روحانیت شیعی باید پرچمدار حرکت‌های مطالبه گری و عدالتخواهی باشد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امین کمالی، دبیر سابق جنبش عدالت خواه دانشجویی دانشگاه زابل؛ جمهوری اسلامی، واژه‌ای که امروز با پیشوند «نظام مقدس»، از آن یاد می‌کنیم، در حقیقت و به قول سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، حرم است، مردم در بزنگاه‌های مختلف تاریخی از ابتدای انقلاب تا کنون با همه‌ی دشواری‌ها نشان داده اند که به این مساله واقف هستند، اما شاید بسیاری از نخبگان، گروه‌های تاثیر گذار و برخی از مسئولین این مهم را به فراموشی سپرده و بجز آنچه لقلقه زبانشان است در عمل و ذهن هیچ توجه و ایمانی بدان ندارند و از یاد برده اند که میراث دار چه گنج گرانبهایی هستند.
گنجی که امام راحل از آنان بعنوان صاحبان اصلی این نظام و انقلاب یاد می‌کند؛ جمعیت عظیمی که امروزه در تصمیم گیری‌ها و تصمیم سازی‌ها بطور کل در ذهن بسیاری از تصمیم گیران و تصمیم سازان نظام از یاد رفته و اتفاقات و سیاست گذاری‌هایی که روزگاری قرار بود برای بهتر شدن وضعیت زندگی آنان باشد، بطور کامل براساس نیاز و با الگو برداری نادرست از لیبرالیسم و سرمایه داری تنظیم می‌شود.
آنچه حائز اهمیت است در میان کم کاری بسیاری از کارگزاران اقشار و جریانات، متخلف کشور، کم کاری فعالان فرهنگی و اجتماعی این عرصه و جامعه روحانیت، مخصوصا در مناطق محروم است؛ تاریخ شیعه به یاد ندارد (حداقل در صد سال گذشته که بنده تحقیق دارم) که حرکت جمعی و مطالبه گرایانه موفقی صورت گرفته باشد و عالم شیعی در آن پرچمدار نبوده باشد؛ اما امروزه برای طلاب حوزه‌های علمیه و روحانیت به خوبی تشریح نشده است که در شرایط فعلی نیز باید در کنار مردم پرچمدار حرکت‌های مطالبه گری و عدالتخواهی باشند و به عنوان حلقه‌های میانی بین توده مردم و حاکمیت ارتباط برقرار کنند. هر سیاست گذاری و یا پیشنهادی برای ورود روحانیت، رشد نهاد‌های نماز جمعه و... باید به گونه‌ای باشد که مشارکت مردم را در فرآیند‌های اصلاح اساسی اجتماعی تسهیل و تقویت کند نه اینکه مانع مقدمات اولیه آن شود و اصلاح اجتماعی را خلاف رسالت اصلی خود بداند، اما این قشر تاثیر گذار با هراس از اینکه مبادا حرکتی هزینه زا برای روحانیت (بیشتر از جنس تخریب نظام) صورت گیرد گا‌ها به طور کامل خود را از این میدان عظیم دور رانده و در نهایت این جامعه و نطام است که از ناهماهنگی ۴ پایه میز متضرر می‌شوند.
چهار پایه یک میز: رسانه، فعالین اجتماعی، نخبگان، مسئولین مردمی و روحانیت شیعی؛ مهمترین پایه‌های میز مطالبه گری و فعالیت‌های موفق اجتماعی هستند.
از این چهار گروه به این جهت به عنوان چهار پایه یک میز نام برده ایم که یادآور شویم هر کدام نباشد سه پایه دیگر با مشکل مواجه خواهند شد و چارجوب مطالبه گری به نفع مستضعفین؛ به یک سو خم خواهد شد و صد البته پایه و نقش پررنگ و اصلی ک موجبات موفقیت و حرکت صحیح را فراهم می‌آورد همراهی و همگامی صحیح جامعه روحانیت با جریان‌های مردمی است و باید مورد توجه ویژه و جدی قرار گیرد تا حرکت و تغییر به نفع مردم را شاهد باشیم، اگر چه که این تغییر بدون شک راه سخت و طولانی در پیش خواهد داشت و به نوعی می‌توان گفت باید انقلابی درون انقلاب را شاهد باشیم تا بشود.
بنطر می‌آید آنانی که آگاهانه سیاست‌های نظام را به سمت و سویی برخلاف و حرکت اولیه انقلاب و خواست رهبری حرکت می‌دهند، از نزدیکی روحانیت و مردم نگران و با توجه به اینکه مدیریت‌ها و رسانه را در دست دارند، زمانی متوجه می‌شوند روحانیت به خواست و اراده مردمی نزدیک شده اند، یا در فکر تخریب برمی آیند و یا به تریبون‌ها از جمله تریبون نماز جمعه بی توجهی میکنند و نه تنها در رسانه‌های مربوطه انعکاسی از خواست مردمی بیان شده از تریبون نماز جمعه و تریبون‌های مشابه دیده نمی‌شود بلکه بار‌ها و بار‌ها شاهدیم که مدیران این گروه نیز زمانی که در تریبون مورد خطاب قرار می‌گیرند تحت تاثیر تفکر لیبرالی و سرمایه داری به مطالبات مطرح شده بی توجهی می‌کنند و عملا بذر نا امیدی در جامعه می‌کارند و تلاش گسترده طیف عظیمی از گروه‌های مرجع را در برقراری ارتباط بی ثمر می‌کنند.
در پایان باید ذکر شود و دلسوزان نظام و انقلاب باید بدان توجه داشته باشنداین است که در این راه سخت و دشوار باید از خود گذشت تا بتوان با مافیا عظیمی که اغلب سیاست گذاری‌های کشور حاکم شده است مقابله کرد و راه فعلی را به مسیر واقعی اصلی آن باز گرداند.

امین کمالی، دبیر سابق جنبش عدالت خواه دانشجویی دانشگاه زابل

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.