به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از "ان تی وی" آلمان، به دلیل توافق یوگنی پریگوژین، رئیس نیرو‌های واگنر برای خروج به بلاروس، لیتوانی خواستار تقویت بیشتر جناح شرقی ناتو شده است.
"گیتاناس ناوسدا"، رئیس جمهور لیتوانی، پس از نشست شورای امنیت ملی لیتوانی گفت: اگر پریگوژین یا بخش‌هایی از گروه واگنر با برنامه‌ها و نیات نامشخص در بلاروس فرود بیایند، تنها به این معنی است که ما باید امنیت مرز‌های شرقی خود را بیشتر تقویت کنیم. این کشور عضو اتحادیه اروپا و ناتو هم مرز بلاروس است.
با این حال، ناوسدا تاکید کرد که این تحولات جدید، تنها لیتوانی را تحت تاثیر قرار نداده است. وی در این باره گفت: من در اینجا فقط در مورد لیتوانی صحبت نمی‌کنم، بلکه بدون شک در مورد کل ناتو صحبت می‌کنم.
هم زمان او اعلام کرد که لیتوانی از ظرفیت‌های سرویس‌های اطلاعاتی بیشتری برای جمع آوری اطلاعات در مورد جنبه‌های سیاست سیاسی و امنیتی بلاروس استفاده خواهد کرد.
ناوسدا امروز دوشنبه با ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو دیدار می‌کند. این نشست به منظور آماده سازی نشست سران ناتو در ۱۱ و ۱۲ جولای در پایتخت لیتوانی است. روز دوشنبه، استولتنبرگ و بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع فدرال آلمان، همچنین از مانور نظامی "Greifsturm ۲۰۲۳" در پابراد نزدیک مرز بلاروس در لیتوانی بازدید خواهند کرد.
همچنان در کشور‌های بالتیک ترس زیادی از حمله روسیه وجود دارد و به ویژه لیتوانی مایل است که سربازان آلمانی بیشتری امنیت جناح شرقی ناتو را تامین کنند. برلین نیز در این باره وعده‌هایی داده است، اما تا کنون اتفاقات کمی در این راستا افتاده است. با این حال ورشو اکنون یک "پیشنهاد بسیار جالب" ارائه می‌دهد.
روزنامه "دی ولت" آلمان در مطلبی نوشت: سخنرانی سالانه رئیس جمهور لیتوانی در مقابل پارلمان کشورش رویدادی است که در برلین به ندرت مورد توجه قرار می‌گیرد. اما امسال حداقل برخی از مقامات بلندپایه وزارت دفاع آلمان ممکن است با دقت به سخنان گیتاناس ناوسدا گوش داده باشند. رئیس جمهور لیتوانی چیزی را اعلام کرد که بر حضور ارتش آلمان در این کشور حوزه بالتیک نیز تأثیر می‌گذارد.
ناوسدا در ۲۰ ژوئن در برابر نمایندگان مجلس گفت: همراه با آندری دودا، رئیس جمهور لهستان، گفتگو‌هایی را در مورد برنامه تمرینات با نیرو‌های مسلح لهستان در کشورمان، از جمله دفاع از "کریدور سووالکی" آغاز کرده ایم.
در اصطلاح ناتو، شکاف سووالکی، نوار زمینی بین بلاروس و منطقه کالینینگراد روسیه است که نقطه ضعف این ائتلاف محسوب می‌شود. بیم آن می‌رود که در صورت وقوع جنگ، ارتش روسیه از این کریدور برای قطع نسبتاً سریع کشور‌های بالتیک با بقیه ناتو استفاده کند.
قبل از این سخنرانی، ناوسدا مصاحبه‌ای با تلویزیون لیتوانیایی TV۳ انجام داد. وی در آن درباره تماس تلفنی با همتای لهستانی خود صحبت کرده بود. به گفته رئیس جمهور لیتوانی دودا به او "پیشنهاد بسیار جالبی" داد. او گفت که حضور نیرو‌های لهستانی بیشتر در لیتوانی یکی از اهداف استراتژیک کشورش است. به گفته وی این امر می‌تواند به صورت یک استقرار چرخشی یا دائمی سربازان انجام شود.
