به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو ، محمدحسین صفارهرندی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در برنامه «بدون توقف» با اشاره به اینکه کشور پس از پیروزی و مقاومت مردم در عملیات مرصاد بیمه شد، گفت: این اتفاق فصل نهایی تحکیم موقعیت انقلاب اسلامی بود به گونه‌ای که دیگر بعد از آن هیچ‌گاه شاهد عملیات نظامی علیه ایران نشدیم.
وی در پاسخ به این سؤال که «ظاهرا امام (ره) راضی به پایان جنگ به آن شکل نبودند چرا قطعنامه پذیرفته شد» تصریح کرد: پایان جنگ اصولا زمان پذیرفتن قطعنامه است، ولی چه اتفاقی افتاد؟ بعد از اینکه قطعنامه را پذیرفتیم از غرب و جنوب لشکر مستقیم صدامی‌ها و جریان منافقان حمله کردند، اینکه یک عده دنبال پایان جنگ بودند کدام پایان، پس چرا جنگ از آن طرف ادامه پیدا کرد؟.
این فعال سیاسی در ادامه یادآور شد: اینکه ما ایستاده بودیم و امام (ره) می‌گفت ما زیربار صلح تحمیلی نمی‌رویم و تا زمانی که تأمین امنیت قطعی برای ما نشده است صلح را قبول نمی‌کنیم این بود و به همین دلیل جنگ طولانی شد، ما دنبال رفع فتنه بودیم و می‌خواستیم کاری کنیم که بعد از این دیگر محل تاخ و تاز بی‌سروپایان نباشیم، لذا وقتی قطعنامه را پذیرفتیم امام (ره) فرمودند این کینه‌ها و نفرت به ابرقدرت‌ها و دشمنی که نسبت به شما کینه دارد را در دل‌هایتان انباشته نگه دارید، چون این آخر کار نیست لذا ما صلح را پذیرفتیم، اما آن‌ها چند روز بعد حمله کردند.
وی در خصوص دلائل پذیرش قطعنامه نیز گفت: در روز‌های منتهی به پذیرش قطعنامه در برخی سستی ایجاد شده بود و از جنگ خسته شده بودند، دولت آمادگی حمایت از جنگ نداشت، تجهیزات نظامی‌مان روزآمد نبود، لذا شرایط ایجاب کرد که جنگ ادامه پیدا نکند و امام (ره) فرمودند این جام زهری است که من مجبورم بنوشم، اما یادتان باشد این پایان کار نیست، اما بعضی فکر می‌کنند این جام زهر را در هر دوره‌ای باید به رهبر نوشاند، در حالیکه امام (ره) می‌گوید فکر نکنید این یک انتخاب خوب است چاره‌ای جز آن نیست.
صفارهرندی با اشاره به اینکه حمایت دولت از جنگ در اواخر آن تمام عیار نبود، افزود: یک اشکالاتی هم در مدیریت دولت بود که اصرار داشتند از یک نسخه خاص تبعیت کنند و مردم را خیلی در اداره امور اقتصادی بازی ندهند و مشکل پیدا کردند که البته بخشی از آن طبق اقتضائات جنگ بود، اما می‌شد به گونه‌ای دیگر هم عمل کرد، دوم کمبود‌هایی بود که در عرصه نظامی پیدا کرده بودیم، از طرف دیگر فشار دشمن همه همه جانبه شده بود و مردم خسته شده بودند.
وی در ادامه عنوان کرد:، اما همین مردم آن جایی که احساس کردند این بازی نیست و در عملیات مرصاد می‌خواهند ایران را لگدکوب کنند در مقابل دشمن همانند اول جنگ قیام کردند و به نظر من آن اتفاق فصل نهایی تحکیم موقعیت انقلاب اسلامی بود به گونه‌ای که دیگر بعد از آن هیچ‌گاه شاهد عملیات نظامی علیه ایران نشدیم و کشور بیمه شد.
این چهره سیاسی کشومان با تأکید بر اینکه البته قطعنامه ۵۹۸ کمال مطلوب ما نبود، ولی نسبت به قطعنامه‌های قبل از آن کامل‌تر بود، اظهار کرد: یعنی نسبت به قبل منفعت بیشتری برای ما در آن لحاظ شده بود از این جهت یک بهره خوب ادامه پیدا کردن جنگ این بود که دنیایی که می‌خواست چیزی را به ما تحمیل کند و ما زیربار نمی‌رفتیم ناچار کرد که امتیاز‌های بیشتری برای ما در نظر بگیرد.
صفارهرندی در پاسخ به این سؤال که «برخی عقیده دارند با اینکه ۱۲، ۱۳ درصد بودجه کشور معطوف به جنگ بود، اما اینطور در جامعه وانمود شد که همه بودجه کشور خرج جنگ می‌شود تا مردم مشکلات اقتصادی را در گرو جنگ ببینند» یادآور شد: متأسفانه ما در اواخر جنگ و در دوره‌هایی از جنگ، چون اقتصادمان متأثر از فروش نفت بود و قیمت نفت هم در دوره‌هایی به بشکه‌ای شش دلار رسید، دچار مشکل شدیم در حالیکه پول تمام قارون‌های منطقه در درست صدام بود، لذا این معادله ظالمانه‌ای بین ما و آن‌ها بود.
وی همچنین در پایان توضیح داد: دولت هم نه اینکه بخواهیم متهمش کنیم، اما در محاسبات معمولی خودش می‌گفت نمی‌توانم بیش از این پول برای جنگ خرج کنم، شاید دولت دیگری با محاسبات دیگری می‌توانست هزینه جنگ را هم تقبل کند، اما آن دولت بیش از این توانایی نداشت لذا یکی از مشکلات اواخر جنگ این بود سهمی که برای هزینه‌های جنگ می‌گذاشتیم در قیاس با عراق بسیار ناچیز بود.
