گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امیرحسین شادمان‌پور؛ جوانان و مردم ایران همواره گمان میکردند و شاید می کنند که در بدنه و سیستم مدیریت عالی این کشور همیشه سخت‌گیری‌ها و تنگ‌نظری‌ها بیش از آن چیزی است که بروز داده می‌شود و اگر در جایی و گوشه‌ای اتفاقی رخ میدهد که حاکی از نگاه آزادانه‌تر و مردمی‌تر از باورهای آنها است و این تنها نتیجه فشار افکار عمومی و رسانه‌ای و فریادهای کوچه و خیابان است که به بار نشسته است.
شاید بخشی حق با ایشان است و معتقدم بخشی اینطور نیست. ما در دهه چهارم انقلاب اسلامی با افرادی در سیستم های مدیریت کشور مواجهیم که نظام را هزینه سلیقه شخصی خویش می کنند. این که می نویسم نظام را مقصود دارایی های مالی و اقتصادی نیست که البته آن هم هست؛ اما در این چند خط استثنائا کاری با آن بخش داستان ندارم.
مقصود از نظام پیکره فکری و معنوی وایدئولوژیک آن است که به مدد متفکران و رهبران پیشرو خود توانسته در عرصه جهانی سخنی برای گفتن و جنگی برای پیروزی داشته باشد. اخیرا مستندی با عنوان غیررسمی از دیدارهای رهبری معظم انقلاب با گروه های مختلف صنفی و حرفهای فعال در کشور از صدا و سیما پخش شد. جدای از اینکه چرا این دست اقدامات بیشتر از این نیستند و گاها آنقدر دیر رخ می دهند سراسر این مستند از بیانات رهبری گواه یک سیره فکری و معنوی پیشرو و همه گیر بود که بدنه مردمی نظام جمهوری اسلامی کمتر زمانی با آن مواجه شده و امکانات وارسی آن را یافته. حضرت آقا در بخش های مختلف از سخنان و بیانات خودشان مکررا بر اصل گفت و گو و نظرخواهی و نظردهی تاکید کردند و شنیدند و پاسخ گفتند.
شیوه مواجهه با بدترین اعتراض ها را تنها در لبخند و پاسخ درخور یافتند و هیچ چیز جز رواداری و همراهی با جمع از خویش بروز ندادند .اینکه ایشان با عقب مانده ترین اعتراضات بدنه مدیریت حاضر و ناظر در نظام از اعتراض به یک فیلم سینمایی گرفته تا بیتوجهی به ظرفیت نیروی جوان داخلی به صورت عمومی و روشن نه تنها همراهی نکردند؛ بلکه به جد محکوم کردند نشان از یک سیره فکری روشن، فعال،آگاه و پیشرو است که باید از مدیران فرهنگی و سیاسی نظام پرسید چرا این چهره به مردم نشان داده نمیشود.
پاسخ اما در همان هزینه کردهای شخصی از منابع عمومی است. پاسخ حقیقت پوشی های حضراتی است که تنها به دلیل باورهای شخصی خود که مشخصا با باورهای فکری رهبری تفاوت های اساسی دارد و هر روزه بیش از پیش بر گرده ملت سوار م یشود میخواهند در بر همان پاشنه ای بچرخد که ایشان به صلاح ملک و مملکت می بینند و کیست که نداند در این بین مقصود از صلاح نه منافع عام که منفعت جمع دوستان و رفقا است..
نظام جمهوری اسلامی یک نظام معترض است و این اصل اساسی شکل گیری نهضت انقلاب اسلامی از ابتدا بوده و خواهد بود. امروز راز ماندگاری این انقلاب در صراحت اش است. امروز باید صریح تر از پیش به نقد تفکرات مدیرانی پرداخت که به اسم نظام جمهوری اسلامی درحال استحاله باورهای فکری و معنوی آن که چیزی استقلال و آزادی و عدالت نیست، هستند و این پیام روشن را به ملت داد که شخص اول مملکت صدای شما را می شنود برای شما دعا می کند و شما را دوست دارد. همه شما را.
اميرحسين شادمان‌پور - دانشجوي كارشناسي ارشد مديريت فناوري اطلاعات دانشگاه تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.