به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، روزنامه جوان ضمن طرح این انتقاد نوشت: تقریباً تحلیلگران مستقل دنیا معتقدند اگر اسرائیل به توافقات پیمان اسلو و «گفتگو‌های بی‌شمار» پس از آن پایبند بود و تجاوز به سرزمین‌های فلسطینی و شهرک سازی در زمین‌های آنان را ادامه نمی‌داد، خشم فروخفته فلسطینی‌ها اینچنین برافروخته نمی‌شد. کار را آنان که اهل گفتگو بودند، به این‌جا رساندند؛ و هنوز هم بر همان خر سوارند. اکنون فلسطین دیگر مسئله اول جهان اسلام نیست که مسئله اول تمامی جهان است. با این‌حال، هنوز در ایران برخی کمترین واکنش‌ها را به رخداد‌های مربوط به فلسطین دارند. روی سخن بیشتر به روزنامه‌هاست. منظور هم فقط نوع واکنش تقریباً هیچ به رخداد ۱۳ آبان در این روزنامه‌ها نیست. از اول طوفان‌الاقصی به هر بهانه‌ای تیتر‌ها و عکس‌های صفحات اول را از کودکان به‌خون‌غلتیده غزه چرخاندند، به سمت بحث‌های حزبی و شخصیت‌پرستی‌های معمول‌شان.
قضیه فلسطین در برخی رسانه‌های ما بی‌رنگ شد. دیگر از روزگاری که یک شهید فلسطینی برای رسانه‌های ایرانی به منزله یک پرچم برافراشته در حرکت به سوی نابودی اسرائیل بود، کمتر خبری هست و اخبار داعش و آل‌سعود آن روز‌هایی را که حتی انفجار یک بمب دست‌ساز در سرزمین‌های اشغالی ارزش تیتر یک داشت، از ما گرفت.
اما روزنامه‌هایی که خبر‌های صفا و دوستی را به خبر‌های جنگ غزه و قتل‌عام و نسل‌کشی مسلمانان ترجیح می‌دهند، معمولاً با همه انواع اخبار رویکردی کینه‌ورزانه دارند. یکی از این روزنامه‌ها که در روی‌کارآمدن رئیس‌دولت یازدهم نقش‌مثبت بازی می‌کرد، بعد‌ها در چندین سال هیچ خبری از او را پوشش نمی‌داد، گویی کشور رئیس‌جمهور ندارد! اما در موقعیتی دیگر این رفتار کینه‌ورزانه به تمامی روزنامه‌های آن جریان سیاسی، ساری شد. در ۹ آبان ۱۳۹۶ این روزنامه‌ها سخنان رئیس‌جمهور وقت را پوشش ندادند. چرا؟! چون در مجلس گفت: «دنیا مگر دیوانه است با آمریکایی که مذاکره دیروز (برجام) را زیرپا می‌گذارد، پای میز مذاکره بیاید.»
با این سوابق درخشان در کار اطلاع‌رسانی آزاد و غیرجانبدارانه در این روزنامه‌ها چه انتظار از پوشش هر روزه و واقعی مسئله فلسطین و رخداد‌هایی مثل ۱۳ آبان؟! تحلیلگر اصلی این روزنامه‌ها هر روز نظریه خود را درباره «عبور از وضع موجود» تکرار می‌کند و آن‌هم «آزادی رسانه‌ها» است. اما سوابق کینه‌ورزی و قفل‌کردن رسانه‌ها با رئیس‌جمهوری که خود بر سرکار آوردند و کینه‌ورزی با نظام که نمود آن اکنون در فلسطین رخ می‌نماید، نشان می‌دهد آن «آزادی رسانه» را برای کار دیگری می‌خواهند! اکنون هر آزاده‌ای در هر گوشه از جهان به صدا درآمده و نمی‌تواند سکوت کند و حتی جانیان بالفطره‌ای مثل رئیسان‌جمهور اسبق آمریکا نیز برای پرکردن جای خالی عریضه، اظهاراتی در دفاع از مظلومیت فلسطینی‌ها می‌کنند، اما روزنامه‌هایی در ایران هستند که آن آزادگی مختصر جهانی را هم از دست داده‌اند. مسئله فلسطین، مسئله عشق مردمی رنج‌دوران‌کشیده به آزادی و استقلال است و هرکس آن را درک نمی‌کند، عقلش از آزادگی تهی و قلبش با جلبک انباشته شده است و حالا باید گفت اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید، مثل همه مردم جهان!
ارسال نظرات