یاداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امیر حسین نظافت، هر دَم از این باغ بری می‌رسد تازه‌تر از تازه تری می‌رسد؛ حال و روز این روز‌های برجام انگار رنگ، عطر و مزه این بیت را بیشتر به خود گرفته است. برجامی که قرار بود با تصویب آن علاوه بر رفع مشکلات اقتصادی، مشکلات زنان، چرخشِ چرخ سانتریفوژ‌ها و حتی مشکلات آب خوردن مردم را حل نماید.
جنینِ برجام که حیات و ممات آن به بند نافِ آمریکا گره خورده بود، از شکمِ دیپلماسی خنده بصورت «ناقص» زاده شد، و امروز پس از ۵ سال، مادرِ «ناقض» و بی وفای آن دنبال تشییع و تدفین رسمی آن است.
امروز مردم ایران در ظلّ و ذیل برجام قرار دارند و با حصن و حصار‌های آن دست و پنجه نرم می‌کنند و نه تنها فرج و فرحی نداشته است، بلکه باعث جلوگیری از پیشرفت صنایع هسته‌ای و ضایع کردن تلاش نخبگان علمی کشور، نفوذ سرویس‌های اطلاعاتی در قالب بازرسان آژانس انرژی اتمی به مراکز مهم نظامی و علمی، از دست دادن تمرکز بر توان داخلی و عدم تحقق اقتصاد مقاومتی و... گردیده است.
این درحالیست که به تصریح دولتمردِ برجام زده ما، طبق توافق برجام ساختارِ تحریم ها، تِرِک برداشته بود، هر چند «از قیاسش خنده آمد خلق را»!
اما ایشان منتقدین خود را به «ژاژ» گویی و کفرآموزی و کفرآمیزی سخنان می‌نواخت، و تاکید می‌کرد که در روز اجرای برجام تحریم‌ها بالمرّه لغو می‌گردد!
گروهی از دولتمردان ما به زبانِ حال و قال چنان می‌نمودند که مردم ایران باید بخاطر اینکه برجام ایشان را از گرداب بلای جنگ و تحریم نجات داد، شاکر و تابع و خادم باشند، اما اکنون طبق معاهدات با وجود تضمین خرید نفت، حتی قادر به فروش نفت در برابر غذا و دارو در شرایط فعلی نبوده، اما خیال‌اندیشانِ غرب گرای وطنی، که سرتاپا مجذوبِ حسناتِ غرب شده اند، منتقدین را با عنوان «دلواپس» تمسخر می‌کردند و انتقاد‌های ایشان را ندیده و نخوانده ردّ می‌کردند؛
«هر درونی که خیال‌اندیش شد، چون دلیل آری خیالش بیش شد»
باید اکنون به ایشان گفت؛ «ای هنر‌ها گرفته بر کف دست
عیب‌ها بر گرفته زیر بغل تا چه خواهی خریدن‌ای مغرور روز درماندگی به سیم دغل»
ذکر این نکته ضروری است که با تمام آورده زیانباری که برجام برای کشور به ارمغان آورده است، با فعال شدن مکانیزم ماشه بنا به نقاط گریز نگارشی موجود در برجام، توانایی آمریکا طبق عضویت در مجمع تاسیس برجام و دارابودن حق وتو (بخوانید ناحق وتو) با اعمال وتوی مضاعف و فعال سازی مکانیزم ماشه اقدام نموده و در واقع امکان جلوگیری از فعال شدن مکانیزم ماشه وجود نداشته و با عنایت به توافق ۲۲۳۱ و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل برجام از بین نرفته و ایران موظف به اجرای کماکان تعهدات خویش می‌باشد؛ و این اتفاق در واقع از چاله تحریم ظالمانه قبل از برجام به چاهِ تحریم قانونی پسابرجام است؛ و البته در این شرایط، همه نگاه‌ها به اقدام احتمالی متقابل ایران گره خورده است.
فی الحال آن چیزی که باید مدّنظر قرار گیرد، این است که توقعِ رفع تحریم با رویکرد انفعالی دولت ما و خوی استکباری آمریکا، تمنّایی برنیامدنی است.
حال آزمونی بزرگ پیش روی مجلسی که داعیه * انقلابی‌گری* است. همان مجلسی که خود را از مکتب شهید سلیمانی میداند؛
«مکتبی که قدرت محور و مطالبه گر است نه مذاکره محور و معامله گر»
اکنون وقت آن رسیده است که این مدعا را در ترازوی عمل وزن کِشی کرد و از محک تجربه بهره جست؛
«خوش بود گر محک تجربه آید به میان تا سیه روی شود آنکه در او غش باشد»
آیا این مجلس به مانند مجلس اصول نمایِ اصول فروش که با نزدیک‌بینی و عاجل‌اندیشی برجام را بیست دقیقه‌ای به تصویب رساند و سبب عقب‌ماندگی کشور شد، عمل خواهد کرد یا امروز می‌تواند مردم را از شرِّ این خسارت محض و دستآورد «تحقیقاً هیچ» نجات دهد؟
آیا این مجلس می‌تواند به وظیفه‌ی خود که نظارت و قانون‌گذاری است عمل کرده و اقدامی مناسب در برابر شیطان بزرگ و ایادی‌اش انجام دهد؟
آیا این مجلس توانایی کنترل دولت کم فکرِ پُرگو و دولتیان کم‌کارِ پُر ادعا را دارد؟
کوتاه سخن آنکه، طرح خروج از برجام در صورت فعال شدن مکانیسم ماشه، باید بدون هیچ تردیدی و هر چه زودتر، با حمایت حداکثری نمایندگان مجلس دنبال شود. یکی از نتایج و موالید این اقدام، خاصیت بازدارندگی است که در فضای بین المللی ایجاد می‌کند.
مجلسی که می‌خواهد به راس امور برگردد، باید رفتار منفعلانه دولت را کنترل کرده و از خسارت جدیدی نجات دهد.
این مجلس می‌تواند و باید ثابت کند در برابر تفرعن و فرعون‌منشی آمریکا، در برابر این هیولای پرمدعای متکبر انحصارطلب محکم می‌ایستد و با عمل به موقع، آن را سر جای خود می‌نشاند.
تجربه تاریخی ما موید این نکته است که هر حرکت منفعلانه‌ای در برابر فعال شدن مکانیزم ماشه، دشمنان را جری‌تر کرده و باعث گستاخی بیشتر آنان می‌شود.
در صورت فعال شدن مکانیزم ماشه لازم است خروج ازبرجام اتفاق بیفتد و بیش از این کشور معطل «اجنبی‌های بی جنبه» نماند.
امیرحسین نظافت، دبیرقرارگاه شهید احمدی روشن سازمان بسیج دانشجویی استان کهگیلویه و بویراحمد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات