دو دولتِ رقیب در لیبی برای به دست گرفتن حکومت این کشور تلاش میکنند؛ یکی از این احزاب طرابلس را در اختیار دارد و دیگری که جامعه بینالملل نیز آن را به رسمیت میشناسد، بر شهرهای بیضا و طبرق حکومت میکند.
اوضاع سیاسی و امنیتی حاکم بر لیبی بخصوص نفوذ «داعش» به این کشور و احتمال نفوذ آن به کشورهای جنوب اروپا از طریق سواحل لیبی ، جامعه بینالملل را جهت مقابله با این خطر به دو بخش تقسیم کرده است.
کشورهای غربی با ایده دخالت نظامی در لیبی مخالفت می کنند و به جز فرانسه که تمایلی از خود برای این اقدام نشان داده است سایر غربی ها در این باره تردید های جدی دارند؛ تردیدی که شاید مهمترین دلیل آن بازتعریف حوزه منافع فرانسه در شمال آفریقا با چنین اقدامی از سوی غرب باشد.
درگیری دو گروه موسوم به «فجر» و «کرامت» در لیبی سبب سوءاستفاده یک جریان ضعیف یعنی «داعش» شده و احتمال آن میرود که از یک سو این پدیده که تاکنون به صورت یک جریان کمرمق خودنمایی میکرد، بر بخش مهمی از لیبی مسلط گردد و از سوی دیگر وضعیت فعلی، کشورهای آمریکا، فرانسه و انگلیس را ترغیب به مداخله برای روی کار آوردن دولت وابسته نماید.
ارتباط امام موسی صدر و امام (ره) به گونهای بود که وقتی آیتالله موحد ابطحی از ایشان سؤال کرد اگر انقلاب شما به پیروزی رسید، چه کسی را دارید که بتوانید زمام امور را به او بسپرید، امام پاسخ دادند: «رفیق خودت آقاموسی».
زندگی در شهر بندری بنغازی که مقر بسیاری از شرکت های نفتی در آن قرار دارد از زمان اعلان جنگ سرلشکر خلیفه حفتر فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش لیبی برضد شبه نظامیان اسلام گرا، تقریبا متوقف شده است.
کد خبر: ۳۲۳۰۳۱ تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۳/۱۹
تکرار سناریوی مصر اینبار در لیبی؛ یک طرح برای دو کشور
بیش از سه سال پیش، حوادث انقلابگون لیبی با سرعت بالا به وقوع می پیوست، پیروزی های پی در پی و تصرف شهرها مجالی برای اندیشیدن به آینده ی این وقایع برای مردم هیجان زده باقی نمی گذاشت. اما حال؛ جنگ قدرت و درگیری و فقدان امنیت خواب را از چشمان متحیر مردم لیبی ربوده است.