به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، محمدعلی وکیلی که عضویت در هیئت‌رئیسه مجلس دهم را در سوابق خود دارد، در روزنامه ابتکار نوشت: «حال و روز من، مثل رزمنده‌ای بود که در خط مقدم مشغول نبرد نابرابر با رقیب تا بن دندان مسلح بود و ناگاه مورد هجوم لشکر خودی از پشت سر قرار می‌گیرد! فکر می‌کنید اصلا انتخابات لذتی دارد؟ هم باید مقابل مردم رنجور بنشینی و با عرق شرم از آنان بخواهی که به پای صندوق رای بیایند و هم باید به نبرد رقیبی پرامکانات بروی و در میدان نابرابر رقابت کنی و هم همزمان مراقب تیر‌های خودی از پشت سر باشی.»
وکیلی در ادامه نوشت: «گمان می‌کنید برای من راحت‌تر نبود که من نیز در خانه بنشینم و همراه با همه معترضین، به انتخابات و کاندیدا‌ها چپ‌چپ نگاه کنم و به طور غیرمسئولانه ژست شیک تحریم را هم بگیرم و دامن خودم را علی‌الظاهر از همه مشکلات عالم دور نگه دارم؟ قطعا این سان عافیت‌طلبی از من برنمی‌آید و اگر هم برآید، هیچ‌گاه به خط مقدم خودی شلیک نمی‌کنم! باری؛ شرح بالا حکایت از وضع آشفته اردوگاه اصلاح‌طلبان می‌کند.»
یادداشت وکیلی در حالی است که محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید و رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان با اطلاع از رویگردانی مردم، ترجیح داد مجدداً نامزد انتخابات نشود و محمدعلی افشانی شهردار پیشین نیز سه روز مانده به انتخابات انصراف داد. با این وجود، کارگزاران به همراه خانه کارگر، حزب اسلامی کار، حزب مردم‌سالاری و چند حزب دیگر، فهرست‌ها انتخاباتی چندگانه و بعضاً ائتلافی ارائه کرده بودند.
به نظر می‌رسد گلایه آقای وکیلی اگر درباره هم‌اردوگاهی‌هایش درست باشد، درباره رقابت انتخاباتی نادرست باشد. چه این که اگر او و دوستانش عملکرد خوب یا حتی متوسطی در مجلس دهم داشتند با بی اقبالی مطلق مردم روبه‌رو نمی‌شدند.
این طیف بدترین سطح نظارت را نسبت به بی‌تدبیری‌های دولت داشتند و با برخی وزرای بی‌کفایت مدارا کرده بلکه حتی پس از استیضاح رای بالاتری دادند!
منبع: کیهان
ارسال نظرات