عبدالله مرادی در میزگرد دانشجویی ویژهبرنامه «شانزده آذر»: در ادبیات انقلاب اسلامی، همچنان تاکید بر کار دسته جمعی و تحزب به معنی ریل گذاری برای مطالبات جامعه و کانالکشی برای درخواستهای اجتماعی وجود دارد. امر سیاسی دیگر صرفا در اختیار احزاب و گروههای سیاسی نیست و همگانی شده. اما باید بر این نکته تاکید کنیم که فعالیت سیاسی صرفا باید در اختیار احزاب سیاسی باشد. اما این واقعیت ممکن است در برخی جاها منفی باشد مانند ایفای نقش سلبریتیها که یک آسیب است، اما از این آسیب گریزی نیست. فعالیت سیاسی مشخص در انتخابات مانند ارائه فهرست انتخاباتی و معرفی کاندیدا به مردم در اختیار احزاب است و ورود هر مجموعه و نهاد صنفی و تخصصی در عرصه سیاسی طبق قانون موجود ممنوع است.
عبدالله مرادی، مدیرکل دفتر امور سیاسی وزارت کشور در میزگرد دانشجویی ویژهبرنامه «شانزده آذر»: در کشور ما حزب و گروه سیاسی یک نهاد وارداتی متاثر از گفتمان مدرن بوده چه از نوع گفتمان سوسیالیستی و چپ و چه از نوع گفتمان محافظه کاری، لیبرالیسم و راست. به جای اینکه ما در کشورمان شاهد احزاب گسترده باشیم که رسانههای مختلف داشته و دارای یک گفتمان فکری و ایده حکمرانی مشخص هستند، متاسفانه در موارد متعدد به سمت محافل سیاسی و حلقههای بسته سیاسی سوق پیدا کرده است. در همه نظامهای سیاسی مدرن، حزب یک کارکرد تاثیرگذاری بر حکمرانی و ایفای نقش مستمر بر نظام سیاسی است. متاسفانه در عمده موارد احزاب ما تبدیل شدند به ستادهای انتخاباتی. این آسیب اثرات خودش را بر امر مهم مشارکت در انتخابات برجای گذاشته است.
علی بزرگخو، دبیر اسبق اتحادیه تحکیم وحدت، در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «بازگشت به جنبش دانشجویی جریانساز»: در دولت فعلی ما یک همراهی جدی از سمت وزارت علوم را با تشکلهای دانشجویی نمیبینیم. به صورت کلی واقعیت این است که در فضای فعلی مسئله از تشکلهای دانشجویی در حال دور شدن است. ظرفیت سیاسی انقلاب اسلامی در دانشگاه را اساسا تشکلهای دانشجویی نگه میدارند و حتی اساتید و مسئولین دانشگاه از صحنه اغتشاشات سال قبل فرار کردند و از دفتر خود خارج نشدند. انتظاری که از دولت میرود این است که معاونتهای فرهنگی در اجرای برنامههای فرهنگی دخالت نکنند و امکانات و زیرساختهای لازم در اختیار تشکلهای دانشجویی گذاشته شود. معاونتهای فرهنگی به صورت عمده تصدیگری میکنند با اجرای برنامههای مناسبتی و... که خودشان هم تبدیل به کنشگر شدند! طبیعتا وقتی امکانات به آن سمت برود جنبش دانشجویی میشود یک عامل درجه دو که فقط موجود باشد و دولت متهم به حذف آن نشود.
علی بزرگخو، دبیر اسبق اتحادیه تحکیم وحدت در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «بازگشت به جنبش دانشجویی جریانساز»: رشد فضای جهادی و هیئات دانشجویی اتفاق مبارکی است، اما وقتی امر سیاسی به فضای رسانهای برونسپاری شود، طبیعی است آن انرژی که میخواهد در فضای سیاسی آزاد شود در دیگر فضاها آزاد شود. وزارت علوم و دولت قبلی برونسپاری را دنبال میکردند. افراد لیدر اغشاشات دانشگاهی به ادمین کانالهای ضد انقلاب متصل میشوند، چون مرجعیتزدایی سیاسی از فضای دانشگاه انجام شده. انرژی دانشجوهای دغدغهمند در جای دیگری آزاد میشود، چون هیئت و گروه جهادی عمدتا غیرسیاسی بود توانست پذیرای انرژی آزاد شده باشد.
