قحطی در ایران

تا اکتبر ۱۹۱۶، روشن شده بود که بحرانی بزرگ در حال شکل‏گیری است. کفری در گزارشی در ۹ اکتبر ۱۹۱۶ می‏‏نویسد: «افتخار دارم گزارش کنم اوضاع ارزاق در تهران دارد به مسئله‏‏ای جدی تبدیل می‏‏شود؛ به سبب کمبود منابع، قیمت همه چیز خصوصاً گندم، جو، برنج و کاه به شکلی غیرعادی بالا رفته و فقرا به شدت در رنج هستند. صفوف طولانی جمعیت ساعت‏ها ‏‏بیرون دکان‏های ‏‏خبازی به امید خریدن قرص نانی بی‏کیفیت و به قیمتی به شدت گران منتظر می‏‏مانند.