دست‌هایی که بوی بهشت می‌دهند/داوطلبان، یاوران مهر و سفیران مهربانی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرزانه فراهانی_انجام کارهای خیرخواهانه و داوطلبانه کمک بزرگی است به همه انسان‌هایی که به تنهایی توان حل مشکلات خود را ندارند و نیازمند یاری دیگران هستند.

در همه جای دنیا دستگیری و کمک به همنوع به ویژه در مواقع بروز بحران‌ها و حوادث مختلف رسمی دیرینه و قدیمی است و  افرادی هستند که به صورت سازمان یافته و منظم به یاری آسیب دیدگان می‌شتابند و اگر همراهی داوطلابانه این افراد نباشد، کنار آمدن با تبعات آن آسیب به مراتب سخت تر از هر وقت دیگری است.

حضور داوطلبانه افراد در غالب تیم‌های امدادی در نقاطی که مردم برای کاهش آلام و رنج‌های خود به مهربانی افرادی گشاده رو و خوش برخورد سخت محتاج هستند نور امیدی است که گرمابخش خانه آسیب دیدگان می‌شود و حس ناب انسانیت و فطرت خدایی انسان‌ها را به تصویر می‌کشد.

چتر حمایت داوطلبان بر سر افراد نیازمند و محروم

روز جهانی داوطلب گرامیداشت تلاش بی وقفه همه افرادی است که کار خیر را به دور از هر گونه چشمداشتی انجام می‌دهند و تمام دلخوشی‌شان لبخند و آرامشی است که در نتیجه این تلاش‌ها به زندگی افراد محروم و آسیب دیده وارد می‌شود.

در مواقع بروز بلایایی چون سیل، زلزله و حوادثی از این دست بسیاری از افراد آسیب‌های متعددی را متحمل می‌شوند و علاوه بر داغ از دست دادن عزیزان خود بی خانمان شده و شرایط روحی و روانی خاصی را تجربه می‌کنند.

در کشور ما ایران در حال حاضر گروهها و تشکل‌های اجتماعی مختلفی به ارائه خدمات داوطلبانه و انسان دوستانه به اقشار آسیب دیده و در معرض آسیب مشغول هستند و جامعه هدف گسترده‌ای را تحت پوشش خدمات و اقدامات داوطلبانه خود دارند.

گره گشایی از زندگی افرادی که هر کدام به نوعی با انواع آسیب‌های اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند و در ادامه زندگی خود با مشکلات بسیاری روبرو هستند علاوه بر اجر معنوی و اخروی که دارد یکی از علل حال خوب داشتن افراد فعال در این عرصه محسوب می‌شود.

دنیای مدرن، تشنه همدلی داوطلبان!

در نتیجه تلاش داوطلبان که اغلب به صورت گمنام و بی کوچکترین ردپایی از نام و نشانی خود مشغول به کار هستند، نشاط اجتماعی در سطح جامعه افزایش پیدا می‌کند و روح انسان دوستی و دستگیری از نیازمندان و محرومان در جامعه دمیده می‌شود و دنیای امروز با همه سختی‌ها و مشقاتی که برای انسان‌ها دربر داشته است، به شدت به این همدلی و همراهی نیازمند است.

ظاهر دنیای مدرن در حال حاضر تنها ظاهری بزک شده با میلیون‌ها انسان رنج دیده و درد کشیده دارد که قلب آن بدون مهربانی و سخاوت افراد داوطلب و خیر از حرکت باز می‌ایستد و امیدی برای زندگی باقی نمی‌ماند.

آنجا که سایه تلاش داوطلبان از زندگی مردم آسیب دیده دور شود و بی تفاوتی حکمرانی کند، روح زندگی پژمرده می‌شود و منش و رفتار افراد از معنویت و انسان دوستی دور شده و تنها مهربانی و هملی افراد خداجو است که می‌تواند روح زندگی را شاد و سرزنده و شاداب نگه دارد.