یادداشت/
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مدتی است شاهد هستیم برخی ازمسئولین دولت قبل و به عبارتی مسببان وضعیت فعلی در محافل خصوصی و عمومی به ریشخند مدیران فعلی میپردازند و اظهار نظر‌های دور از انتظاری مطرح میکنند به همین مناسبت به چند نکته اشاره میکنیم.
این که فردی سر و دست بشکند برای قبول مسئولیتی و پس از سیر شدن از موهبات مدیریت و ریاست با سلام و صلوات و بدون هیچ گونه باز خواست و هیچگونه پاسخگویی نسبت به وقت و انرژی که هدر داده است به منزل برود یک رسم وحشتناک و رایج در کشور ماست که به اختصار به عواقب و پیامد‌های آن اشاره میکنیم.
اول این که انگیزه نا مبارکی میشود برای دیگران تا بدون برخورداری از شرایط و شایستگی بی گدار به اب بزنند و بخت و اقبال خود را برای ریاست بیازمایند.
دوم این که همان کسانی که باید باسخگوی اعمال خود باشند بعد از رفع خستگی و برای فرار از روزمرگی به ریشخند مدیران فعلی میپردازند و به جای پاسخگویی و حساب پس دادن به جایگاه طلبکاری تکیه میزنند.
سوم این که مردمی که با هزار امید وارزو بای صندوق رای میایند نا امید و سرخورده میشوند و روز به ر وز میزان مشارکت کمتر میشود.
چهارم این که افراد شایسته و کاردان در ترافیک و ازدحام داوطلبان خدمت گیر میکنند و به جایی که باید در ان قرار بگیرند نمیرسن.
پنجم این که مدییران فعلی نیز از بی کلانتر بودن شهر مطمئن میشوند و با فراغ بال و بدون هر گونه ترس و استرس پاسخگویی، دوران مدیریت خود را سپری میکنند.
همین پنج دلیل کفایت میکند برای این که فکری برای این سنت فاجعه بار کنیم و مجلس محترم قانونی را مصوب کند که مدیران ومقامات بعد از بایان دوره خدمت ملزم شوند بای میز حساب و کتاب حاضر شوند و پاسخگوی عملکرد خود در هر جایگاه و منصبی باشند.
فراموش نکنیم پاسخگویی از ملزومات بی قید و شرط فقه اسلامی و حکومت دینی است که همه باید به ان پایبند باشیم.
محمد اسماعیلی
کارشناس مسائل سیاسی
ارسال نظرات