امیرحسین فیضی، مسئول اسبق بسیج دانشگاه صنعتی سهند در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «بازگشت به جنبش دانشجویی جریانساز»: به نسبت سال های گذشته با پتانسیلهای خوبی در جریان دانشجویی روبرو هستیم از جمله قدرت تحلیل و حریت بیشتری برای آزاداندیشی مخاطب در صحنه وجود دارد. اما جایی که جنبش دانشجویی در مقام نقش آفرینی از جمله در سطح ملی باشد، حرکتهای گذشته را نمیبینیم و صدای بلندی از جریان دانشجویی به گوش نمیرسد. در جنبش دانشجویی دچار یک سکون و سکوتی هستیم. من از کلیدواژه بی هویتی برای برای این مسئله استفاده می کنم.
زهرا عظیمی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا (س) در برنامه «شانزده آذر» با موضوع بازخوانی تجارب و عملکرد تشکلهای دانشجویی در آشوبهای ۱۴۰۱: ما مواجهههای مختلفی میدیدیم با قشری که خودشان را معترض مینامیدند. از گل دادن تا برگزاری جلسات هماندیشی با طرف مقابل. وقتی بحث حوزه زنانی شروع شد و ناظر به جامعه بود، افراد مذهبی، مسلمان و انقلابی هم با این مسئله همزادپنداری کردند که شاید از دلسوزی هم بوده باشد. این درک مشترک و ظاهری اتفاق افتاد و ما جریان انقلابی را با جریان معاند که خواهان اسلام نیستند و هدفشان به آشوب کشیدن است، آشنا نکردیم.
🔸غفلت جریان انقلابی از آموزش ضمنی و پرورش افکار باعث شد جریان انقلابی سردرگم باشد؛ و نتوانستند واکنش درست را در وهله اول نشان دهند. در دوره همهگیری کرونا، با وجود آموزش مجازی، اما شاهد فقدان آموزش ضمنی و غیررسمی بودیم که در شاکله جمعیت نقش موثری دارد.
علیرضا عسگری، جانشین بسیج دانشجویی دانشگاه شریف در برنامه «شانزده آذر» با موضوع بازخوانی تجارب و عملکرد تشکلهای دانشجویی در آشوبهای ۱۴۰۱: اتفاقی که سال گذشته افتاد علی رغم اینکه یک جبههگیری سیاسی را نشان میداد، ابداً به لوازم یک حرکت سیاسی آینده دار و جهتمند پایبند نبود. یعنی نه ایدهای برای مشارکت و گفتوگو با قدرت داشت و نه خیلی عزم و توان براندازی را داشت. ایده محوری نداشت و دقیقا حرف مشخصی نبود. تفاقات کوتاه چند ثانیهای و چند دقیقهای در دانشگاه شریف، بازتاب زیادی پیدا میکرد و یک هفته صحنه دانشگاه و کشور را به دنبال داشت اما به پشتوانهای متصل نبود.طبقه اجتماعی که درگیر این قضایا شده بود، دغدغهاش سرریز ذائقه مرفهان بود و در مقایسه با حوادث سال ۹۸ مورد اقبال کل جامعه نبود. اولین واکنشها بین دانشگاهها از شریف شروع شد و طبقهای که رنج و خطر به دست آوردن چیزی را ندیده با فراغ بال به معضلات فرهنگی وارد میشود.
سیدحسن موسوی فرد، دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی در مصاحبه با برنامه «شانزده آذر» با موضوع «تشکل دانشجویی، بستر خودسازی یا آسانسور ترقی؟»: تشکیلات یک نوع حمایت و مشروعیت برای افراد میسازد و از طرفی یک دسترسیهای ویژه در اختیار برخی قرار میدهد که این دسترسیهای ویژه بعدا مسئلهساز میشود. بالاخره یکی از کارکردهای تشکل دانشجویی کادرسازی برای انقلاب هست. نخبه سیاسی کسی است که اثربخشی داشته باشد نه رانت و دسترسی. باید فرصت دویدن به بچهها داده شود نه اینکه سوار ماشین شوند تا آماده شوند برای اداره کشور.
