به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مجله فارین‌پالیسی در این‌باره نوشت: روسیه در سال‌های اخیر سعی می‌کرد فروش تسلیحات خود به ایران را با عنایت به روابط نظامی و دیپلماتیک خود با سایرین در منطقه به دقت تنظیم کند. قابل توجه‌ترین معامله ایران و روسیه در دهه گذشته، خرید سامانه پدافند هوایی اس-۳۰۰ روسیه در سال ۲۰۱۶ بود. آخرین باری که روسیه هواپیما‌های جنگی به ایران تحویل داد در اوایل دهه ۲۰۰۰ بود، زمانی که تنها ۶ مورد از Su-۲۵ خود را تحویل داد.
در توافق نوظهور مسکو و تهران، ایران جنگنده پیشرفته Su-35 روسیه را دریافت می‌کند. علاوه‌بر این، مسکو تسلیحات آمریکا و سایر کشور‌های غربی که به‌دست آورده را به تهران فرستاده. کاخ سفید خاطرنشان کرده که ایران همچنین ممکن است به «قطعات نظامی پیشرفته» و تسلیحات بیشتر مانند هلیکوپتر‌ها و سامانه‌های دفاع هوایی دسترسی پیدا کند. خرید هواپیما‌های جنگنده چندمنظوره روسیه و همچنین همکاری در زمینه آموزش نظامی و توسعه تسلیحات، گام مهمی در تعمیق روابط امنیتی مسکو و تهران است.
اما موضوع مهم‌تر این است که قدرت نظامی اولیه ایران در قابلیت‌های نامتقارن آن نهفته است: استفاده از هواپیما‌های بدون سرنشین، موشک‌های کروز، موشک‌های بالستیک، و شبکه پیچیده‌ای از نیرو‌های نیابتی منطقه. تحریم‌های صنعت دفاعی روسیه و فرسایش خود مسکو در میدان نبرد اوکراین، این مورد را به‌ویژه دشوار می‌کند، زیرا تامین قطعات یدکی برای پلت‌فرم‌های روسی چالش‌برانگیز خواهد بود؛ بنابراین احتمالاً زمان قابل توجهی طول می‌کشد تا ایران بتواند این Su-۳۵ها را در قابلیت‌های گسترده‌تر خود بگنجاند.
پیامد بزرگ‌تر و مهم‌تر این محموله‌ها در درازمدت است: توانایی ایران در مهندسی معکوس، تکثیر و تولید انبوه اجزای این پلتفرم‌ها، که قابلیت‌های نظامی متعارف بیشتری را به زرادخانه‌های ایران و نیرو‌های نیابتی آن اضافه می‌کند.
ایران دارای صنعت تسلیحاتی به خوبی توسعه یافته است و در طول تاریخ در مهندسی معکوس پلت فرم‌های متعددی از جمله جت‌های جنگنده، موشک‌ها و قطعات هواپیما موفق بوده است. ایران پس از هدف قراردادن یک پهپاد شناسایی آمریکایی RQ-۱۷۰ Sentinel در سال ۲۰۱۱، انواع مسلح و غیرمسلح پهپاد‌هایی را که از طریق مهندسی معکوس ساخته بود را در سال ۲۰۱۴ به نمایش گذاشت. ایران همچنین چندین نسخه داخلی از موشک ضد‌تانک BGM-۷۱ TOW آمریکا، از جمله توفان و انواع آن را ساخته است که از آن زمان به نیرو‌های نیابتی خود در سوریه و یمن منتقل کرده است.
دشمنان اصلی ایران یعنی ایالات متحده و اسرائیل باید نه‌تن‌ها یک ایران با ارتشی مجهز به قابلیت‌های پیشرفته‌تر، بلکه یک شبکه منطقه‌ای از نیرو‌های نیابتی مجهز به تسلیحات پیشرفته‌تر توسط ایران را مورد توجه داشته باشند.
فروش‌های تسلیحاتی مسکو به تهران همچنین نشان‌دهنده تغییر بالقوه نگران‌کننده در صادرات تسلیحاتش در منطقه است. از لحاظ تاریخی، انتقال تسلیحات روسیه به خاورمیانه و مناطق مجاور دارای توازن بوده است. درواقع، صادرات تسلیحات روسیه به ایران در مقایسه با صادرات تسلیحاتی به مصر، الجزایر و هند کاهش یافته است. در حال حاضر، هواپیما‌های Su-۳۵ که به سوی ایران به پرواز درمی‌آیند، ظاهرا جت‌هایی هستند که مصر قبلا خریداری کرده بود، اما بخشی از آن به دلیل دورنمای تحریم‌های ایالات متحده لغو خرید شده بود.
تأثیر جنگ اوکراین و تحریم‌های بعدی بر صنایع دفاعی روسیه، صادرات تسلیحات روسیه به کشور‌های دیگر را پیچیده کرده است. در مارس ۲۰۲۲، یک تولیدکننده تسلیحات در روسیه ادعا کرد که قادر به دریافت یک میلیارد دلار پول تسلیحات از کشور‌هایی مانند هند و مصر نیست. بنابراین، با توجه به اهمیت صادرات دفاعی برای اقتصاد روسیه، روسیه ممکن است بیشتر فروش خود را به سمت ایران هدایت کند، زیرا معاملاتش با مشتریان سنتی‌اش دچار مشکل شده است.
منبع: کیهان
ارسال نظرات