از زمان مصاحبه و سخنرانی ناوسدا، کارشناسان امنیتی به طور فزاینده‌ای در مورد استقرار نیرو‌های لهستانی در این کشور بالتیک گمانه زنی کردند. لهستان مدعی نقش پیشرو در میان کشور‌های شریک در شرق اروپای مرکزی است و همچنان در ناتو در ارتقای ارتش خود پیشرو است. امسال هزینه‌های نظامی این کشور چهار درصد تولید ناخالص داخلی است و پیش‌بینی می‌شود در سال آینده به پنج درصد افزایش یابد.
به این ترتیب به نظر می‌رسد ورشو آماده است و می‌تواند تمرینات خود را با لیتوانی افزایش دهد و چندین هزار نیرو به این کشور همسایه بفرستد.
"مارک سویرچینسکی" از اندیشکده پولیتیکا اینسایت و یکی از مشهورترین کارشناسان نظامی در ورشو می‌گوید: لهستان مدعی «صادرات» امنیت در منطقه است.
این تحول برای دولت فدرال آلمان - به ویژه بلافاصله قبل از سفر بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع این کشور به لیتوانی در روز دوشنبه، مسئله‌ای جالب توجه است. آلمان از سال ۲۰۱۷ کشور اصلی مأموریت ناتو موسوم به «حضور پیشروی تقویت‌شده» (EFP) در این کشور بوده است.
این مسئله قابل تصور است که لهستان در میان مدت آلمان را از لیتوانی بیرون کند یا دولت لیتوانی علاقه خود را به همکاری امنیتی نزدیکتر با آلمان از دست بدهد. آلمان، قدرت پیشرو اروپایی، که وعده داده جناح شرقی ناتو را تامین کند، در چنین حالتی تضعیف خواهد شد.
ارتش آلمان در حال حاضر یک تشکیلات چند ملیتی متشکل از ۱۵۰۰ سرباز در لیتوانی را رهبری می‌کند. اما از زمان حمله روسیه به اوکراین، این حضور دیگر برای لیتوانیایی‌ها کافی نیست. آن‌ها از آلمان می‌خواهند که تعداد سربازان خود را به ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر افزایش دهد. کشور‌های حوزه بالتیک اکنون خطر را برای منطقه خود متفاوت ارزیابی می‌کنند.
البته ناوسدا علناً آلمانی‌ها را به خاطر تعهدشان در قبال این کشور تحسین می‌کند. اما بخش‌هایی از طبقه سیاسی در ویلنیوس به طور فزاینده‌ای از آلمانی‌هایی که سرعت لازم را ندارند، ناامید می‌شوند.
در حال حاضر خیلی مسائل به آلمان نیز بستگی دارد: در لیتوانی در این باره تصمیم گرفته می‌شود که آیا دولت فدرال آلمان می‌تواند مطابق "نقطه عطف" اعلام شده توسط صدراعظم آلمان عمل کند، آیا از اشتباهات سیاست شکست خورده آلمان در روسیه درس گرفته است یا خیر. آیا منافع امنیتی شرکا در شرق اروپای مرکزی را جدی می‌گیرد.
درست در این شرایط، لهستان اکنون با پیشنهاد خود به لیتوانی این کشور را وسوسه می‌کند. حتی با شروع جنگ علیه کل اوکراین، ورشو بار‌ها برلین را در موضوع تحویل تسلیحات از خود جلو انداخت. در پایتخت لهستان، عده زیادی معتقدند که رویکرد جسورانه دولت لهستان تنها دلیلی بود که آلمان سرانجام تصمیم گرفت تانک‌های لئوپارد ۲ را به اوکراین بفرستد؛ بنابراین این سوال مطرح است که آیا پیشنهاد لهستان به لیتوانی واقعاً ابزاری برای فشار بر برلین است تا در نهایت سربازان بیشتری را به کشور‌های بالتیک منتقل کند؟ البته اکثر ناظران این را حداکثر به عنوان یک عارضه جانبی می‌بینند. به زعم آن‌ها افزایش تعامل لهستان و افزایش همکاری لهستان و لیتوانی منطقی است.
تمام این محاسبات همچنین نشان می‌دهد که اروپای مرکزی شرقی، که خود را در برابر تهدیدی فوری از سوی روسیه می‌داند و سال‌ها به آلمان هشدار داده‌اند که خود را به مسکو وابسته نکند، در صورت شک و تردید، آماده هستند تا امنیت خود را بدون قدرت پیشرو اروپا یعنی آلمان تامین کنند.
ارسال نظرات