یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-زینت الشریعه فروزان؛ راستش دقیق نمی‌دانم اولین انتخابات در کجای جهان و کی و چگونه برگزار شد، اما از زمانی که در کتاب‌های تاریخ مدرسه سرگذشت تلخ و شیرین و پر فراز و نشیب مشروطه خواهان را خواندم، مسئله «حق انتخاب داشتن» برایم جذاب بوده است.
پشت این ترکیب «حق انتخاب» آگاهی، ارزشمندی، نشاط و سرسبزی، به مهر دست در دست هم نهادن برای آبادانی میهن، فردا‌های روشن و دغدغه مندی نهفته است.
می‌دانم، واقعیت تلخ ماجرا این است که چه آن مجلس ناکام محکوم به ویرانی با توپ آن روزها، چه این مجلس شرم آور این روزها، به رسالت خود عمل نکرده اند، اما بقول گزارشگر‌های ورزشی، این باخت‌ها چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌کند. خنده دار است، اما خیلی از آن روزها که علی حضرت همایونی پا روی پا می‌انداخت و می‌گفت: رعیت زاده را چه به دخالت در قانون گذاری نگذشته است و ما به تمام کسانی که بنای این خانه را نهادند مدیونیم. پس در مرحله اول پدیده حق مسلم انتخاب داشتن جذاب و ارزشمند است.
حالا بریم سراغ سوال دوم؛ الان حتما با خود می‌گویید از انتخاب‌های قبلی خود خیری ندیده ایم. امام خمینی زمانی جمله گهرباری فرمودند: مجلس عصاره فضائل ملت است. شاید خودمانی‌ترش بشود، خواهر من، برادر من تعارف‌ها را که کنار بگذاریم، مال بد بیخ ریش صاحبش است.
بیایید بپذیریم که نماینده مجلس از کره مریخ نیامده است. من و تو و ما پای صندلی اش را امضا زده‌ایم و بعد هم که رفته و به آن جایگاه بزرگان به گزاف تکیه زده است، عطایش را به لقایش بخشیده ایم و فقط هر از گاهی که پای بیکاری فلان جوان خانواده در میان آمده است به پدر کمک کرده ایم نامه‌ای پر آب و تاب برای جناب وکیل بنویسد باشد لطفی کرده و شغلی آبرومند برایش دست و پا کند تا عمری دست بوسش باشیم.
یادمان رفته است که مجلس، مجمع نوکران ملت است. یادمان رفت و آقای وکیل را دعوت کردیم، کفش هایش را جفت کردیم و سفره هفت رنگ برایش انداختیم، به امید گوشه چشمی.
یادمان رفت یقه اش را بگیریم که آقای نوکر ملت، برای رفع کدام خلا قانونی خواب را بر خود حرام کردی و کفش آهنی به پا کمر همت بستی تا آن را برطرف کنی. خلاصه که آقا من معتقدم از ماست که برماست. ما افرادی را به وکالت خود برگزیده ایم که از قانون و قانونگذاری تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجامش را بلدند، چهار سال در خانه ملت، دوره فشرده لابی گری می‌بینند و اگر سهم ما را از لابی هایشان را بدهند هیچگاه سد راهشان نخواهیم شد. بله، مسئله «مسئله‌ی سهم» است که به اینجا رسیده ایم.
بله، من رای می دهم، چون مجلس در راس امور است و این حق من است که در راس امور نماینده‌ای لایق داشته باشم، اما پناه می‌برم به خدا از انتخابی که در آن سهم خواهی و منفعت طلبی و خود خواهی را به برگزیدن فرد شایسته و آبادانی دیارمان و تعالی قانون کشورمان ترجیح دهیم.
چه خوش گفت نادر جان ابراهیمی که «ما آمده ایم که با حضورمان، جهان را دگرگون کنیم، نیامده ایم تا پس از مرگمان بگویند از کرم خاکی هم بی آزارتر بود و از گاو مظلومتر. ما باید وجودمان و نفس کشیدنمان و راه رفتنمان و نگاه کردنمان و لبخند زدنمان هم مانند تیغ به چشم و گلوی بدکاران و ستمگران برود... ما نیامده ایم فقط به خاطر آنکه همچون گوسفندی زندگی کرده باشیم که پس از مرگمان، گرگ و چوپان و سگ گله، هر سه ستایشمان کنند». حال اگر حضورمان، باعث دگرگونی جهان نشده است باید بنگریم ببینیم کجا دور از جان شما، چون کرم خاکی بی آزار یا چون گاو مظلوم بوده است.
*زینت الشریعه فروزان-عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات