گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو_ از تاریخ ۱۰ خرداد، ثبت نام انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری آغاز شد.
انتخاباتی که علیرغم زودهنگامی، با ورود داوطلبانی از تمامی جناحها و گروههای سیاسی مختلف همراه بود و حتی افرادی مستقل از جناحهای سیاسی نیز در آن ثبت نام نمودند.
در این روزها اسامی مختلف و حتی ناآشنایی برای ثبت نام در کاندیداتوری ریاست جمهوری اعلام شد که با واکنشهای جالبی از سوی کاربران شبکههای اجتماعی همراه بود.
چهرههایی که اسامیشان حتی برای خبرنگاران حاضر در وزارت کشور نیز آشنا نبود.
اما در این میان چهرههای برجستهای نیز در این دوره از انتخابات ثبت نام کردند که حواشی زیادی نیز پیرامون خود داشتند. از علی لاریجانی که شب پیش از ثبت نام، کار خود را در توییتر آغاز کرد تا محمدباقر قالیباف که پیرامون ثبت نام وی حرفهای ضد و نقیض زیادی گفته میشد.
به گفته وزیر کشور، ۸۰ نفر داوطلب انتخابات ریاست جمهوری شدند. اما برجستهترین چهرههای جریانهای مختلف سیاسی در این دوره از انتخابات چه کسانی بودند؟
شاخصترین چهره این جریان سیاسی محمدباقر قالیباف بود. قالیباف هم که چند روز قبل به عنوان رئیس مجلس انتخاب شده بود و زمزمه آن بود که در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا نمیشود، نهایتا در روز آخر مهلت ثبت نام، به وزارت کشور رفت.
اما از این جریان داوطلبان دیگری نیز برای ثبت نام در کاندیداتوری ریاست جمهوری حاضر شدند. از جمله این داوطلبان مصطفی پور محمدی، محمد مهدی اسماعیلی، زهره الهیان، امیرحسین قاضی زاده هاشمی و... بودند.
شاخصترین چهره این جریان سیاسی نیز سعید جلیلی بود. همچنین مهرداد بذرپاش که وزیر راه و شهرسازی دولت سیزدهم بود نیز به این جریان سیاسی منسوب است.
سعید جلیلی که یکی از نامزدهای انتخابات دور قبل بود، در حمایت از آیت الله رئیسی از ادامه کاندیداتوری در انتخابات انصراف داد.
وی در روز اول مهلت ثبت نام، وارد وزارت کشور شد و در این دوره از انتخابات نیز ثبت نام کرد. چهرههای دیگر این جریان سیاسی نیز علی نیکزاد، سید صولت رضوی و... نیز بودند.
این جریان بعد از انتخابات دوره سیزدهم ریاست جمهوری، کنشهای منفعلانهای در انتخابات مجلس داشتند و حتی سیدمحمد خاتمی نیز در عین ناباوری دراین انتخابات شرکت نکرد.
اما در این دوره از انتخابات، افراد مختلفی از این جریان ثبت نام نمودند. شاخصترین چهرههای این جریان سیاسی اسحاق جهانگیری و مسعود پزشکیان، عبدالناصر همتی، مصطفی کواکبیان، محمد شریعتمداری، محمود صادقی و... بودند. مهمترین چالشی که پیرامون اصلاح طلبان قرار دارد این است که در وهله اول چه رویکردی را باید در این دوره از انتخابات داشته باشند. با توجه به اینکه در انتخابات مجلس، مشارکت نسبت به دور قبل آن، چندان کاهشی نیافت به احتمال زیاد، رویکرد منفعلانه در این دوره نیز جوابگوی خواستههای آنان نخواهد بود. در این زمینه حتی بین خود اصلاح طلبان نیز اختلافات فراوانی وجود دارد.
کماکان که در انتخابات مجلس نیز، این تشتت آرا وجود داشت. در وهله بعد نیز باید دید که کاندیدای موردنظرشان چه کسی خواهد بود که البته این امر به عملکرد شورای نگهبان نیز بستگی خواهد داشت. البته این امکان نیز وجود دارد که حتی با وجود رد صلاحیت کاندیداهای این جریان، برخی از جبهه اصلاحات به تاکتیک نامزد اجارهای متوسل شوندو از علی لاریجانی حمایت کنند، اما باید دید که این جریان برای ادامه حیات سیاسی خود چه استراتژی انتخاباتی اتخاذ خواهد کرد.
مهمترین چهره این جریان بیشک علی لاریجانی است. وی که در انتخابات دوره سیزدهم ریاست جمهوری رد صلاحیت شده بود در روز دوم از مهلت ثبت نام وارد وزارت کشور شد. اما حواشی وی به شب قبل از ثبت نام برمیگردد. وی شب قبل از ثبت نام، در شبکه اجتماعی توییتر توییتی زد که با واکنشهای کاربران این شبکه اجتماعی مواجه شد.
در این توییت آمده بود که «بدون شما به مقصد نمیرسیم» و مقصد اول عکس توییت نیز وزارت کشور و مقصد دوم نیز پاستور بود.
آذری جهرمی نیز که اعلام کرده بود در انتخابات ثبت نام نمیکند، در استوری خود در اینستاگرام از لاریجانی حمایت نمود. باید دید که آیا شورای نگهبان در این دوره نیز وی را رد صلاحیت میکند و یا بر خلاف دوره پیشین، تایید صلاحیت شورای نگهبان را خواهد گرفت.
بحث برانگیزترین چهرههای این گروه وحید حقانیان و محمود احمدی نژاد بودند. حقانیان که با ورود وی به وزارت کشور، حواشی زیادی ایجاد شد، سالها در بیت رهبری حضور داشت.
به گزارش استناد به چند خبرگزاری معتبر وی اکنون سمتی در آنجا ندارد. در نطق انتخاباتی خود نیز گفته بود: «بنا دارم از آخرین لایه مغز نظام به پوسته اول گذر کنم.»
محموداحمدی نژاد هم که سابقه دو دوره ریاست جمهوری را در کارنامه خود دارد، در انتخابات دوره سیزدهم رد صلاحیت شده بود. وی که گفته بود مشغول بررسی شرایط هستم، سرانجام در روز چهارم مهلت ثبت نام، به وزارت کشور رفت و با حواشی زیاد و البته با چاشنی کنایهای به علی لاریجانی در این دوره از انتخابات ثبت نام نمود. دیگر چهره مهم این گروه نیز علیرضا زاکانی بود. زاکانی که در دور قبل انتخابات ریاست جمهوری انصراف داد، در دولت سیزدهم، مسئولیت شهرداری تهران را به عهده داشت.
چهرههای دیگری نیز از این گروه در انتخابات ثبت نام کرده بودند که عبارت از حسن محمدیاری، سید غنی نظری، محمدرضا صباغیان و... میباشند.
محمدمهدی اسماعیلی (وزیر ارشاد)، صولت مرتضوی (وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی)، مهرداد بذرپاش (وزیر راه و شهرسازی)، امیرحسین قاضی زاده هاشمی (رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران) و داوود منظور (رئیس سازمان برنامه و بودجه) نیز از اعضای هیئتدولت بودند که با حضور خود در وزارت کشور برای این دوره از انتخابات ثبت نام نمودند.
البته باید دید از میراث داران شهید جمهور کدامیک میتوانند تا آخر در صحنه بمانند و میتوانند مردم را قانع کنند که توان و استعداد آن را دارند که راه دولت شهید سید ابراهیم رییسی را میتوانند ادامه دهند.
روزهای تبلیغات که آغاز شود، نامزدهای انتخاباتی چندین مناظره نیز خواهند داشت. اما مسئله اینجاست که این مناظرات، همیشه تریبونی برای تخریب و تهمت و همچنین حرفها و وعدههای بی سروته انتخاباتی بوده است. مناظراتی که باید تریبونی برای بیان سابقه کاندیدا و ایده و برنامه وی برای ۴ سال آتی باشد، در طی سالها و دورههای قبل تبدیل شده است به محلی برای گفتن حرفهای گرد و وعدههای عجیبی که هیچ فایدهای برای مردم و کشور نداشته و نخواهند داشت.
علاوهبر اینکه نظام انتخاباتی و سبک مناظرات باید اصلاح شود، کاندیداهای انتخابات نیز باید از حواشی، تهمتها و حرفهای بیفایده بپرهیزند و بیش از هر چیز به ارائه برنامه خود برای ۴ سال آینده بپردازند. همچنان که رهبر انقلاب نیز در بیانات خود فرمودند: «در این حرکت عظیمی که انجام میگیرد، در رقابتهای پیش روی انتخاباتی بین نامزدها، اخلاق حاکم باشد؛ بدگویی کردن، تهمت زدن، لجنپراکنی کردن، کمکی به پیشرفت کارها نمیکند، به آبروی ملّی هم لطمه میزند. صحنهی انتخابات صحنهی عزّت و حماسه است، صحنهی رقابت برای خدمت است، صحنهی کشوواکش برای به دست آوردن قدرت نیست. برادرانی که وارد میدان مبارزهی انتخاباتی و رقابت انتخاباتی میشوند، این را به عنوان یک وظیفه بدانند.»
کاندیداهای انتخاباتی باید از هرگونه حرف و عملی که در نفی دیگری است بپرهیزند و به جای آن با بیان سوابق، ایدهها و برنامههای خود به اثبات خویش بپردازند تا ملت شریف ایران نیز در انتخاب خود، دچار تشتت و بدبینی به نظام سیاسی نشده و انتخابات بهتری نسبت به دورههای قبل تجربه کنند. انتخاباتی که نتیجه آن احیای امر سیاسی باشد و نه ابتذال امر سیاسی.