کد خبر:۸۳۲۱۹۹
در دانشگاه صنعتی شریف؛
محققان میکروارگانیسم‌ها فلزات را از زباله‌های الکترونیکی جدا می‌کنند
محققان دانشگاه صنعتی شریف طرحی در زمینه جداسازی میکروارگانیسم‌ها فلزات زباله‌های الکترونیکی ارائه کردند.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، زباله‌های الکترونیکی همچون معادن مصنوعی هستند که عیار آن‌ها از نظر فلزات با ارزش بالاتر از معادن طبیعی است. میزان این زباله‌ها در ایران هم زیاد است. روش‌های مختلفی برای استخراج فلزات با ارزش از این زباله‌ها وجود دارد که هر یک معایب خود را دارد. اما محققان دانشگاه شریف روشی کارآمد و اقتصادی برای استخراج این فلزات ارائه داده‌اند.
با این حجم عظیم از این زباله‌ها چه باید کرد؟ محیط زیست تا کجا گنجایش هضم این همه زباله‌های مسموم را خواهد داشت؟ این درحالیست که این زباله‌ها در حقیقت گنج مخفی هستند و بازیافت آن‌ها بسیار اقتصادی است.
زباله‌های الکترونیکی به دلیل محتوای غنی فلزی‌شان شامل فلز‌های خطرناک و ارزشمند و هم‌چنین حجم عظیم تولیدشان مهم‌ترین زباله قرن هستند که دو تا سه برابر سریع‌تر از سایر جریان‌های زباله‌های شهری در حال تولید است. دفن این زباله‌ها مشکلات زیست محیطی ایجاد می‌کند و از سویی آن‌ها دارای فلزات گران قیمتی هستند.
در این راستا محققان در دانشگاه صنعتی شریف طرحی در این زمینه با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری انجام دادند.
سهیلا یغمایی مجری این طرح پژوهشی گفت: روش‌های مختلفی برای بازیافت این زباله‌ها وجود دارد. از میان آن‌ها روش‌های حرارتی و شیمیایی علاوه بر ایجاد آلودگی محیط زیست با هزینه‌های بسیاری انجام می‌شود. پس برای استخراج فلزات گرانبها در این پروژه از روش‌های زیست فناوری استفاده کردیم. در این روش از میکروارگانیسم‌ها فلزات به صورت محلول در می‌آید. این روش انرژی کمی‌تری استفاده می‌کند و مشکلات زیست محیطی کمتری دارد.
این عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف ادامه داد: بخشی از این میکروارگانیسم‌ها بومی هستند و از محل دفن زباله‌های الکترونیک استخراج شده‌اند. این روش روشی ساده ارزان، نوین و اقتصادی است که از مزیت‌های دو روش شیمیایی و زیستی در کنار هم استفاده شده است و یک هم‌افزایی قوی را ایجاد کرده‌اند.
در این روش تقریبا تمام فلزات قابلیت استخراج دارند و فقط ممکن است راندمان برخی کمتر باشد. در حالیکه در روش شیمیایی هم هر فلزی توانایی استخراج ندارد و هم در صورت استخراج در بسیاری از موارد ممکن است ارزش استخراج نداشته باشد.
با این حجم عظیم از این زباله‌ها چه باید کرد؟ محیط زیست تا کجا گنجایش هضم این همه زباله‌های مسموم را خواهد داشت؟ این درحالیست که این زباله‌ها در حقیقت گنج مخفی هستند و بازیافت آن‌ها بسیار اقتصادی است.
زباله‌های الکترونیکی به دلیل محتوای غنی فلزی‌شان شامل فلز‌های خطرناک و ارزشمند و هم‌چنین حجم عظیم تولیدشان مهم‌ترین زباله قرن هستند که دو تا سه برابر سریع‌تر از سایر جریان‌های زباله‌های شهری در حال تولید است. دفن این زباله‌ها مشکلات زیست محیطی ایجاد می‌کند و از سویی آن‌ها دارای فلزات گران قیمتی هستند.
در این راستا محققان در دانشگاه صنعتی شریف طرحی در این زمینه با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری انجام دادند.
سهیلا یغمایی مجری این طرح پژوهشی گفت: روش‌های مختلفی برای بازیافت این زباله‌ها وجود دارد. از میان آن‌ها روش‌های حرارتی و شیمیایی علاوه بر ایجاد آلودگی محیط زیست با هزینه‌های بسیاری انجام می‌شود. پس برای استخراج فلزات گرانبها در این پروژه از روش‌های زیست فناوری استفاده کردیم. در این روش از میکروارگانیسم‌ها فلزات به صورت محلول در می‌آید. این روش انرژی کمی‌تری استفاده می‌کند و مشکلات زیست محیطی کمتری دارد.
این عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف ادامه داد: بخشی از این میکروارگانیسم‌ها بومی هستند و از محل دفن زباله‌های الکترونیک استخراج شده‌اند. این روش روشی ساده ارزان، نوین و اقتصادی است که از مزیت‌های دو روش شیمیایی و زیستی در کنار هم استفاده شده است و یک هم‌افزایی قوی را ایجاد کرده‌اند.
در این روش تقریبا تمام فلزات قابلیت استخراج دارند و فقط ممکن است راندمان برخی کمتر باشد. در حالیکه در روش شیمیایی هم هر فلزی توانایی استخراج ندارد و هم در صورت استخراج در بسیاری از موارد ممکن است ارزش استخراج نداشته باشد.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.