گزارش|
به گزارش خبرنگار گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، هندوستان، زادگاه ادیان بودایی و هندو و سیک است. بر اساس روایات متعدد، راجه مالابار از مناطق جنوب غرب هندوستان، در زمان حیات پیامبر اسلام (ص)، نمایندگانی به حجاز فرستاد که بعد از وفات آن حضرت به مدینه رسیده و مسلمان شدند. نخستین گام‌ها در ورود اسلام به هند از سوی بازرگانان مسلمان برداشته شده است. ارتباطات تجاری هند، با کشور‌های مسلمان زیاد بود و مسافرت تجار مسلمان باعث ایجاد آشنایی مردم هندوستان با اسلام بود. تعداد مسلمانان در هند حدود دویست میلیون نفر گزارش شده است و این یعنی مسلمانان تقریبا یک چهارم از جمعیت این کشور را به خود اختصاص داده‌اند. جامعه‌ای که هند را به استقلال رساند، همین طبقات پایینی بودند که در تظاهرات علیه بریتانیا شرکت می‌کردند، مسلمانان نیز در این نهضت یکی از پیشتازان مبارزات بودند، اما اکنون همان مردم تحت فشار قرار گرفته اند و هیچ کس از حقوق آنها دفاع نمی‌کند.
در قانون اساسی هند به مسئله تنوع نژادی، قومی و مذهبی صراحتا اشاره شده است و همه باید در برابر قانون مساوی باشند، اما حوادث اخیر نشان می‌دهد با آنچه به تدریج به وجود آمده و پس از روی کار آمدن حزب بی. جی. پی و دولت مودی تشدید شده، هند از رویای اولیه در حال دور شدن است. در قانون اساسی هند، خلأ‌های زیادی وجود دارد و این خلا‌ها موجب شده است حزبی افراطی مانند "بهاراتیا جاناتا پارتی" بر سر کار آید، حزبی که در مخالفت با حجاب و مسلمانان، قانون تصویب میکند. در واقع، فراخوان‌های آشکار برای نسل‌زدایی علیه مسلمانان و هم چنین درگیری‌های خشونت‌آمیز علیه آنان به امری عادی در هندوستان تبدیل شده است.
در سال‌های اخیر، اسلام هراسی در مناطق مختلف هند گسترش یافته است و به بالاترین میزان خود رسیده است. افزایش تبلیغات ضد اسلامی، نفرت علیه مسلمانان، نقض حقوق مسلمانان و متهم کردن آنها به گسترش ویروس کرونا در هند و اقدام پلیس علیه دانشجویان و فعالانی که در تظاهرات مسالمت آمیز علیه اصلاحات بحث برانگیز قانون شهروندی شرکت کرده بودند، همه نمونه‌های اسلام هراسی در هند در طول سال گذشته هستند.
محسن روحی صفت معاون پیشین دفتر مطالعات سیاسی و معاون سفیر ایران در پاکستان و هند در گفتگو با خبرنگار دانشجو بیان کرد: هند، علیرغم نداشتن مرز خاکی با جمهوری اسلامی ایران، با توجه به سابقه ارتباطات و حوزه تمدنی ایران و قرابت‌های فرهنگی و تاریخی متعدد، تا حدودی به عنوان کشور همسایه ایران از آن یاد میشود. هند ضمن شریک بودن با ما در چندین موضوع، این شراکت‌ها ایجاب میکند بین دو کشور مشورت‌های نزدیک صورت بگیرد. سفر به هند باید ازودتر از این‌ها اتفاق می‌افتاد و حتی شاهد تاخیر نیز هستیم.
دیپلمات پیشین کشورمان در ادامه اظهار داشت: کریدور شمال-جنوب برای ایران و هند بسیار مهم است؛ برای ایران از این لحاظ که بحث ترانزیت را به همراه دارد و برای هند، کوتاه شدن مسیر و دسترسی به کشور‌های شمال اروپا و روسیه را؛ آنچه راجع به کریدور شمال-جنوب جای سوال دارد، بحث تکمیل نشدن قطعه‌ای از این راه ترانزیت در آستارای ایران و آستارای آذربایجان است که باید این قطعه از طریق راه آهن متصل میشده است، ولی به تعویق افتاده و همچنان برای به ثمر رسیدن این قطعه، در حال کار برروی آن هستند. بحث‌های سخت افزاری مربوط به بندر چابهار نیز به پایان رسیده، ولی تحولات افغانستان نیز این موضوع را تحت تاثیر قرار داده است.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: سابقه گروه‌های افراطی در هند به قبل از استقلال این کشور برمیگردد و مهاتما گاندی، بنیان گذار استقلال هند هم قربانی این افراطی گری‌ها شد؛ زیرا او مصلح بین مسلمانان و هندو‌ها بود و به خاطر همین مصلح بودن مورد هدف قرار گرفت و ترور شد. امیدوارم دولت هند با تحت فشار گذاشتن حزب "بی جی پی" و افراد منتسب به آن، موضع مناسبی نسبت به این گروه‌های افراطی و افراد نشان دهد.
ارسال نظرات