به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، روز یکشنبه ۱۷ تیرماه، اولین جلسه از سلسله نشستهای «سینما رو به آینده» با حضور امیررضا مافی، محمدرضا عباسیان، عباس نادران و مهدی سجادهچی در پردیس سینمایی آزادی برگزار شد. در حاشیه این نشست، امیرضا مافی؛ نویسنده و منتقد در مصاحبه با دانشجو پیرامون کارنامه دولت پیشین در حوزه سینما بیان داشت: دولت سیزدهم وارث روزگاری دشوار بود. سینماهای کشور در حال تعطیلی بودند و اوضاع اقتصادی خوبی نداشتند. بعد از سال ۱۳۹۸ و به دنبال اتفاقات آن، نوعی از قهر در سینمای ایران اتفاق افتاده بود. دولت سیزدهم در سه سال اخیر عمدتا به دنبال رفع بحرانهای موجودی مانند کرونا، اغتشاشات سال ۱۴۰۱ بوده است؛ بنابراین من نمیتوانم قضاوت روشنی در مورد سینمای این دوره داشته باشم.
وی ادامه داد: بنابراین ما با دولتی مواجه بودهایم که حداقل در حوزه سینما با بحران روبرو بوده است. اما این دولت از نظر کمی تلاش کرده است تا آمار خود را در حوزه سینما بالا ببرد. البته من چندان موافق این اتفاق نبودم. اگرچه فروش هزار میلیاردی سینما و یا حضور هزار سالن سینما ارزشمند است اما چیزی نیست که قابل افتخار کردن باشد و مدام از آن حرف زد. ما نیاز به جریانها و ایدههای مرکزی برای تحقق در سینمای کشور داریم؛ در صورتی که چنین چیزی وجود نداشت. ما حتما باید به کیفیت سینما توجه کرده و به کمیات بسنده نکنیم.
این منتقد درمورد وضعیت ژانر در سینمای کشور خاطرنشان کرد: ژانر، یک موضوع برآمده از ذائقه مخاطب است. مخاطب باید ژانرها را بپذیرد. اینکه سینمای کشور ما دارای ژانرهای چندگانه نیست، به این خاطر است که مصرف کننده فیلمها سینمایی ما، با آثار بسیار درخشان ژانرهای متنوع در سینمای جهان مواجه بوده و آشنایی دارد. جریان ژانرهای غالب در سینمای ایران یا سینمای اجتماعی است –که البته ژانر محسوب نمیشود- یا کمدی است که ممکن است مبتذل هم بنظر برسد. این دو مولفه، ویژگیهای سینمای ما محسوب میشوند.
مافی افزود: اگر ما تلاش کنیم که این ویژگیها را تغییر دهیم، کار بیهودهای انجام میدهیم. دولت در فیلمسازی کوتاه امسال کار خوبی انجام داده است و آن این بود که مطالعات ژانر را پدید آوردند تا فیلمسازان آینده ما با ژانرهای متنوع سینما آشنا شوند. اما در سینمای حرفهای باید ذائقه مخاطب نیز به سمت ژانر حرکت کند.
وی در پایان گفت: اگر ما روزی بتوانیم فیلمی در ژانر بسازیم که اثر قابل قبولی باشد، حتما با استقبال بسیار مخاطب مواجه خواهد شد. اگر تا کنون چنین چیزی اتفاق نیفتاده است، بخاطر بیتوجهی به ژانر نیست؛ بلکه بواسطه ساختن فیلمهایی است که در آن ژانر چندان موفق نبودهاند.