پیام مرادی، دبیر اسبق اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «تشکل دانشجویی، بستر خودسازی یا آسانسور ترقی؟»: سه مبنا برای قضاوت داریم، برخی بر اساس منافع تصمیم میگیرند، برخی با احساسات و برخی بر اساس ارزشها. تشکلهای دانشجویی یکی از معدود گروههایی هستند که واجد پرداختن به موضوعات از منظر ارزشها هستند. دوگانهای بین منعفت و هزینه است. افراد اهل منفعت در هر نقطهای باشند به گام بعدی نگاه میکنند.
علی ریاحی پور، معاون سیاسی اسبق بسیج دانشگاه تهران، در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «تشکل دانشجویی، بستر خودسازی یا آسانسور ترقی؟»: صرف گرفتن مسئولیت پله کردن تشکل نیست. اما میبینیم در برخی از اتخاذ مواضع که انگار یک طراحی قبلی پشت برخی اتخاذ مسئولیتها هست. اصل وجود چنین رفتارهای را نمیتوان منکر شد. یک سری آدمها ارزشها را به مسلخ برده و بهانه کردند، دعوای آنها از جنس مبتنی بر انانیت است نه دعوای توحیدی. بعضی اوقات در صحنه انتخابات تشکلها طوری اتفاقات را دوستان طراحی میکنند با زدوبندها و لابیها که انگار وزارتخانه است نه تشکل.
محسن غلامی، مسئول سابق گروه جهادی شهید وزوایی بسیج دانشگاه شریف، در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «اردوی عمرانی یا جهاد برای فقر زدایی؟»: ما همیشه در کار عمرانی چند اصل داشتیم، از جمله گره زدن ما و مردم منطقه به تولید و پیشرفت در کشور. کار عمرانی این همدلی را خیلی خوب رقم میزند. اگر همراهی مردم نباشد هدف اصلی کار عمرانی محقق نشده است. کار آموزشی در اردوی جهادی خیلی کار با بهرهای است و از نقطه مزیتهای جدی گروه جهادی دانشجویی همین کار آموزشی کردن است.
محسن غلامی، مسئول سابق گروه جهادی شهید وزوایی بسیج دانشگاه شریف، در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «اردوی عمرانی یا جهاد برای فقرزدایی؟»: ما اگر فکر میکنیم هدف از اردوهای جهادی فقط قرارگیری در یک فضای معنوی باشد، آن فعالیت عمرانی یا فرهنگی اثری در منطقه نخواهد گذاشت. ذهنیت دانشجو و هدف اگر این باشد که باید پیشرفت منطقه را همراه با مردم آن منطقه رقم برنیم، اهداف دیگر هم احصاء میشود. در این حالت دانشجو مسئولیت بزرگی روی دوش خود میبیند، برای پیشرفت کشور و افزایش تولید.
محمدسجاد بهرامی، مسئول سابق گروه جهادی شهید عباسپور در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «اردوی عمرانی یا جهاد برای فقرزدایی؟»: یکی از آسیبهایی موجود برای گروههای جهادی، فقط روی فعالیت عمرانی متمرکز بودن است. گروه جهادی دانشجویی چند مولفه دارد که آن را با سایر گروهها متمایز میکند. جهادگران دانشجو جوان بوده و ذهن پویا و خلاقی دارند همچنین ویژگی حلقههای میانی را نیز دارند. ارتباط با مردم منطقه و ایجاد گفتمان جهادی میتواند رسالت اصلی دانشجویان جهادگر باشد.
سیدرحیمزاده، عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «پارلمان و دانشجویان»: مهمترین اثر جنبش دانشجویی در انتخابات بالا آوردن مطالبات حقیقی است که کشور به آنها نیاز دارد. در فضای انتخابات ایدهها شنیده میشود. درباره ورود مصداقی اختلاف نظر هست. جنبش دانشجویی همیشه خودش را از افراد جدا کرده و صرفا گفتمان و ایدهها را مشخص میکند و نباید خودش را منحصر به یکسری افراد بکند. کار ما صلاحیتسنجی نامزدهای انتخابات نیست بلکه کار ما ساخت ابزاری برای صلاحیتسنجی است. باید معیار بگذاریم که نماینده خوب کیست و ماهیگیری را به مردم یاد بدهیم تا مردم با یک دید باز انتخاب کنند، ممکن است تمام جامعه با تفکر ما یکسو نباشد.
