دانشجو بررسی کرد؛
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ شایان دنیادیده: ماراتن انتخاباتی 1403 در دور دوم با پیروزی گزینه مورد حمایت جریان اصلاحات یعنی «مسعود پزشکیان» با بیش از 16 میلیون رای در یک رقابت حساس و البته نزدیک با سعید جلیلی به پایان رسید. با وجود اینکه بر خلاف دور اول انتخابات، مشارکت مردم در دور دوم سر و شکل بهتری به خود گرفت و توانست تا مرز 50 درصد را هم لمس کند، اما عدم اقبال بخش قابل توجهی از جامعه به صندوق رای و ناامیدی از بهبود اوضاع به دلیل انباشت ناکارآمدی‌های گذشته به ویژه در دهه نود، موضوعی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.
تورم افسارگسیخته، بحران عدالت اجتماعی، افزایش نقدینگی و پایه پولی، مدیریت بازار ارز، ساخت مسکن و کنترل اجاره بها، نظارت بر بازار و کنترل قیمت کالاهای اساسی، رسیدگی به مناطق محروم و حاشیه‌ای شهرهای پرجمعیت، توجه به موضوعات فرهنگی و حرکت به سمت حل آسیب‌های اجتماعی موجود در جامعه، تنها بخشی از مشکلات موجود است که رئیس جمهور منتخب در بدو ورود به ساختمان پاستور باید به فکر چاره اندیشی برای آن باشد.
با این اوصاف بنظر می‌رسد دولت چهاردهم در مسیر چهار ساله خود با فراز و نشیب‌های مختلفی دست و پنجه نرم کند که البته می‌شود با مدیریت صحیح چه از بعد داخلی و چه از بعد خارجی، تا حد قابل توجهی از بار مشکلات و چالش‌های آینده پیش روی رئیس دولت آینده کاسته شود. لذا 3 پیشنهاد را برای تسهیل مسیر دولت چهاردهم در ادامه کار می‌توان متصور بود:
رعایت اصل مردمی بودن
می‌توان گفت به صراحت و قاطعیت گفت که یکی برجسته‌ترین ویژگی شخصیتی رئیس جمهور شهید در دولت سیزدهم، حضور پررنگ بین مردم بود. مسئله‌ای دوست و دشمن به آن اذعان دارند چرا که برای مردم امری ملموس و قابل ارزیابی بود. اعضای کابینه دولت چهاردهم نیز اگر به دنبال ایجاد وفاق ملی، ترمیم شکاف‌های موجود بین مردم و حاکمیت و البته شکل‌گیری انسجام داخلی است، چاره‌ای جز حضور در بین مردم و ارتباط مستقیم، بدون واسطه تنگاتنگ با توده‌های مختلف جامعه ندارد. بدیهی است که شکل‌گیری انسجام داخلی می‌تواند نقطه اتکایی برای حل مشکلات داخلی و تقویت روابط با خارج از مرزها و از همه مهم‌تر، دست پری برای دستگاه دیپلماسی برای حل و فصل پرونده‌های نیمه تمام باشد.
توجه به ظرفیت‌های داخلی
روسای جمهور همواره از توجه به امکانات و ظرفیت‌های داخلی صحبت می‌کنند؛ اما این موضوع صرفا در حد همان گفته‌های زبانی باقی می‌ماند و در عرصه عمل برای مردم ملموس نیست. بدیهی است که دولت چهاردهم اگر می‌خواهد چالش‌ها و مشکلات ناشی تحریم‌های خارجی با درد سر کمتری پشت سر بگذارد، استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی را حتما باید در دستور کار قرار دهد. کشور ایران دارای منابع متعدد طبیعی، نیروی انسانی جوان و آماده به کار، موقعیت استراتژیک در منطقه، صنایع و کارخانه‌جات، پتروشیمی، همسایگی با 15 کشور و... است که مجموعه این ظرفیت‌ها می‌تواند پشتوانه قوی برای حل مشکلات و خنثی سازی آثار تحریم‌ها از سوی دولت چهاردهم باشد.
تعامل و عزت مندی در سیاست خارجی
بدون شک دستگاه دیپلماسی یکی از ارکان اصلی حل مشکلات است. سیاست خارجی عرصه مدارا برای ارتباط با خارج از مرزهاست که قطع به یقین باید آمیخته با عزت مندی و اقتدار باشد. درحال حاضر تهدیدها و فرصتهای متعددی پیش روی دولت چهاردهم است که بی توجهی به هر کدام از آن‌ها می‌تواند آثار جبران ناپذیری برای کشور به همراه داشته باشد. عضویت ایران در پیمان‌های منطقه‌ای از جمله بریکس و شانگهای و تقویت ارتباط با همسایگان غربی و شرقی و استفاده از بازارهای این کشورها در راستای احیای دیپلماسی اقتصادی، از جمله موضوعاتی است که دولت چهاردهم باید به آن توجه ویژه داشته باشد. در عین حال اتخاذ سیاست عزت مندانه در برابر غرب به ویژه در صورت روی کارآمدن چهره‌ای رادیکال بر مسند ریاست جمهوری ایالات متحده و پرهیز از به کارگیری ادبیات ذلت از سوی سکانداران دستگاه دیپلماسی، می‌تواند مسیر را برای حل و فصل مشکلات خارجی و رفع تحریم‌ها هموار کند.
ارسال نظرات