وقتی جیره و مواجب هنگفت مشاور اقتصادی با مدرک «تاریخ» قطع می‌شود

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «فیاض-ز» در روزنامه اعتماد نوشت: «دولت آقای رئیسی گویا در میانه سخت‌ترین شرایط اقتصادی، تصمیم به جراحی اقتصاد گرفته است! من در نوشته‌ای خطاب به رئیس‌جمهور پیش‌بینی کرده بودم که بدون توافق برجام ماه عسل این دولت انقلابی به نوروز نخواهد رسید. از این بابت که پیش‌بینی‌ام درست بوده خوشحال نیستم» ...

وی می‌افزاید: «بهتر آن بود که در فقدان اعتماد به نهاد‌های حکومتی، دولت برای پیشبرد منویات خود جلسات عمیق و موثری با اصحاب و مراجع متنفذ برگزار می‌کرد تا صدایش با وضوح بیشتری به گوش مخاطبان می‌رسید. اما این کدام دولت انقلابی در جهان است که خود را محتاج اندیشه و تامل و تعاطی افکار بداند؟ آن‌ها برای تغییر جهان آمده‌اند و ضرورتا چرخ را باید خود از نو بسازند؟!

عمده شاخص‌های اقتصاد سیاسی نشان می‌دهد دولتی که در کمتر از یک سال با این حجم از بی‌اعتمادی عمومی روبرو شده، قادر به انجام ماموریت‌های بزرگ نیست؛ لذا پیشنهاد من آن است تا دیر نشده، اصلاحات مورد نظر را به توفیق در عرصه‌های بین‌المللی گره بزنید. با موفقیت در فرجام برجام امید، حلقه مفقوده در زندگی مردم این سامان را به آن‌ها برگردانید. با این کار هم منابع عظیمی تامین می‌شود و هم اصلاحات مورد نظر با درد کمتری به انجام می‌رسد.

تجربه آبان 98 نشان داد چگونه بحران می‌تواند گسترش یابد. عمده شورش‌ها و اعتراضات در شهر‌های کوچک و دورافتاده یا حاشیه‌نشین صورت گرفت. نکته مهم در این شورش‌ها، فقدان نیروی موثر سیاسی و طبقه متوسط احیاکننده ارزش‌های دموکراتیک بود. مردمی که نه برای مطالبات سیاسی یا رویا‌های فرهنگی و اجتماعی به پا خاسته‌اند؛ بلکه توده‌های عصبانی و غیرمنسجم با هدف تامین نان میداندار شدند. نباید تجربه امنیتی و نظامی 98 تکرار شود».

در پایان این نوشته آمده است: مشکل دیگر دولت آقای رییسی آن است که برای انجام بزرگ‌ترین جراحی اقتصادی تاریخ ایران، از دانشجو‌های سال اول پزشکی بهره می‌برد! نمی‌گویم از بانیان وضع دیروز استفاده کنید - که البته دوستان شما برای از کار انداختن مزیت‌های آن دولت از هیچ اقدام غیر اخلاقی و غیرملی دریغ نکردند-، اما در جناح راست و حتی در بین نیرو‌های نظامی و امنیتی ده‌ها مدیر باکفایت یافت می‌شوند. نمی‌توان با وزرایی که الفبای اداره نهاد‌های بزرگ و ملی را در خواب هم ندیده‌اند به این مهم دست یافت.

آقای رییسی! شما با این دست از همکاران، بزرگ‌ترین لطمه را به خودتان زده‌اید. قرار نیست ایران را به کمیته امداد بدل کنیم. مدیرانی که با ذهنیت تبدیل ایران به میدان کمیته امداد آمده‌اند هم دشمن ایرانند و هم مخل اهداف‌تان».

طنز خنکی است که یک کارشناس کم سواد تاریخ، به عنوان مشاور در کنار وزرای صمت و رفاه و کار و... لانه کند و سال‌ها پول و امتیازات مفت بگیرد، و با این وجود، به رئیس دولتی که برای جمع کردن افتضاحات آن مدیریت لاف زن و بی‌کفایت کمر همت بسته، بگوید «چرا برای انجام جراحی بزرگ، از دانشجو‌های سال اول پزشکی استفاده می‌کنید؟»! لابد آقای رئیسی باید امثال همین عتیقه‌های مفت‌خورد را ابقا می‌کرد تا در قواره جراح متخصص، مابقی اقتصاد را هم به نابودی بکشانند!

امثال این شبه کارشناس، نیست که سراسر عمر یک دولت 4 یا 8 ساله را «ماه عسل» می‌پندارند، حالا هم بدون رودربایستی می‌نویسند ماه عسل دولت رئیسی زود تمام شد و من این پیش‌بینی را کرده بودم. مرحبا جناب نابغه! مراقب باشید با این نبوغ، شما را ندزدند! نبود مسئولیت دولت برای نوکری مردم و شانه گذاشتن زیر بار‌های سنگین است و نه تبدیل تمام دوره مدیریت به ماه عسل!

درباره لاف «فقدان اعتماد به نهاد‌های حکومتی» هم جناب مشاور بیکار شده، بی‌اعتباری طیف متبوع خود را که در ماه‌های پایانی مدیریت متبوع‌شان، محبوبیت آن‌ها به زیر 6 درصد رسیده بود، به اعتبار و محبوبیت نظام و دولت نسبت می‌دهد؛ و حال آن که اعتبار نظام در مراسم تشییع شهید سلیمانی به نمایش درآمد و تمام تبلیغات منفی غرب و غربگرایان را تحقیر کرد. در موضوع اصلاحات اقتصادی اخیر هم، دولت اگر مانند دولت سابق فاقد عقبه اجتماعی بود، هرگز جرأت نمی‌کرد به این تغییر بزرگ در ساماندهی و بازتوزیع یارانه‌ها نزدیک شود. اما صداقت و تدبیر دولت موجب شد کاری که چند برابر ماجرای بنزین تبعات داشته باشد، با همدلی و همراهی و اعتماد مردم و با کمترین بحران امنیتی آغاز شود.

آیا تفاوت این اقدام از سر دلسوزی و خیرخواهی و آمیخته به احترام نسبت به شعور مردم با تفاوت رئیس دولتی که خودش هم صبح جمعه خبردار می‌شد بنزین گران شده و به مردم پوزخند می‌زد و لج آن‌ها را درمی‌آورد، قابل فهم نیست؟

بی‌کفایتی از این بالاتر که مردم را غافلگیر کنیم و پس از 4 سال حذف سهمیه‌بندی (و بسترسازی برای قاچاق 144 هزار میلیاردی) ناگهان قیمت را سه برابر کنید، بدون این که باور به جبران تبعات داشته باشید؟ بی‌کفایتی آن قدر بزرگ بود که علی مطهری، جرأت دشمن به ترور شهید سلیمانی را به این بی‌تدبیری دولت مدعی تدبیر نسبت داد.