقاط شهر به شبکه فاضلاب متصل نیست.

به گفته شهبازی در جورقان درمانگاه شبانه روزی وجود ندارد و اگر در نیمه شب کسی دچار مشکل شود باید تا همدان برود. او می‌گوید: گلایه مردم این است که در درمانگاه غیرشبانه روزی جورقان یک پزشک متخصص خوب حضور ندارد و باز هم مردم مجبورند برای کار‌های درمانی خود به همدان بروند.

 

این فعال دانشجویی ادامه می‌دهد: وزیر سابق بهداشت در یکی از سفر‌های خود به همدان در جلسه‌ای که اعضای شورا و شهردار جورقان هم در آن حضور داشتند، قول داده که درمانگاه ما شبانه روزی شود، اما دانشگاه علوم پزشکی همدان به بهانه اینکه جورقان به همدان نزدیک است، حاضر به انجام قول وزیر نیست. این در حالی است که مریانج که فاصله کمتری نسبت به جورقان به همدان دارد، از خدمات شبانه روزی درمانگاهی برخوردار است.

او به نبود امکانات رفاهی و ورزشی مناسب هم در جورقان اشاره می‌کند و می‌گوید: با اینکه چند ماه است که اداره کل ورزش و جوانان استان همدان ساخت سالن کشتی و استخر را در جورقان ابلاغ کرده، اما هنوز خبری از ساخت این اماکن ورزشی نیست.

شهبازی توضیح می‌دهد: قول احداث یک زمین چمن مصنوعی را هم داده اند، اما هنوز حتی زمینی برای آن درنظر گرفته نشده است.

 

این فعال دانشجویی پس از برشمردن کمبود‌های رفاهی در جورقان به بحث اشتغال می‌پردازد. تا چندسال گذشته، جورقان را با کوره‌های عظیم آجرپزی می‌شناختند. این کوره‌ها فرصت اشتغال محسوب می‌شدند و از دیگر شهر‌ها هم کارگرانی برای کار در آن‌ها به جورقان می‌آمدند. بخش مهمی از رونق اقتصادی در این شهر کوچک از همین کوره‌ها به دست می‌آمد که چند سال گذشته فعالیت این کوره‌ها ممنوع شد و به جای آن واحد بزرگی از تولید مصنوعات چوبی در جورقان احداث کردند، اما این واحد صنعتی هنوز نتوانسته است بار اشتغال در جورقان را به دوش کشد و جوانان مجبور به ترک تحصیل و مهاجرت به شهر‌های دیگر مانند اهواز هستند تا با کارگری در قنادی‌ها یا دیگر فرصت‌های شغلی کوچک، امرار معاش کنند.

شهبازی این نکات را تشریح می‌کند و می‌گوید: این کوره‌ها را در دوره استانداری خرم، یعنی در دهه ۷۰ و به بهانه اینکه کوره‌ها باعث آلودگی هوا و آسیب به محیط زیست می‌شوند، تعطیل شد و حاصل آن ترک تحصیل جوانان و مهاجرت از جورقان است.

او توضیح می‌دهد: نبود اینگونه امکانات باعث شده است که جورقان تبدیل به شهری خوابگاهی شود، اهالی برای کار به بیرون از آن بروند و شب‌ها فقط برای استراحت به شهر بازگردند. از طرف دیگر نبود اشتغال و مهاجرت جوانان، جمعیت شهر را با چالش مواجه کرده است.

باوجود این مشکلات، مردم جورقان حق دارند که از مسئولان استان گله داشته باشند. شهری که روی تمدن‌های کهن خوابیده، این روز‌ها با بی مهری مسئولان مواجه شده و به سمت خاموشی پیش می‌رود.