امین سلیمی، دبیر اسبق شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور در برنامه شانزده آذر با موضوع «مسئلهمحوری و مطالبهگری در تشکلهای دانشجویی»: امر سیاسی امری غیرتخصصی نیست. خود مسئله محوری گاهاً به ضد خودش تبدیل شده و راهزن بوده که اینها آسیب این مسیر است، اما مسیر دیگری وجود ندارد. اوایل دهه نود، بحثی بسیار بین تشکلهای دانشجویی مطرح شد و آن هم فاصله گرفتن کنش و ادبیات تشکلهای دانشجویی از مردم بود. انکار کلیت موضوع مسئله محوری تشکل را دوباره دچار همان زیست گلخانهای و مفهوم انتزاعی آن میکند.
محمد اسکندری، دبیر سابق جنبش عدالتخواه دانشجویی در برنامه شانزده آذر با موضوع «مسئلهمحوری و مطالبهگری در تشکلهای دانشجویی»: مسئله محوری لزوماً ارائه کردن راه حل نیست. وظیفه ذاتی دانشجو به آن معنا ارائه دادن راه حلهای سیاستگذارانه نیست. بلکه عینکی است که در مقام تحلیل و طرح مسئله میتوان داشت. شروع ادبیات مسئله محور از آنجایی شکل گرفت که ما امروز کمتر طرح سیاسی را میتوانیم پیدا بکنیم که عاری از نگاه سیاستگذارانه باشد. مسئله محوری ابزاری برای پختهتر شدن طرح سیاسی است.
محمد ناصربخت، مسئول سابق هیئت شهدای گمنام دانشگاه علم و صنعت در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «نگاهی به فعالیتها و رسالت هیئتهای دانشجویی»: بوم هر دانشگاه اقتضا و شرایط خاص خودش را دارد. هیئت چه در باب افزایش معنویت و چه برای رشد استعدادها و چه از جهت ایجاد بستر وحدت و اخوت مشترک، ساختار بهینه ما است.
امین شریفی، مسئول سابق هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «نگاهی به فعالیتها و رسالت هیاتهای دانشجویی»: اتفاقات، ریزشها و رویشها باید در چیدن جهتگیری هیئت مشخص شود. در مطرح کردن سیاستها و راهبردها باید یک اولویت بندی داشته باشیم که این ممکن است دانشگاه به دانشگاه متفاوت باشد. ما در هیئت عضو ثابت نداریم، در نتیجه وقتی بدنه دانشگاه به هیئت دانشجویی نگاه میکنند یک تعلقی میبینند، چون هئیت در عرض یک تشکل خودش را تعریف نمیکند.
امین شریفی، مسئول سابق هیأت الزهرا (س) دانشگاه شریف در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «نگاهی به فعالیتها و رسالت هیاتهای دانشجویی»: مخاطب هیات هم دانشجویان و اساتید هستند و هم فارغ التحصیلان و خانواده آنها. هیات یک نوعی حلقه واسط بین دانشگاه و جامعه است. هفتاد درصد مخاطبان هیات از جامعه دانشگاهی است و نشان دهنده زنده نگهداشتن این مخاطب است.
محمد ناصربخت، مسئول سابق هیات شهدای گمنام دانشگاه علم و صنعت در برنامه «شانزده آذر» با موضوع «نگاهی به فعالیتها و رسالت هیاتهای دانشجویی»: بنا نهادن چنین نهادی، اداره کردن آن و اولین مخاطب چنین نهادی با دانشجو است. علاوه بر دانشجویان، اساتید دانشگاهی و قشر فرهیخته دانشگاه مسئله ما در هیئت هستند و اینها خلاق، فکردهنده و مسمتع اول این جلسه هستند. از سرشار شدن محتوا برای پرشدن این مخاطب ما به مخاطبان عموم جامعه هم میرسیم.