جمعی از کارگران هپکو:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جمعی از کارگران هپکو در بیانیه‌ای که با آیه ۱۳ سوره رعد آغاز شده است، اعلام کردند که چرا با توجه به تخلفات محرز و مستندات کافی در شرکت هپکو و فساد‌های کاملا ثابت شده در هفت تپه توسط سهامداران، هر روز باید شاهد مشکلات بی شمار این غول‌های صنعتی در کشور باشیم.
در این بیانیه آمده است:
ان اللّه لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
چند صباحی است که ظاهرا صدای اعتراضی از شرکت هپکو در رسانه‌ها شنیده نمی‌شود، هر چند که هنوز از صدا وسیمای ملی گله مندیم. اما باز هم خدا را شاکریم که در آخرین لحظات و در اوج خستگی چندین سالهِ مبارزه با رانت و فساد، جرقه بازگشت هپکو به مدار تولید در دل مسئولین زده شد و هرچند آهسته، ولی پیوسِته در حال بازگشت به قله‌های افتخار هستیم، آینده‌مان سراسر امید است با کمی چاشنی دل نگرانی از خلف وعده ها، ولی هرگاه به عقب می‌نگریم، سال‌ها تهمت و تلخی و اضطراب را در چهره همکاران پیر و خسته، ولی امیدوار به آینده را به یاد می‌اوریم
کارگران این مرز و بوم سالهاست با خصوصی سازی‌های رانتی و صد البته دست‌های پشت پرده آن که صاحبان زَر و زورِ درسایه هستند برای حفظ صنایع کشور در حال مبارزهِ نابرابر هستند.
اما بعد.
این روز‌ها وقتی خبر‌های شرکت هفت تپه را پیگیری می‌کنیم لحظه لحظهِ سال‌های گذشته خودمان را به یاد می‌آوریم و دائم خاطرات تلخ سوء استفاده بیگانگان در سکوت صدا و سیمای به اصطلاح ملّی، اعتراض و اعتصاب، اخراج و تهدید و زندان و امنیتی شِدن مان و استرس‌های شبانه روزی خانواده هایمان روح مان را آزار می‌دهد و با خود می‌گوییم مگراین مالکان و سهام دارن دلال صفت و زالو صفت در انقلاب مستضعفین، چقدر نفوذ و ارزش دارند که با مبالغ بسیار ناچیز، سرمایه‌های عظیم این مملکت را چندین سال است که به دست گرفته اند و در مملکتی که از شروع انقلاب عزیز اسلامی هر دهه و به صورت مستمر با خون شهیدان، آبیاری شده است، چند لیبرال زالو صفت باید سرمایه‌های مادی و معنوی راگروگان گرفته و حدود ده سال است که با رانت و فساد و ... تمام اعتقاد جوانان پاک و مظلوم این مملکت را به سخره گرفته اند. مگر می‌شود باور کرد این مقدار از نفوذ و قدرت را؟
چرا با توجه به تخلفات محرز و با مستندات کافی در شرکت هپکو و فساد‌های کاملا ثابت شده در شرکت هفت تپه توسط سهام دارانشان، هر روز باید شاهد مشکلات بی شمار این غول‌های صنعتی در کشور باشیم.
واقعا چه دست‌هایی پشت پرده است که همیشه باید مظلوم‌ترین و ضعیف‌ترین قشر جامعه (کارگران) برای این نظام ومملکت متهم شوند و تاوان بدهد، در حالی که قانون دان‌های قانون شکن در حال عیش و سرمستی قدرت و ثروت اند؟
چرا هر روز باید از خبر آزادی یا برگشت به کار یا پرداخت حِقوق‌های معوقه عزیزانمان در هفت تپه خوشحال باشیم؟ مگر آن حق ذاتی کارگران نیست. چرا نباید یکبار از خبرِ برخورد سخت با مفسدین اقتصادی و سهام داران فاسد خوشحال شویم، یا جای باتوم و سرخیِ گازاشک اور را در چهره آنان ببینیم؟
هر روز هر ماه خبر از دستگیری فلان تروریست و فلان سرکرده بزرگ تبهکاری در خارج از مرز‌ها را می‌شنویم و به خود می‌بالیم از چنین سربازان گمنامی که در سکوت اینچنین امنیتمان را تامین می‌کنند. اما سوال اینجاست که چرا پرونده آشکار فساد در سازمان خصوصی سازی که جان و مال و سفره قشر عظیمی از مردم را نشانه رفته است، نمی‌بینیم و به آن پرداخته نمی‌شود، چرا پرونده مصوب اصلی این واگذاری‌ها در دادگاه علنی برگزار نمی‌شود تا مرحمی باشد برای کارگران این مرز و بوم و امیدوار باشند بر محکمه انقلابی.
چرا نمایندگان مدعی، انقلابی گری در مجلس سعی در اصلاح موانع و مشکلاتی که در اصل ۴۴ میباشد را ندارند تا دیگرشاهد این نوع واگذاری‌ها و مشکلاتی که برای جامعه و کارگرانش به وجود می‌آورد نباشیم.
نقش سازمان بازرسی، کمیسیون‌های مجلس، دادستان کل کشور و حسابرسی کل کشور در حال و گذشته هپکو و هفت تپه، چه بود و چیست؟
به هر حال ما کارگران شرکت هپکو، خود و دیگر کارگران کشور را در کنارِ کارگران انقلابی هفت تپه می‌بینیم، و امیدواریم روزی فرا برسد که کارگران آسوده خاطر باشند و مسببین این روز‌ها در استرس و تحت تعقیب. بدانیم که خداوند وضعیت مردم را تغییر نمی‌دهد تا زمانی که آن‌ها آنچه را که در خود هستند تغییر دهند.
