کلاف سر در گم در دانشگاه فرهنگیان

متاسفانه با گذشت تقریبا ۹ سال از در اجرای سند تحول بنیادین دانشگاه فرهنگیان، شاهد حال وخیم دانشگاه فرهنگیان هستیم که ریشه همه آن در سو مدیریت دانشگاه فرهنگیان است.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهدی خاکسار؛ با شنیدن نام دانشگاه فرهنگیان، تربیت معلم و اهمیت و ضرورت آن در ذهن ما نقش می‌بندد و با شنیدن نام تربیت معلم، بزرگانی، چون شادروان احمد آرام، فروزانفر و ... هم چنین بعد از انقلاب درخشانتر ازدوران قبل انقلاب، شهیدانی، چون رجایی و باهنر و ... در ذهن ما خطور میکند واقعا چه باور و اعتقادی به این امر مهم داشتند که با تلاش و جدیت توام با علاقه قلبی در این مسیر قدم نهادند بطوری که با تمام کاستی‌ها و نواقص، آنچه امروز شاهد هستیم به یادگار گذاشتن این میراث گرانبها و مسئولیت سنگین ما در نگهداشت این سرمایه و انتقال آن به ایندگان. باتوجه به نقش بی بدیل نیروی انسانی و معلم در رشد وتوسعه جامعه و در اجرای راهکار ۱۱/۱ سند تحول بنیادین دانشگاه فرهنگیان در راستای استقرار نظام ملی تربیت معلم برای رویکرد آموزش تخصصی و حرفه‌ای تربیت محور با تجمیع مراکز آموزش و پرورش در سال ۱۳۹۰ مصوب شد.

متاسفانه با گذشت تقریبا نه سال از این امر مهم، شاهد حال وخیم دانشگاه فرهنگیان هستیم که ریشه همه آن در سو مدیریت دانشگاه فرهنگیان می‌باشد چرا که:

۱) از بدو تاسیس تاکنون دانشگاه سه دوران مدیریتی را تجربه کرده است (دوران آقای محبی نیا، مجلسی ها، دوران اقای مهر محمدی، دانشگاه تربیت مدرس، دوران آقای خنیفر، دانشگاه تهران) که هیچکدام از تخصص و توام با تجربه معلمی بهره ایی نبردند و نهایت اینکه در تربیت معلم تحصیل کرده و در اولین فرصت با رخت کندن از لباس معلمی به آغوش وزارت علوم پر کشیدند (به قول جامی: ذات نایافته از هستی بخش. چون تواند که بود هستی‌بخش).

۲) با توجه به اینکه هیچ کدام از این روسای دانشگاه و معاونان آن‌ها به منظور مخاطب شناسی حتی یک ساعت تدریس ندارند چگونه می‌توان انتظار داشت از مراکز و پردیس‌های کل کشور اطلاعات درست داشته تا در فرایند تصمیم سازی و تصمیم گیری درست عمل کنند.

۳) اساتید، مدرسان و کارکنان که باید حافظ این فرهنگ صد ساله باشند در فرایند اخذ تصمیم‌های مدیریتی نقشی ندارند بطوریکه شاهد هستیم اولا: مدیران استانی از اعضای غیر هیات علمی و گا‌ها کارمند از سایر دستگاه‌ها انتخاب می‌شوند تا عضو هیات علمی ما را در ان استان مدیریت کنند. ثانیا: از سی مدیر میانی سازمان مرکزی حتی یک سوم ان هم از اساتید و عضو هیات علمی دانشگاه نیستند

۴) هیچ کدام از این مدیران واراداتی، با توجه به اهمیت استراتژیک دانشگاه فرهنگیان و نقش حاکمیتی آن خصوصا تاکیدات مقام معظم رهبری بر اهمیت و نقش استراتژیک دانشگاه فرهنگیان [۱]حاضر نشده اند که به این دانشگاه انتقال یابند.

۵) بدلیل وارداتی بودن مدیران، تصمیم‌ها سطحی بوده و در این مدت شاهد اجرای تصمیم و برنامه‌های راهبردی دانشگاه نبوده ایم به عنوان مثال: دانشگاه موظف است برنامه‌هایی اتخاذ و اجرا کند تا بیست درصد دانشجویان از نخبگان باشند در حالیکه این عدد به دو درصد هم نمی‌رسد.

۶) بدلیل وارداتی بودن مدیران دانشگاه، مدیران برای حفظ جایگاه خود، دانشگاه را محل تاخت و تاز احزاب و جناح‌های سیاسی کرده، بطوریکه شاهد هستیم: الف) مدیر استانی پس از عزل، در استانی دیگر به عنوان مدیر مشغول می‌گردد ب) بدلیل همراهی با نمایندگان، شاهد راه اندازی و تاسیس مراکز غیر قانونی در شهر‌ها هستیم.

۷) بدلیل وارارداتی بودن مدیران دانشگاه، تعلقی به دانشگاه نداشته و در حفظ و ارتقا جایگاه آن تلاشی ندارند بطوریکه هر روز شاهد هستیم جایگاه دانشگاه تنزل پیدا کرده و شاهد واگذاری ماموریت دانشگاه به سایر موسسات آموزش عالی (نامه وزیر علوم به مقام معظم رهبری و تنزل جایگاه دانشگاه از امر مقدس تعلیم و تربیت به بنگاه کاریابی فارغ التحصیلان، پیام نور و ...) هستیم.

۸) بدلیل سوء مدیریت مدیران دانشگاه هر روز شاهد حاشیه‌های بزرگتر از متن هستیم همانند ماجرای فروش کتاب خود به دانشگاه و تحمیل هزینه سنگین به دانشگاه، قرارداد چند میلیاردی با شرکت وابسته به معاون دانشگاه جهت تولید محتوای الکترونیکی، تبدیل وضعیت ۱۳ نفر از اعضای غیر هیات علمی به هیات علمی در قالب تطبیقی و ...

از مقام عالی وزارت اموزش و پرورش تقاضا داریم با توجه به اینکه امر تربیت معلم تخصصی و مهارت محور بوده از ظرفیت و توان داخل دانشگاه برای مدیریت دانشگاه استفاده کند. چرا که تجربه را دوباره تجربه کردن، نه تنها فقط هزینه بلکه در این امر مهم خسارت محض هست.