وی در پاسخ به این سؤال که «ظاهرا امام (ره) راضی به پایان جنگ به آن شکل نبودند چرا قطعنامه پذیرفته شد» تصریح کرد: پایان جنگ اصولا زمان پذیرفتن قطعنامه است، ولی چه اتفاقی افتاد؟ بعد از اینکه قطعنامه را پذیرفتیم از غرب و جنوب لشکر مستقیم صدامی‌ها و جریان منافقان حمله کردند، اینکه یک عده دنبال پایان جنگ بودند کدام پایان، پس چرا جنگ از آن طرف ادامه پیدا کرد؟.
این فعال سیاسی در ادامه یادآور شد: اینکه ما ایستاده بودیم و امام (ره) می‌گفت ما زیربار صلح تحمیلی نمی‌رویم و تا زمانی که تأمین امنیت قطعی برای ما نشده است صلح را قبول نمی‌کنیم این بود و به همین دلیل جنگ طولانی شد، ما دنبال رفع فتنه بودیم و می‌خواستیم کاری کنیم که بعد از این دیگر محل تاخ و تاز بی‌سروپایان نباشیم، لذا وقتی قطعنامه را پذیرفتیم امام (ره) فرمودند این کینه‌ها و نفرت به ابرقدرت‌ها و دشمنی که نسبت به شما کینه دارد را در دل‌هایتان انباشته نگه دارید، چون این آخر کار نیست لذا ما صلح را پذیرفتیم، اما آن‌ها چند روز بعد حمله کردند.
وی در خصوص دلائل پذیرش قطعنامه نیز گفت: در روز‌های منتهی به پذیرش قطعنامه در برخی سستی ایجاد شده بود و از جنگ خسته شده بودند، دولت آمادگی حمایت از جنگ نداشت، تجهیزات نظامی‌مان روزآمد نبود، لذا شرایط ایجاب کرد که جنگ ادامه پیدا نکند و امام (ره) فرمودند این جام زهری است که من مجبورم بنوشم، اما یادتان باشد این پایان کار نیست، اما بعضی فکر می‌کنند این جام زهر را در هر دوره‌ای باید به رهبر نوشاند، در حالیکه امام (ره) می‌گوید فکر نکنید این یک انتخاب خوب است چاره‌ای جز آن نیست.
صفارهرندی با اشاره به اینکه حمایت دولت از جنگ در اواخر آن تمام عیار نبود، افزود: یک اشکالاتی هم در مدیریت دولت بود که اصرار داشتند از یک نسخه خاص تبعیت کنند و مردم را خیلی در اداره امور اقتصادی بازی ندهند و مشکل پیدا کردند که البته بخشی از آن طبق اقتضائات جنگ بود، اما می‌شد به گونه‌ای دیگر هم عمل کرد، دوم کمبود‌هایی بود که در عرصه نظامی پیدا کرده بودیم، از طرف دیگر فشار دشمن همه همه جانبه شده بود و مردم خسته شده بودند.
وی در ادامه عنوان کرد:، اما همین مردم آن جایی که احساس کردند این بازی نیست و در عملیات مرصاد می‌خواهند ایران را لگدکوب کنند در مقابل دشمن همانند اول جنگ قیام کردند و به نظر من آن اتفاق فصل نهایی تحکیم موقعیت انقلاب اسلامی بود به گونه‌ای که دیگر بعد از آن هیچ‌گاه شاهد عملیات نظامی علیه ایران نشدیم و کشور بیمه شد.
این چهره سیاسی کشومان با تأکید بر اینکه البته قطعنامه ۵۹۸ کمال مطلوب ما نبود، ولی نسبت به قطعنامه‌های قبل از آن کامل‌تر بود، اظهار کرد: یعنی نسبت به قبل منفعت بیشتری برای ما در آن لحاظ شده بود از این جهت یک بهره خوب ادامه پیدا کردن جنگ این بود که دنیایی که می‌خواست چیزی را به ما تحمیل کند و ما زیربار نمی‌رفتیم ناچار کرد که امتیاز‌های بیشتری برای ما در نظر بگیرد.
صفارهرندی در پاسخ به این سؤال که «برخی عقیده دارند با اینکه ۱۲، ۱۳ درصد بودجه کشور معطوف به جنگ بود، اما اینطور در جامعه وانمود شد که همه بودجه کشور خرج جنگ می‌شود تا مردم مشکلات اقتصادی را در گرو جنگ ببینند» یادآور شد: متأسفانه ما در اواخر جنگ و در دوره‌هایی از جنگ، چون اقتصادمان متأثر از فروش نفت بود و قیمت نفت هم در دوره‌هایی به بشکه‌ای شش دلار رسید، دچار مشکل شدیم در حالیکه پول تمام قارون‌های منطقه در درست صدام بود، لذا این معادله ظالمانه‌ای بین ما و آن‌ها بود.
وی همچنین در پایان توضیح داد: دولت هم نه اینکه بخواهیم متهمش کنیم، اما در محاسبات معمولی خودش می‌گفت نمی‌توانم بیش از این پول برای جنگ خرج کنم، شاید دولت دیگری با محاسبات دیگری می‌توانست هزینه جنگ را هم تقبل کند، اما آن دولت بیش از این توانایی نداشت لذا یکی از مشکلات اواخر جنگ این بود سهمی که برای هزینه‌های جنگ می‌گذاشتیم در قیاس با عراق بسیار ناچیز بود.
ارسال نظرات