در این بیانیه آمده است:
ان اللّه لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم
چند صباحی است که ظاهرا صدای اعتراضی از شرکت هپکو در رسانه‌ها شنیده نمی‌شود، هر چند که هنوز از صدا وسیمای ملی گله مندیم. اما باز هم خدا را شاکریم که در آخرین لحظات و در اوج خستگی چندین سالهِ مبارزه با رانت و فساد، جرقه بازگشت هپکو به مدار تولید در دل مسئولین زده شد و هرچند آهسته، ولی پیوسِته در حال بازگشت به قله‌های افتخار هستیم، آینده‌مان سراسر امید است با کمی چاشنی دل نگرانی از خلف وعده ها، ولی هرگاه به عقب می‌نگریم، سال‌ها تهمت و تلخی و اضطراب را در چهره همکاران پیر و خسته، ولی امیدوار به آینده را به یاد می‌اوریم
کارگران این مرز و بوم سالهاست با خصوصی سازی‌های رانتی و صد البته دست‌های پشت پرده آن که صاحبان زَر و زورِ درسایه هستند برای حفظ صنایع کشور در حال مبارزهِ نابرابر هستند.
اما بعد.
این روز‌ها وقتی خبر‌های شرکت هفت تپه را پیگیری می‌کنیم لحظه لحظهِ سال‌های گذشته خودمان را به یاد می‌آوریم و دائم خاطرات تلخ سوء استفاده بیگانگان در سکوت صدا و سیمای به اصطلاح ملّی، اعتراض و اعتصاب، اخراج و تهدید و زندان و امنیتی شِدن مان و استرس‌های شبانه روزی خانواده هایمان روح مان را آزار می‌دهد و با خود می‌گوییم مگراین مالکان و سهام دارن دلال صفت و زالو صفت در انقلاب مستضعفین، چقدر نفوذ و ارزش دارند که با مبالغ بسیار ناچیز، سرمایه‌های عظیم این مملکت را چندین سال است که به دست گرفته اند و در مملکتی که از شروع انقلاب عزیز اسلامی هر دهه و به صورت مستمر با خون شهیدان، آبیاری شده است، چند لیبرال زالو صفت باید سرمایه‌های مادی و معنوی راگروگان گرفته و حدود ده سال است که با رانت و فساد و ... تمام اعتقاد جوانان پاک و مظلوم این مملکت را به سخره گرفته اند. مگر می‌شود باور کرد این مقدار از نفوذ و قدرت را؟
چرا با توجه به تخلفات محرز و با مستندات کافی در شرکت هپکو و فساد‌های کاملا ثابت شده در شرکت هفت تپه توسط سهام دارانشان، هر روز باید شاهد مشکلات بی شمار این غول‌های صنعتی در کشور باشیم.
واقعا چه دست‌هایی پشت پرده است که همیشه باید مظلوم‌ترین و ضعیف‌ترین قشر جامعه (کارگران) برای این نظام ومملکت متهم شوند و تاوان بدهد، در حالی که قانون دان‌های قانون شکن در حال عیش و سرمستی قدرت و ثروت اند؟
چرا هر روز باید از خبر آزادی یا برگشت به کار یا پرداخت حِقوق‌های معوقه عزیزانمان در هفت تپه خوشحال باشیم؟ مگر آن حق ذاتی کارگران نیست. چرا نباید یکبار از خبرِ برخورد سخت با مفسدین اقتصادی و سهام داران فاسد خوشحال شویم، یا جای باتوم و سرخیِ گازاشک اور را در چهره آنان ببینیم؟
هر روز هر ماه خبر از دستگیری فلان تروریست و فلان سرکرده بزرگ تبهکاری در خارج از مرز‌ها را می‌شنویم و به خود می‌بالیم از چنین سربازان گمنامی که در سکوت اینچنین امنیتمان را تامین می‌کنند. اما سوال اینجاست که چرا پرونده آشکار فساد در سازمان خصوصی سازی که جان و مال و سفره قشر عظیمی از مردم را نشانه رفته است، نمی‌بینیم و به آن پرداخته نمی‌شود، چرا پرونده مصوب اصلی این واگذاری‌ها در دادگاه علنی برگزار نمی‌شود تا مرحمی باشد برای کارگران این مرز و بوم و امیدوار باشند بر محکمه انقلابی.
چرا نمایندگان مدعی، انقلابی گری در مجلس سعی در اصلاح موانع و مشکلاتی که در اصل ۴۴ میباشد را ندارند تا دیگرشاهد این نوع واگذاری‌ها و مشکلاتی که برای جامعه و کارگرانش به وجود می‌آورد نباشیم.
نقش سازمان بازرسی، کمیسیون‌های مجلس، دادستان کل کشور و حسابرسی کل کشور در حال و گذشته هپکو و هفت تپه، چه بود و چیست؟
به هر حال ما کارگران شرکت هپکو، خود و دیگر کارگران کشور را در کنارِ کارگران انقلابی هفت تپه می‌بینیم، و امیدواریم روزی فرا برسد که کارگران آسوده خاطر باشند و مسببین این روز‌ها در استرس و تحت تعقیب. بدانیم که خداوند وضعیت مردم را تغییر نمی‌دهد تا زمانی که آن‌ها آنچه را که در خود هستند تغییر دهند.
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۱۱:۱۷ - ۱۳۹۹/۰۸/۲۴
پاسخ
وقتی در این مملکت کار دست اهلش نباشد همین است
ارسال نظرات