آمار کودکان کار در تهران به شدت رو به افزایش است / استثمار باندها از کودکان خیابانی آبروی نظام را می‌برد

امان الله قرائی مقدم جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، حامد نکوقدم- اظهار کرد: از چند سال پیش تا کنون که گاهی در جلسات مشترک شهرداری، نیروی انتظامی و ... حضور پیدا می‌کنم، درباره افزایش تعداد کودکان کار در شهر تهران اعلام خطر شده است.

وی تصریح کرد: بیشتر کودکان کار حاضر در پایتخت را کودکان افغانستان، پاکستان، بنگلادش و تعداد کمی هم از کودکان هندی تشکیل می‌دهند و روز به روز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود و صدمات سیاسی زیادی را برای کشور ایجاد می‌کند.

این جامعه شناس در ادامه اضافه کرد: حضور کودکان کار در جامعه یک نوع ناهنجاری را ایجاد کرده است و این نوع ناهنجاری‌ها و دیدن بچه‌ها و به ویژه دختران کوچکی که در بین این کودکان کار دیده می‌شوند، صدمات روحی و روانی زیادی را متوجه مردم می‌کند.

قرائی مقدم همچنین خاطرنشان کرد: مردم نمی‌دانند که اغلب کودکان کار ایرانی نیستند و به همین دلیل این بی‌اطلاعی اثر سیاسی بدی بر روح و روان آن‌ها می‌گذارد و مردم می‌گویند که چطور کشوری مثل ما اینقدر کودک کار و خیابان دارد.

وی اضافه کرد: به عنوان یک جامعه شناس موافق مسئله رد مرز کردن کودکان اتباع خارجی غیر ایرانی از کشور هستم و برای کاهش صدمات روحی و روانی مردم و همینطور صدمات سیاسی که متوجه کشور خواهد شد این موضوع هر چه زودتر باید تعیین تکلیف شود.

عملکرد نهادهای فعال در حوزه کودکان کار موفقیت آمیز نبوده است 

این جامعه شناس همچنین یادآور شد: بر اساس یک نظریه‌ای در مکتب اصالت وجود، ما با دیدن افراد ضعیف مثل کودکان کار غم آن‌ها را احساس می‌کنیم و غمگین می‌شویم و بنابراین معتقد هستم که کودکان کار اتباع خارجی که بيشترين تعداد کودکان کار را شامل می‌شوند، به کشور خود برگردند.

قرائی مقدم تاکید کرد: از آنجا که بسیاری از کودکان کار غیر ایرانی بدون خانواده خود به ایران می‌آیند و خانواده‌ای در اینجا ندارند و تعهدی برای آن‌ها وجود ندارد، به صورت یک سلول مخرب در جامعه انواع آسیب‌های اجتماعی مثل خرید و فروش موادمخدر، فحشاء و ... را در جامعه ایجاد کنند و به همین دلیل باید رد مرز شوند.

وی اضافه کرد: تعداد کودکان کار آنقدر زیاد شده که مسئولان دیگر نمی‌توانند ساماندهی کنند و باندهایی وجود دارد که از این کودکان سواستفاده می‌کنند و آن‌ها را مورد استثمار قرار می‌دهند و این آبروی حکومت و نظام را در خطر قرار داده است.

این جامعه شناس همچنین یادآور شد: اقدامات و طرح‌هایی که نهادهای مختلف مثل بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی "ره"، شهرداری و ... تاکنون برای ساماندهی کودکان کار اجرایی کرد‌ه‌اند کافی و موفقیت آمیز نبوده و باید برای این کودکان با توجه به شرایطی که در آن قرار دارند برنامه ریزی شود.

قرائی مقدم اضافه کرد: برخی از کودکان کار پدر و مادر دارند اما به دلیل فقر و مشکلات اقتصادی خانواده به کار در خیابان روی می‌آورند و عده‌ای هم تک سرپرست و بدسرپرست همچنین بی‌سرپرست هستند و برای گذراندن زندگی در خیابان ها کار می‌کنند.

وی تصریح کرد: وزارت رفاه و همچنین سازمان تامین اجتماعی باید به فکر کودکان کار باشند و اصلا معنی اصلی اینگونه نهادها یعنی رسیدگی به زندگی افردای است که سرپرست موثر ندارند و در واقع وظیفه دستگاه‌های مذکور رسیدگی به کودکانی است که آینده این کشور را می‌سازند و باید آن‌ها را تحت حمایت و آموزش قرار بدهند.